Heel vroeger, toen ik nog heel jong was, ging je je verloven. Als je elkaar erg leuk vond en je was voornemens je leven met elkaar te delen maar het was te vroeg om te trouwen, ging je je verloven.
Een rare onderneming eigenlijk, zo achteraf gezien.
Ik ben 3 keer getrouwd maar ik heb me maar 1 keer verloofd. Mijn eerste echtgenoot, Henk, en ik hebben ons in december 1970 verloofd. Daar moet jullie je niet teveel bij voorstellen. Wij hebben op de Ruysdaelkade in Amsterdam (de plek van de eerste kus) elkaar een ring omgedaan en we zijn 's avonds met de beide families bij de Chinees op de Ceintuurbaan gaan eten. We kregen een pannenset (een BK pannenset).
Een jaar later werden de verlovingsringen trouwringen en vier jaar later gingen de ringen weer af.
De verloving en het huwelijk zijn herinnering, een mooie herinnering weliswaar, maar toch....
Charles Áznavour zong het al:"tu deviendras pour moi que'un lointain souvenir, et pourtant, pourtant je n´aime que toi."
Jij wordt voor mij een verre herinnering, maar toch, maar toch hou ik alleen van jou.
Je eerste grote liefde vergeet je nooit, denken jullie ook niet?
Als je verloofd bent, ben je voornemens het leven met elkaar te delen. Als je het leven met elkaar gaat delen is het belangrijk dat je op belangrijke onderdelen dezelfde normen en waarden hebt.
Je hoeft het niet op alle punten met elkaar eens te zijn (dat lijkt me ook onmogelijk) maar het is wel fijn dat je op bepaalde punten overeenstemming hebt.
Wij, tijdgenoten, zijn met zijn allen getuigen van een verloving, van een voorgenomen huwelijk.
Namelijk de verbintenis tussen onze Albert Heijn en het Belgische Delhaize.
Aangezien wij de afgelopen twee weken onze dagelijkse boodschappen bij Delhaize hebben gedaan, voelen Herman (mijn echtgenoot en nooit mijn verloofde geweest) ons zeer betrokken bij deze verbintenis.
Als geboren en getogen Oude Zaanlander is Herman toch een beetje de vader van Ahold, de bruidegom.
Ik ben redelijk neutraal, beschouw mij maar als de stiefmoeder van Ahold. Wij doen wel eens een uitstapje naar de Jumbo, maar het merendeel van de levensmiddelen komen toch van AH. Van DE Albert Heijn.
In het dorp waar we zaten in Belgisch Limburg hebben wij kennis kunnen maken met "onze schoondochter".
En wij maken ons toch wat zorgen. Volgens AH dienen aardappels in de koelkast bewaard te worden. In België is dat streng verboden, Volgens Delhaize dienen de aardappelkes buiten het koelkaske te overleven.
Als ze gelukkig met elkaar zijn, Ahold en Delhaize, zijn wij natuurlijk blij voor ze, maar het is misschien raadzaam dat ze het eerst eens worden over de fundamentele normen en waarden, zoals:
Waar bewaren wij de aardappels?
We wachten wel af, een verloving is tenslotte nog geen huwelijk. En een huwelijk hoeft, zo heeft het leven mij geleerd, ook geen leven lang te duren, hoewel in dit geval de zakelijke belangen wel erg groot zijn. Een verstandshuwelijk? Lijkt me niets. Laten de jonggeliefden het eerst maar eens worden over de aardappels.
woensdag 24 juni 2015
donderdag 18 juni 2015
Jack, the ripper
Wij hebben twee weken op een vredig chaletpark in Belgisch Limburg doorgebracht. Herman en ik en de honden
Wij selecteren onze vakantiebestemmingen op hondvriendelijkheid.
Via de site "hondenzeerwelkom"hebben we deze accommodatie gevonden. Eén van de voorwaarden om je als verhuurder in te schrijven op deze site is dat je een vakantiehuis aanbiedt met een omheinde tuin.
