Krijg toch allemaal de klere

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat iemand iets tegen je zegt waardoor het stoom uit je oren komt en het vuur uit je ogen?
Ik heb dat wel eens, deze week zelfs twee keer.

De bank

Er was iets fout gegaan met een klant. De klant gaat maandag naar de notaris om de overdrachtsakte en de hypotheekakte te tekenen. Het huis dat de klant koopt is twee keer zoveel waard als de hypotheek die de klant nodig heeft. De klant gaat verbouwen. Om de waardestijging aan te geven hebben wij in de aanvraag voor de hypotheekofferte het bedrag aan verbouwingskosten vermeld.
De bank houdt nu dat bedrag in. Dat bedrag gaat in een bouwdepot. Klant stuurt nota's van de verbouwing op en die nota's worden uit dat depot betaald. Op zich niet gek, eigenlijk de normale gang van zaken. Maar overbodig als de klant zo'n lage hypotheek nodig heeft.
Klant belt mij op donderdag, ik bel bank. De man van de bank vindt dat ik bij een andere afdeling moet zijn, want "daar kunnen ze de bedragen zo aanpassen". Man van bank verbindt mij door met een doolhofafdeling. Ik ben gewend aan de keuzemenu's, maar dit was een vijfgangenmenu met in elke gang 6 verschillende keuzes.
Voor mezelf had ik de hoorn er allang op gegooid, Maar voor klant zet je door. Na een kleine 3 kwartier (ja, tijd bijgehouden) krijg ik een keurige meneer aan de telefoon, Ik leg mijn probleempje voor en tot mijn verbazing zegt keurige meneer: "ik mag niet met u praten". Van wie niet? Van zijn baas niet, van zijn moeder of van zijn vrouw niet?
Het protocol schrijft voor dat die meneer in zijn functie alleen praat met notarissen en klanten en dan bedoelen zij eindklanten. Ik maak hem erop attent dat een collega mij naar hem heeft doorgeleid, Dat had niet gemogen en de verbinding werd verbroken. Opnieuw gebeld naar de Intermediairsafdeling. Een andere man. Ik kreeg gelijk. Heerlijk, denk ik. Probleem wordt opgelost, denk ik. Maar nee, want dat staan de systemen niet toe.
Ik vraag naar mijn accountmanager, die krijg ik niet want "die kan er ook niets aan doen".
Inmiddels behoorlijk geïrriteerd, klant gebeld, klant boos, ik bozer.  Mail naar relatiemanager, die stuurt een begrijpend mailtje terug en zet de zaak door naar de accountmanager, En raad eens wat?
Die kan er uiteindelijk wel wat aan doen. Probleem is opgelost, had misschien ook wel gekund zonder dat we allemaal op elkaars tenen trapten.

De personeelsmanager

Voor andere klanten met een andere geldverstrekker hadden we van een werkgever een verklaring nodig voor het verschil in inkomen op de werkgeversverklaring en op de loonstrook.

De administrateur  belde mij. Het bedrijf heeft een bijzondere manier van loonstroken maken.

We kwamen er wel uit, het was de manier waarop. Deze dame zei zelf al dat ze niet aardig was.

Ik weet nu op welke manier zij de inkomens op de loonstrook zetten. Apart, in 30 jaar nog niet meegemaakt. Als ze gewoon gezegd had hoe het zat, had ik dat doorgegeven aan de geldverstrekker en waren we allemaal blij geweest, Deze dame had zo'n irritante, arrogante en onbeschofte manier van doen dat ik aan het eind van het gesprek heb gezegd: "Het is me duidelijk, maar ik bedank u niet. Uw manier van doen is echt beneden alle peil."

Mijn Amsterdamse aard maakt dat ik opeens so heel boos ken worde, maar dat het gelukkig ook weer vanself even snel overgaat.

Toch even stoom afgeblazen bij de geldverstrekker van deze klant, Grote club in het zuiden van het land.

Met een zachte G werd erg meegeleefd met mijn Amsterdamse woede.

Nu thuis, op de bank, lach ik er om, met een zachte ch. En ik denk bij me eige: krijg toch allemaal de klere.

Enjoy

Genieten

Let op: Spelling (deels) uit 1864: [bedrijvend werkwoord] [ongelijkvloeiend] (ik genoot, heb genoten), genot hebben van, smaken, gevoelen, eene aangename gewaarwording ondervinden; ontvangen, verkrijgen; voedsel nemen; bezitten (in eigendom); vrucht trekken (van iets).