Over de omheining op zich zijn nog wel wat discussies mogelijk. Er zijn mensen die met 5 honden ergens willen logeren en die hebben voor hun honden een omheining nodig van minimaal 1,80 meter.
Wonderlijk niet? Ik ben 168 centimeter lang, Herman is tussen de 176 en 178 centimeter (heb ik net nagevraagd en helemaal precies weet hij het niet). Maar we houden het even op 176.
Wij zijn dus allebei niet uitzonderlijk lang.
Als ik Herman en Casper naast elkaar zie staan kan ik me met geen mogelijkheid voorstellen dat Casper over hoogte Herman heenspringt.
Voor ons was de hoogte van de omheining dan ook geen issue, een omheining is onontbeerlijk en een omheining hebben we. De honden lopen in en uit zonder dat wij ons zorgen hoeven te maken over de oplevende jachtinstincten van onze schatjes.
 |
| Casper achter de omheining |
Op het park staan allemaal schattige houten chaletjes. Ons huisje is gezellig en huiselijk. Gelukkig zijn er niet veel honden aanwezig. Casper gaat een verbale of fysieke confrontatie niet uit de weg en Carlie wordt daar weer zenuwachtig van. Een blaffende en een zenuwachtige hond zorgen voor geïrriteerde baasjes en daarvoor zijn we niet op vakantie.
In het bungalowtje naast ons wonen Belgen uit Maasmechelen (een kwartiertje rijden). Ze wonen een half jaar hier en een half jaar daar. Erg aardige mensen. Omdat we geen idee hebben hoe ze heten noem ik ze even Gaston en Veerle.
Gaston en \|Veerle hebben een langharige Chihuahua met de naam Fanny ( dat vraag ik nou weer wel, hoe de hond heet). Fanny is ongeveer net zo groot als de kop van Casper en Fanny maakt lawaai, veel lawaai als we langskomen. Cas is inmiddels gewend aan dat kefje en reageert er niet meer op. Dat maakt Fanny niet uit, ze blijft tekeergaan. Fanny kan de tuin niet uit, wij hebben de honden aan de lijn, dus het contact met Gaston en Veerle is prima.
Behalve Fanny woont er nog een hondje op het park, een hond van het formaat forse cavia en het uiterlijk van een kruising Jack Russell/Teckel.
De baas van Jack is een stoere man, een hele stoere man. Een macho van een jaar of 60 met een paardenstaart, bij voorkeur gekleed in een legerbroek met een laag uitgesneden T shirt.
Dit is geen waarde-oordeel, iedereen mag er bij lopen zoals hij wil, maar dan kunnen jullie je een beeld vormen bij dit duo. Jack en baas van Jack.
Baas van Jack is het type man dat vindt dat normale regels niet voor hem gelden.'Dientengevolge heeft Jack geen idee van normen en waarden. Alle honden dienen op dit park aangelijnd te zijn, Jack niet.
De eerste avond dat wij de honden uitlieten kwam Jack blaffend achter ons aan gerend. Carlie vindt dat eng, Casper vindt dat uitermate storend. Carlie loopt weg, Casper blijft staan, zet zijn poten uit elkaar, gooit zijn staart in standje dominant en gaat grommen. Wij hebben baas van Jack verzocht Jack aan de lijn te doen.
De volgende dag liep ik alleen met Carlie en Jack beet haar in haar zij. Ik heb de baas van Jack nogmaals verzocht zijn voetzoekertje aan te lijnen.
Maar een aangelijnde hond is beneden de waardigheid van de baas van Jack,
Jack en de baas van Jack bewegen zich door Vlaanderen als waren zij een Pitbull en zijn baas.
Maar Jack is geen Pitbull, Jack is een blaffende hamster.