Ik heb niets met het woord "genieten". Dat ligt absoluut aan mij, jullie genieten allemaal constant van van alles. Ik heb dat niet. Zou er iets aan mij mankeren?
Met mij is niet zoveel mis, maar ik heb gewoon niet zoveel met sommige woorden. Ik heb ook niets met het woord "smullen", maar daar zeur ik in een later blog nog wel eens over.
Ik ben nu erg bezig met genieten. Met het woord, niet met het doen.

Ik hoorde eens iemand tijdens een hondenwandeling met hoge stem jubelen: "En op zondagochtend maken we broodjes warm in de oven en nou dan genieten we!!!".
Ik  begrijp dat een warm broodje bij het zondag ontbijt lekker kan zijn,maar om nou zo lyrisch te doen over afgebakken Kaiserbroodjes vind ik buiten proporties.
Onderweg terug naar huis liep ik te denken over het woord genieten, ik vind het een raar woord. Ik vind het ook geen positief woord.
Niet is negatief toch?
Of komt het van genot? Daar vind ik weer heel iets anders.

Genieten is eigenlijk "eene aangename gewaarwording ondervinden". Dat klinkt weer mooi, veel mooier dan genieten. Maar je gebruikt het niet in de wandelgangen. Mijn buren zouden me raar aankijken als ik tegen ze zei:" Ik hoop dat jullie eene aangename gewaarwording ondervinden". Ik zal trouwens nooit zeggen: "Lekker genieten", dat past niet bij me. Ik zeg: "veel plezier" of "maak er iets moois van".

Als je de vertalingen bekijkt ( ik heb me even beperkt tot de talen waar ik min of meer vertrouwd mee ben) zeg je als je geniet in het frans: je suis joyeuse (man joyeux).
In het Duits: Iche freue mich, in het Engels: I enjoy en in het Italiaans: Provo gioia.

Zien jullie het: Joyeux, Freude, enjoy en gioia. Allemaal vertalingen voor vreugde en blijdschap. Mooie woorden waar je blij van wordt.

Dat voel ik met "genieten" niet.  Met al die woorden waar blijdschap en joy in zit wel. Onze prachtige Golden heette niet voor niets Joy. En genoten hebben we van die hond.

Dit was Joy,, Joy of life

Ik zit bij diverse hondensites op facebook en je wilt niet weten hoeveel mensen en honden heerlijk genieten op plaatsen waar het goed toeven is. Jullie gaan je gang maar. Ik doe er niet aan mee.
Ik voel me fijn op een lekker plekkie.  Dat past beter bij me.

Dat neemt niet weg dat ik hoop dat jullie de komende zomer allemaal als eene aangename gewaarwording zullen ondervinden.

Mensen...

Ik ben Casper, een zwarte labrador van vijf jaar oud. De meesten van jullie kennen mij wel. Iedereen die mijn mensen kent, kent mij.

Ik ben een gelukkige hond. Ik heb Carlie, mijn medehond. Wij zijn roedeldieren, dus iedere hond verdient een medehond. Wij begrijpen elkaar en hoeveel we ook van onze mensen houden, we begrijpen ze niet altijd.

Ik weet dat we mensen nodig hebben. Ze moeten ervoor zorgen dat we tweemaal per dag een volle bak eten krijgen, onze waterbakken moeten regelmatig ververst worden. We willen af en toe een nieuw kussen en een speeltje. Onze mensen moeten ons vaak knuffelen en een keer of vijf per week met ons naar het bos gaan. We moeten 3 of 4 keer per dag naar buiten om te piesen en te poepen.  We moeten af en toe naar de kapper en soms naar de dokter. Dan moeten onze mensen met ons meegaan en als wij een prikje of zo krijgen, moeten ze tegen ons praten.
Wij vertrouwen onze mensen en ze zijn er voor ons.

Tot zover is alles duidelijk, onze mensen weten wat ze voor ons moeten doen en wij weten waar we op rekenen kunnen.

Onze mensen hebben een televisie en op die televisie zien we wel eens andere mensen.
En die mensen kunnen raar doen joh. We zien wel eens bij een of andere reclame een mens zweven.

Ik pik dat niet, dat is afwijkend gedrag. Iedere hond weet dat mensen niet kunnen zweven. Ik ga hard blaffen bij die reclame.

Vanmiddag werd bij ons in de straat een gevel gereinigd. Ik lag rustig in de tuin en ik zie opeens een man op 1 hoog langs de gevel lopen. Dat kan niet, dat is tegennatuurlijk en ik laat dat weten.

Mensen, ze zijn leuk, we hebben ze nodig, maar ze moeten zich wel conform de regels gedragen.

Ik wil dat onze mensen gewoon doen, anders zijn wij genoodzaakt de mensenfluisteraar in te schakelen.

Collega honden, zorg dat jullie mensen zich als normale mensen blijven gedragen en let op afwijkend gedrag. Want jullie weten: aangeleerd gedrag kan ook weer afgeleerd worden.
En belangrijk: blijf ze belonen.

Wachtwoorden

Worden jullie ook gek van de wachtwoorden? Privé gaat het nog wel, daar hebben we een modus voor gevonden. Soms krijg je een schuifje onder het vakje waar je je wachtwoord in moet vullen dat vertelt hoe sterk of zwak het is. Tegenwoordig gooien we er altijd wel wat cijfers bij, voor de sterkte en de zekerheid.
Zakelijk is het helemaal een drama. Ben je lekker druk en wil je gauw even iets opzoeken bij het extranet, intranet of hoe die clubs hun intieme paginaatje ook noemen. En dan komt het hoogst irritante zinnetje op je scherm: "wachtwoord verlopen".
Als je toevallig iets op wilde zoeken voor een klant aan de telefoon kun je beter een terugbelafspraak maken. Een nieuw wachtwoord waar het Net en jij beiden mee kunnen leven heb je niet even snel geregeld.

Je vult bijvoorbeeld een nieuw wachtwoord in, dan blijk je dat wachtwoord in de acht of tien vorige jaren al eens gebruikt te hebben. Dat mag niet.

Of je Net zeurt: Gebruik minstens 1 hoofdletter, 1 kleine letter, 1 cijfer en 1 leesteken.  Stel je doet dan je naam met je geboortedatum. Ik heet Marianne en mijn geboortedatum is 25-2 (meer deel ik niet met jullie), dan ligt Marianne$2502 voor de hand.

Nee, gilt het Extranet, je wachtwoord moet bestaan uit tenminste 1 hoofdletter, `1 kleine letter, 1 leesteken en 1 cijfer. Dat had ik g.v.d. vloek je tegen het Net. Maar het Net heeft nog een verrassing voor je: en moet uit precies 10 tekens bestaan.

Je wilt verder, je hebt het druk, maar je zit vertwijfeld om je heen te kijken naar iets waar je een wachtwoord, dat aan het eisenpakketje voldoet, uit kan samen te stellen.

Ik ben aan de gebruiksvoorwerpen begonnen:

Niet&tang1
Plee#rol14
bloem(Pot3

Ik ben een lijst aan het aanleggen, mij hebben jullie niet meer extranetten en portals, mijn reaal, mijn ing en hoe jullie jezelf ook noemen. De eerstvolgende keer dat ik midden in een telefoongesprek geblokkeerd word omdat jullie een nieuw wachtwoord willen, hoef ik alleen maar even mijn lijstje te pakken.

Ik heb er nog één voor jullie: Zeur%Piet9. En als dat ook niet goed is wordt het Klo@ot&zak ofzo.

Kunst, kitsch of onzin

Het is jullie ook vast wel opgevallen. We komen om in de de real life wekomenjehelpenofjewilofniet programma's.
Ik denk wel eens dat ik een beetje van al die hulp zou kunnen gebruiken. Een beetje, niet zo extreem als in al die programma's. Ik moet jullie eerlijk bekennen, ik kijk wel eens.Maar altijd wel met iets van plaatsvervangende schaamte.
Het is te veel, vinden jullie ook niet?

Natuurlijk kijk ik naar mijn te mollige middenrif als ik naar Obese kijk. En ja, ik voel me verwant met die kandidaten als ik me een een spijkerbroek pers. Die broek is gekrompen of ik ben ik gegroeid. Een beetje obese hulp zou lekker zijn. Maar ik ga niet met die grote ballen rollen en met touwen zwaaien. Dat hoeft ook niet, zo extreem is het bij mij niet.

Wij hebben een riante zolder. Dat is fijn. Het grote nadeel van een riante zolder is dat je verzamelwoede vrij spel krijgt. We ruimen die zolder af en toe op. Soms kijk ik om me heen op zolder en ik denk mijn leven in puin Maar zo erg is het niet. We hebben die troep in een paar uur weer weggewerkt.

Iedereen verzamelt in de loop van zijn leven wel wat prullaria, soms sta ik met zo'n item in mijn handen, weggooien of niet? Is het kunst of kitsch?

Soms hebben we wat te veel van het leven genoten en dan denken bij de gedachte aan ons uitgavepatroon een dubbeltje op zijn kant. Dat valt natuurlijk wel mee, we hebben alleen even spijt van overbodige uitspattingen. Aan de andere kant gaan we er niet failliet aan, dus we redden het wel zonder programma.

Soms herkennen wij ons en onze honden heel goed in the dog whisperer, Cesar doet het aardig. Maar hoe doet hij dat? Wij hebben Yolande, onze eigen hondenfluisteraar. Dus we kunnen zonder Cesar.