Hoe meer we thuis raken op het Chaletpark, hoe meer het duidelijk wordt dat Jack en de baas van Jack niet geliefd zijn. Dat begrepen we al van Gaston en Veerle, die zeiden het geen probleem te vinden als Casper Jack zou verwonden. Wij zitten zelf niet te wachten op zo'n confrontatie en Herman gebiedt Casper rustig mee te lopen als Jack aangekefferd komt. Gelukkig heeft Casper ook door dat Jack ver onder zijn niveau is.
Gisteren spraken wij met de buurman van de baas van Jack.
Hij verzocht mij te klagen bij de beheerder van het park. Het hele park lijdt onder Jack en zijn baas.
De buurman had het volgende bedacht: Als Casper Jack niet eentweedrie zou doodbijten (dit was volgens hem de de meest logische actie) had hij een plan B verzonnen.
Als ik met Carlie liep en Jack op haar afkwam moest ik Jack een steen naar zijn kop gooien en als Jack dan dood of gewond zou zijn, had ik geen probleem. De buurman van de baas van Jack zou getuigen dat ik mijn recht stond.
Ik heb afscheid genomen van de buurman van de baas van Jack. Want hij vergat in zijn wraakzucht één ding: wij houden van honden, we zullen onze honden tegen alles en iedereen verdedigen. En ja, de baas van Jack stelt zich niet erg sociaal op maar een hondje met opzet verwonden of erger?
Voor geen goud, ik ga nog liever op de vuist met de baas van Jack, De chaletbewoners zoeken het maar uit met hun vete.
Wij hebben het prima naar onze zin, we mijden Jack, praten met Gaston en Veerle en trekken ons terug in onze omheinde tuin.
Onze vakantie is voorbij, we zijn van plan in het najaar nog een weekje terug te komen. Dan horen we wel van Gaston en Veerle hoe het is met Jack, de baas van Jack en de buurman van de baas van Jack.
In het spoor van de natuur
Ik heb al eens uitgelegd dat Herman en ik niet handig zijn
in wandelen. Ik bedoel niet het lopen, een voet voor de andere en dat alsmaar
herhalen, dat lukt wel. zie paaltjeswandeling
Maar met het oriënteren loopt het niet altijd soepel. We
hebben wel eens een wandeling uitgezocht en dan konden we het startpunt niet
vinden, zodat we na uren rondrijden in afnemende harmonie toch weer in ons
gebruikelijke bos terecht kwamen. De honden keken na het uitspringen
vertwijfeld om zich heen. Zo vreemd dat we na zo’n lange rit gewoon weer op 10
minuten van ons huis eindelijk kunnen rennen.
We hadden ons vast en zeker voorgenomen het tijdens onze
vakantie in Belgisch Limburg goed aan te pakken. Op de eerste dag ben ik een
krantenwinkeltje ingewandeld op zoek naar een wandelkaart. Ik werd te woord
gestaan door een oudere Flamande met een pruik op. Begrijp me goed, ik ben niet
tegen pruiken. In tegendeel, ik ben zeker en vast van plan een pruik te nemen
als mijn haar ooit zo dun wordt dat de schedel er doorheen schemert. Maar dan
wil ik wel een mooie pruik en niet zo’n pruik die lijkt te roepen:”Ik ben een pruik”.
Ik vroeg aan de Flamande in mijn beste Vlaams of ze een
kaart van de omgeving verkocht. Nee, dat deed ze spijtig genoeg niet. Ze had wel kranten, tijdschriften en een
onwaarschijnlijke hoeveelheid wenskaarten in de aanbieding. Leuke wenskaarten, maar voor een goedlopende
wandeling door het groene Limburg van België niet echt doeltreffend.
La Flamande was de hulpvaardigheid zelve, ik vertelde haar
dat ik volkomen onbekend was in Zutendaal, sterker nog dat ik tot voor kort nog
nooit van Zutendaal had gehoord.
We moesten ergens beginnen en ze vroeg hoopvol:” Kent u de Molenblookstraat?”.