Bij Spoorloos droom ik altijd even weg, stel je voor dat ik toch geadopteerd blijk te zijn en mijn ouders mij uit liefde voor mij hebben afgestaan? Het heeft geen zin meer daarover te fantaseren, mijn ouders zouden allang dood zijn en ik zit niet te wachten op een lading halfbroers-en zusters.

Als ik een paar keer terugga om te controleren of het gas wel uit is en de deur op slot zit, moet ik me dan aanmelden voor levenslang met dwang?

En als we woorden hebben met de overbuurman omdat hij zijn honden niet onder controle kan houden en weigert rekening te houden met onze houden, is dat een reden om te schrijven naar bonje met de buren?

Ik ben gelukkig nooit gepest. En ja, we drinken wel eens een wijntje te veel,maar we zijn niet toe aan spuiten en slikken of Peter van der Vorst.

Soms als ik thuiskom, denk ik voor de zoveelste keer dat het halletje wel eens een vers likkie verf kan gebruiken. Absoluut geen reden om me aan te melden voor help mijn man is een klusser. 

Ik wil daar ook niet over zeuren en dat kan ik niet doen ook, want zo zijn we niet getrouwd.

Dus zitten we 's avonds gezellig op de bank, ik ben nog steeds een tikkie te mollig, de zolder is wat onoverzichtelijk, dat beeldje op de vensterbank is best wel kitscherig, financieel valt het allemaal erg mee, de honden liggen gewoon te slapen, ik weet best dat ik niet geadopteerd ben, ik controleer vanavond nog 3 keer of het gas uit is, we hebben geen ruzie met buren, we nemen toch nog maar een drankje en dat halletje komt nog wel eens.

We hebben van alles een beetje, maar het is allemaal gelukkig niet erg genoeg.

Proost schat, zo zijn wij getrouwd en de wereld draait door.

Ik ben Casper, de labrador

Ik ben een man in de bloei van zijn leven. Ik weet wat ik wil en weet hoe ik moet krijgen wat ik wil.
In mijn huis woon ik samen met Carlie, mijn medehond en met mijn twee mensen. Mijn manmens is voor de uitlaatrondes, mijn vrouwmens is voor de catering en samen zijn ze voor de lange wandelingen en de knuffels, En ze moeten natuurlijk met ons mee als we naar de dokter moeten.

Carlie en ik hebben een mand en een kussen en als het erg warm is geef ik mijn mensen opdracht de kamerdeur open te zetten zodat ik in de hal kan liggen. Mijn mensen mogen best wel op mijn bank zitten, tot 9,30 's avonds. Ik ben een ochtendhond en omstreeks die tijd wil ik slapen. Dus dan moeten mijn mensen maar op hun eigen stoel gaan zitten.

Visite is welkom, maar ik wil wel weten wie we in huis halen. Dus ik begroet ze vriendelijk en besnuffel ze zonder dat ze het merken. Als ze zitten laat ik ze verder met rust. Als ze op mijn bank zitten is dat goed, tot 9.30 's avonds.

Waar ik een hekel aan heb is als er katten in mijn tuin komen. Zelf hebben we geen katten, mijn vrouwmens wil het wel maar mijn manmens houdt het gelukkig tegen. Hij vindt twee honden genoeg en zeker aan mij hebben ze hun voorpoten vol. Daar zorg ik wel voor.

Hier schuin aan de overkant woont een zwart-witte kat die ook wel eens in mijn tuin komt. Bloedlink word ik daarvan. Als we naar de auto lopen, zie ik die kat vaak op straat. Mijn mensen begrijpen niet dat ik hem elke keer moet uitkafferen. De rotkat zit dan gewoon naar me te kijken. Ik zou willen dat mijn mensen me even loslieten zodat ik hem voor eens en altijd kan duidelijk maken dat hij mag lopen maar hij wil maar dat mijn tuin privé terrein is en verboden voor onbevoegden.

Vanmorgen heel vroeg, eigenlijk nog nacht, werd ik wakker van een raar geluid, Ik keek uit het raam en daar zat hij: de kat, op mijn tuinpoort.
En ik kon niet naar buiten, Woedend was ik en dat heb ik laten merken ook.
Carlie rende piepend en paniekerig achter mij aan en ik hoorde mijn mensen de trap af rennen.

Ik rende van het raam naar mijn mensen. Ze zijn niet zo snel van begrip maar eindelijk zag mijn vrouwmens waarom ik zo kwaad was.  Ze tikte een paar keer op het raam en weg was de kat.

Gelukkig. Ik vond dat we wel meteen over konden gaan tot de orde van de dag, maar mijn mensen gingen nog even naar bed.

K.kat, eens heb ik hem te pakken, ik ben niet voor niets Supercassie.

Hypotheekrente in de offerte

hypotheekrente

Als  je een woning koopt heb je een paar weken de tijd om de hypotheek te regelen. Meestal is dat een week of vier.  

Je hebt dus vier weken de tijd om de koop te ontbinden als je de hypotheek niet rond krijgt.

We noemen dat de termijn ontbindende voorwaarden financiering.

De overdracht van de woning is over het algemeen een paar maanden later. 

In de periode tussen het aanvragen van je hypotheekofferte en de oplevering van je woning kan de rente stijgen of dalen.

Een aantal banken biedt je een keuze ten aanzien van de rentevaststelling:

dagrente

De rente die in de offerte wordt genoemd is de rente die je gaat betalen. Tenzij de rente daalt in de periode tussen offertedatum en datum overdracht. Dan betaal je de lagere rente.

offerterente

De in de offerte genoemde rente is de rente die je gaat betalen, ongeacht of de rente daalt of stijgt voordat je bij de notaris zit.

dalrente

Bij dit systeem betaal je het laagste percentage dat voorkomt tussen offertedatum en datum notaris.

Bijvoorbeeld: 

In mei onderteken je een offerte waarin een rente staat van 3%

In juni is de rente 2%

In augustus ga je naar de notaris, de rente is weer 3%, dan betaal je 2%.

Seriemoordenaar

Van kennistest via de appelboom naar de seriemoordenaar

Kennistest

Als klanten vinden dat ze zonder jouw advies een hypotheek kunnen afsluiten moet je ze een kennis-en ervaringstest laten afleggen. Dat heeft onze Autoriteit besloten. Ik ben zo'n test aan het maken. Natuurlijk komt daar het nodige jatwerk aan te pas, Een kennistoets mag niet te simpel zijn maar ook weer niet zo ingewikkeld dat de prospects er niet uitkomen. Dan zouden ze naar een concurrent kunnen gaan die de toets wat eenvoudiger heeft gemaakt. Ik denk in testen en toetsen op het moment.

Facebook

Op facebook komen ze tegenwoordig aldoor langs, de testen die je veel over jezelf vertellen. Ik heb niet zoveel tijd voor die onzin. Maar soms doe ik er toch één. Als ik even moet bijkomen van het werk, of als ik zit te wachten op inspiratie. Vanmorgen vroeg keek ik op mijn telefoon wat de wereld mij te melden had. Op facebook kon ik lezen dat de ziel van vriendin Veronique de Braziliaanse Nationaliteit heeft. Omdat het nog erg vroeg was heb ik de test ook even gedaan en ik kan Veronique melden dat onze zielen landgenoten zijn.

Boom

Ik had nu de smaak te pakken en heb meteen even middels een test vast kunnen stellen dat mijn ziel uit een appelboom gevallen is, ik ben namelijk een evenwichtige ziel, erg down to earth en gebalanceerd. Ik heb overigens de pest aan appels. Dat komt niet uit de test, maar dat vertel ik gewoon even. Ik heb een hekel aan het geluid dat appels eten met zich meebrengt. Heb je wel eens in een schemerige treincoupe gezeten na een zware cursusdag ?  Dat je net een beetje begint te ontspannen en dat de onbekende naast je een appel uit zijn tas haalt en de vrucht even over zijn mouw haalt (dat schijnt erbij te horen). Dan wacht ik vol afgrijzen op de eerste hap, dat klinkt ongeveer als KGGGGWAUW smaksmaksmak.  Vreselijk vind ik dat. Ik ben voor een bordje in de trein waarop staat dat het verboden is flessen uit het raam te werpen en appels te eten.

Emile

Ik had een tijdje geleden al een test gedaan waaruit bleek dat mijn eerste kind Emile gaat heten. Sinds vanmorgen weet ik dat ik Emile krijg als ik 27 ben. Bijzonder hè?

Filosoof

Iedereen vraagt zich wel eens af wat hij in een vorig leven is geweest. Welnu, ik was een revolutionaire filosoof. Ik schreef filosofische geschriften die ik op de markt verkondigde. Eerst werd ik uitgelachen maar ik heb het geschopt tot adviseur van de koning. Mijn tips en ideeën zijn goud waard.

Hoe ik aan mijn aan einde kom

Dat leek mij een nuttige test. Aangezien ik net uit een andere toets heb geleerd dat ik emotioneel hoogbegaafd ben en beschik over een uitnemend Fingerspitzengefühl dacht ik deze wetenschap wel aan te kunnen.

Ik ben blij dat ik het weet, ik heb het Herman ook meteen verteld. Ik word namelijk vermoord door een seriemoordenaar. Dat vind ik wel een spectaculair einde. Je kunt ook van een keukentrapje vallen en ongelukkig terecht komen. Dat is een beetje lullig. Ook voor Herman. "Ja, ze stond op het keukentrapje om eindelijk ook eens de ramen te lappen en toen....".

Dan eindig ik liever als slachtoffer van een seriemoordenaar, Herman kan dan meteen de dienstdoende Barnaby, Morse of Vera vertellen dat er nog meer moorden aankomen. Gelukkig hebben we erg veel thrillers gezien dus hij kan helpen met het onderzoek. Kan hij zijn verhaal verkopen aan de Privé en via de telefoon verslag doen in Boulevard, natuurlijk op een avond als John van de Heuvel aangeschoven is. Als Herman het handig speelt loopt hij binnen met mijn einde. 

Ik wil nu een test die mij leert wat ik in mijn volgende leven ga doen. Ik hou jullie op de hoogte.

Detail

Soms voel ik me schuldig, jullie ook? Want wij zijn schuldig, wij zijn met zijn allen de detailhandel aan het vermoorden.

Herman en ik komen niet zo vaak meer in winkels. Herman vaker dan ik omdat hij de supermarkt frequenteert. Ik ga wel eens mee en ervaar een rondje Jumbo of Albert Heijn als een uitje. Ik zie ook altijd veel leuke, lekkere en noodzakelijke artikelen. Ik jaag in een supermarktronde probleemloos het huishoudgeld voor een week erdoor. Dat is één van de redenen dat Herman liever alleen gaat, een andere reden is dat ik mijn eigen koers volg in een supermarkt en wij elkaar dientengevolge aldoor kwijt zijn. Herman vindt dat irritant maar ik ook. Heb je wel eens met je armen vol onmisbare en overbodige artikelen tussen twee stellingen staan vloeken omdat je echtgenoot tussen twee andere stellingen achter de winkelkar staat te vloeken?

Onlinewinkelen

Voor de meeste andere aankopen kruipen wij achter de computer. Onze nieuwste internetaankoop is een loungeset voor in de tuin. Dat staat al jaren op onze verlanglijstje en nu hebben we hem, de loungeset. Nou ja, we hebben 7/8 loungeset. Hij is van de week afgeleverd op één hoekelement na. Het probleem lijkt bij de vervoerder te liggen en wordt naar verwachting volgende week opgelost.
Op de loungeset horen witte kussens.  In één zinnetje hebben we meteen twee problemen te pakken.

Probleem twee: waar laten we al die kussens?
De schuur staat vol met fietsen, een vriezer, tuingereedschap en zakken hondenvoer.
We hebben dus een kist aangeschaft, een zwarte kussenkist. Een enorm gevaarte. Wij hebben vanmorgen die kist in real life in a real shop gekocht. We hebben meteen twee bistrotafeltjes gekocht. Want de loungeset neemt de plaats in van de eettafel. Bij de tafeltjes komen wat vrolijke stoeltjes te staan, dus we hebben straks een compleet gemeubileerde tuin.

Probleem één: 
Witte kussens en twee honden? Niet handig en naar een oplossing wordt gezocht. Een grand foulard op de kussens op de loungeset lijkt tot nu de beste oplossing. De verwachting is toch dat als de loungeset compleet is en aangekleed met de kussens en de grandfoulard, twee honden elkaar aankijken met een blik van: "dat is een goed idee, dat hadden ze eerder moeten doen". Nou ja, gelukkig hebben we voor onszelf ook nog een bistrosetje.

Op onze winkeltocht zagen we ook een mooie eettafel. Die bestellen we gewoon weer online.
De hele buurt bestelt van alles online. Omdat hier meestal iemand thuis is zijn wij een soort verzamelpunt worden voor de diverse pakkettenbezorgers. 's Avonds worden al die pakjes door de verschillende buren opgehaald. Zo gezellig.

Het is makkelijk en je gaat met je tijd mee, maar soms vraag ik me af hoe het verder moet. Hebben we over een aantal jaren alleen nog maar online-winkels? De meeste winkels doen het allebei. Het gaat wel ten koste van een stukje gezelligheid en menselijk contact.

Hypothekenonline

En we gaan meedoen aan de klantperinternet ontwikkeling. We zijn een startershypotheek aan het ontwikkelen, waarbij de klant een gedeelte van de werkzaamheden zelf kan doen. Ik zal de plannen even uitwerken in een zakelijk blog op mariannecroesadvies.blogspot.com. Ik moet er aan wennen, maar een ochtendje research op internet heeft ons geleerd dat we mee moeten gaan in deze ontwikkeling,. De naam hebben we inmiddels geregistreerd. Dat was nog niet zo eenvoudig. Het registreren wel maar een naam verzinnen die de lading dekt en nog niet geregistreerd is wel.

Net als V&D, de Hema, Douglas, Bruna en Livera moeten we wel mee doen. In een ochtendje achter je laptop heb je straks een nieuwe BH, de laatste Saskia van Noord, je lievelingsparfum en je hypotheek geregeld. En alles wordt bij de buren bezorgd als je niet thuis bent.
Behalve je hypotheek natuurlijk, maar dat is een detail.

Theepot

Theepot is stuk

Onze theepot heeft de geest gegeven. Eigenlijk was hij niet op deze wereld gekomen om theepot te zijn. Hij was eigenlijk een isoleerkan. Dus hij was best veelzijdig maar hij heeft een eenzijdig leven geleid. En nu moeten we op zoek naar een nieuw theepot. Een dubbelwandige is natuurlijk het handigst maar die vinden we te duur voor een artikel dat we niet zo vaak gebruiken.

De aanschaf van onze net gesneuvelde theepot heeft ons behoorlijk wat tijd gekost. Herman en ik zijn bij de meeste aankopen snelle beslissers. We vinden iets mooi of niet mooi, we vinden iets het geld waard of niet en we kopen het al dan niet. 

Carlie

Carlie hebben we naar aanleiding van een advertentie op Marktplaats gekocht, achterlijk natuurlijk. We waren daar altijd zwaar op tegen, we spraken schande van mensen die een huisdier op Marktplaats kochten. Maar we zagen dat koppie, zijn een paar dagen later met zijn drieën naar Schiedam gereden, we hebben € 250,- overhandigd en kwamen met zijn vieren thuis. Als jullie vinden dat het een stomme actie was en dat we een enorm risico genomen hebben, geven we jullie volkomen gelijk. Mensen die zoiets doen verklaar je voor gek, dat doen wij ook. Maar het is goed uitgepakt en we hebben een geweldige huisgenoot aan deze impulsaankoop.

Trouwringen

We zijn bijna 9 jaar getrouwd, een paar maanden voor die tijd hebben we ringen gekocht. We waren naar de Albert Heijn geweest en we moesten nog naar de viswinkel. Onderweg zagen we mooie ringen in de etalage. Bij binnenkomst werden we bij het wachtwoord "trouwringen" op fluwelige stoeltjes gezet terwijl de juwelenmeneer een plateau met ringen ging halen. De ringen die we wilden zaten er gelukkig bij. De man heeft zich de blaren op de tong gepraat om ons te bewegen meer ringen te bekijken en te passen. Aangezien we nog wat boodschappen moesten doen zijn we niet op zijn suggestie ingegaan, we hebben de namen en de trouwdatum opgegeven ter gravatie en zijn vertrokken richting lekkerbek.

Dus niemand kan van ons zeggen dat we aarzelen en twijfelen als we een aankoop moeten doen. Voor de elektronische aankopen neemt Herman wat testresultaten door en daar vaar ik blind op.

Dekbedhoezen en theepotten

Er zijn twee artikelen waarvan de aanschaf ons extreem veel tijd kost. Bijvoorbeeld dekbedhoezen, wij hebben in de tien jaar dat we samen zijn meer hoezen versleten dan een ander in een heel gouden huwelijk.  Sommige mensen letten erop dat ze strijkvrij zijn, dat is voor mij niet belangrijk. Ik geniet van het strijken van dekbedhoezen. Ik word daarom vaak meewarig aangekeken. Oké, ik weet het, netjes ophangen en opvouwen, zonde van de tijd, ouderwets. Ook Herman vindt het achterlijk.

Maakt me niet uit, ik kijk trots naar een versopgemaakt bed met gladgestreken dekbedhoezen. We hebben nu een paar sets goede hoezen. Maar daar hebben we jaren over gedaan. De grootste miskoop op hoesgebied waren prachtige hoezen ontworpen door Daphne Deckers. Mooi van kleur, schitterende borduurseltjes erop en van een satijnachtige kwaliteit. De slaapkamer was een lust voor het oog dankzij Daphne. Maar die dingen waren zo glad dat het dekbed er compleet draaierig van werd. We hebben het een paar keer geprobeerd maar ons verlangen naar comfort won het van de schoonheid. 

En met theepotten is het net zoiets, want de nu zeer betreurde theepot was niet de eerste. De mooiste (Wedgwood) was wat te klein en hij had zo'n schattig rond knopje bovenop dat er ondanks de secondelijm aldoor afbrak, We hebben nog iets roods gehad, die staat op zolder. Daar was ook iets mee. 

En nu gaan we weer, googelen, onderzoeken en winkel in-winkel uit. En niet voor meubels, vloerbedekking, een auto of een hond. Nee, voor een nieuwe theepot. Als jullie een goede theepot hebben, koester hem.

Finaal

Als een bewerkelijk hypotheekdossier is afgerond, als je van de bank het verlossende telefoontje hebt gekregen dat de stukken naar de notaris zijn verzonden, is dat altijd een "hoera" momentje.

Soms heb ik moeten knokken en zeuren om zover te komen, soms heb ik er zelfs van wakker gelegen.
Soms heeft een klant geen idee wat de adviseur heeft moeten doorstaan en heeft moeten stressen. Soms heb ik zelfs een flinke discussie met een acceptant moeten voeren. Ik moet regelmatig een excuus telefoontje voeren. Maakt niet uit, de klant heeft recht op onze ultieme inspanning.

Sommige klanten hoor je niet meer nadat de stukken zijn ingeleverd. Het gebeurt dat een dossier gladjes en geruisloos afgehandeld kan worden.
Het gaat om de dossiers die een uitdaging vormen en dan niet alleen omdat we gedurende de rit de nodige hobbels tegenkomen. Maar om de klanten die zich meer dan betrokken tonen bij ons werk, We hebben altijd wel zo'n dossier onderhanden. Een klant die van minuut tot minuut op de hoogte wil blijven. Een klant die de hele dag door mailt en belt. Gezellig, want je bouwt in korte tijd een enorme band op met zo'n klant.

Een paar weken geleden hadden we er drie tegelijk, laten we ze even Jan, Jaap en Joop noemen. De drie J's, zeg maar.

Nog voor je online bent hangt de eerste 's morgens vroeg al aan de telefoon om te informeren naar de status. Hij vertelt dat hij ook nog een mail heeft gestuurd, omdat je computer nog aan het ontwaken is vertelt hij vast wat in de mail staat. Eigenlijk niets wat je nog niet wist, maar Jan geeft toch nog even een toelichting. Na een kwartier neem je afscheid van Jan, gelukkig belooft hij over een uurtje nog een keer te bellen. Als je de mail gelezen hebt. Dan kunnen we daar nogmaals over van gedachten wisselen.
Eerst even koffie, denk je. Niet dus, de tweede J meldt zich. Hij heeft je mail van de vorige dag gelezen en wil even vertellen dat hij een mail teruggestuurd heeft met de gevraagde stukken. Hij wil wel even weten waarom de bank die stukken nodig heeft. Je legt uit waarom en J is vol begrip. De computer is inmiddels wakker en je neemt samen met Jaap de mail door. Je belooft de stukken meteen door te sturen en neemt afscheid van Jaap met de belofte 's middags nog even te bellen om de status door te geven.

Op het moment dat je de mail met de stukken van Jaap naar de bank verstuurt, belt Joop.

Hij heeft je een mail gestuurd en wil daar nog even een toelichting op geven en of je dan wel meteen de bank wil bellen om de toelichting toe te lichten en of je daarna Joop weer wil bellen om de reactie van de bank door te geven.

Deze 3 J's zaten alledrie bij een andere geldverstrekker, dus je belt en mailt erop los met de diverse acceptanten.
Tussen de telefoontjes van Jan, Jaap en Joop heb je even tijd om ook iets voor je andere klanten te doen.

Het zijn 3 moeilijke dossiers, twee van de J's zijn zelfstandig en nummer 3 zit in vechtscheiding.

Ze zijn alledrie trouwens erg aardig, de gesprekken zijn ook gezellig. Ze denken oprecht dat ze je steunen met hun betrokkenheid. Ze maken grapjes en bedanken je na elk telefoontje uitbundig.

Ze bellen gemiddeld 4 maal per dag. Als je ze mailt bellen ze om te zeggen dat ze de mail ontvangen hebben. Als ze jou mailen bellen ze om te vertellen dat ze gemaild hebben. Ze bedanken je dus vaak.

Als door een wonder kregen we van drie banken op één dag een finaal akkoord. Zielsgelukkig belde ik Jan, Jaap en Joop.

Om daarna in een enorm gat te vallen. We hebben andere klanten, genoeg dossiers die aandacht behoeven. Maar we hebben op het moment geen Jan, Jaap of Joop.
Ik mis ze, ik kijk uit naar de volgende J.

Eén tegelijk graag, dat is leuk en uitdagend genoeg. Dat is ook goed te combineren met de overige werkzaamheden. Drie J's tegelijk is iets teveel uitdaging.