Nou nee, dus, ik ken niets en niemand in Zutendaal.
Ze dacht even na en zei toen stralend: “Maar de
Dennenbosstraat kent u toch zeker wel?”.
Ik begon me behoorlijk dom te voelen. Om nou nog een keer te
zeggen dat Zutendaal nieuw voor me was vond ik ook wat vervelend worden.
Opeens wist ik wat ik wist in Zutendaal. Delhaize, op het
parkeerterrein van de verloofde van Albert Heijn had ik de familie achtergelaten.
Toen was het een fluitje van een cent, ze heeft me verteld welke kanten we niet
op moesten. Na een kwartier heb ik haar hartelijk bedankt en kwam zonder enige
bruikbare informatie terug bij Herman en de honden. En toen zagen we een bord
met de volgende tekst: “Blotevoetenpad, dienst toerisme en bezoekersonthaal”.
Daar aangekomen hadden we al gauw een bos gevonden waar de
honden konden rennen. Ze moeten hier overal aan de leiband, maar geen Belg
houdt zich daaraan. We hebben ons dus aangepast, de honden los en wij houden de
leiband in de aanslag. Na de wandeling hebben we bij het bezoekersonthaal een
wandelbox aangeschaft.
Nou, dat is even een goede investering. Er zitten 10 kaarten
in met in totaal meer dan 400 km wandelplezier. We hebben maar twee weken, dus
geen seconde te verliezen.
Per kaart meerdere wandelingen, allemaal anders gemerkt. Met
een geel ruitje of een groen blokje.
Dat niet alleen, de adressen van de startpunten staan ook op
de kaart. ’s Morgens nog in het chalet voert Herman in onze nieuwe navigatrice
Heleen het adres in. Onder leiding van Heleen tuffen we erheen, zoeken de
eerste paal met het merkje van onze keuze en komen twee uur later moe maar
voldaan weer terug op het startpunt.
Het voordeel van dit systeem is dat je halverwege terug kunt
gaan als je denkt dat de hele wandeling te veel wordt. Want ook bij wandelingen
geldt, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Vandaag een rustdag, maar morgen gaan we weer, we hebben nog
6 kaarten te gaan. Dat gaan we niet redden, maar wij zijn zo onder de indruk
van Zutendaal (het groenste snoepje van Vlaanderen) dat we zeker en vast nog
eens terugkomen.
Weer of onweer
Voor een geslaagde vakantie is van alles te regelen. Behalve
het weer, het weer regelt zichzelf. Het is de kunst je stemming en dus je
vakantie niet afhankelijk te maken van het weer. Het maakt ook niet zoveel uit
waar je heengaat, het weer blijft een onzekere factor.
Ja, als je naar de tropen gaat ben je redelijk verzekerd van
een zonnetje, maar dat doen de meesten van ons niet elk jaar.
We hebben in Nederland meermalen stralend zonnige vakanties
gehad.
Ik ben jaaaaren geleden eens in Joegoslavië geweest (toen er
nog een Joegoslavië bestond) en heb twee weken in juli in een soort herfststorm
gezeten terwijl het in Bakkum 30 graden was.
Het weer dient geaccepteerd te worden zoals het zich
voordoet. Wij zitten nu een week in het Buitenland (een kwartiertje onder
Maastricht, maar toch buitenland) en hebben de hele week stralend weer gehad.
Deze maandag de 15e is de eerste dag dat we binnen zitten.
Voor het geval het slecht weer is nemen wij altijd Scrabble mee.
Aan de hand van het aantal blaadjes met uitslagen is te zien hoe het weer was.
We hebben nu nog geen één keer gescrabbeld, dus het weer was goed. Of we lopen
in het bos of we zitten buiten met de honden en de E-readers.
We volgen natuurlijk de weerberichten wel, we kijken ’s
avonds op de mooie televisie in ons gezellige chaletje wat de Belgische weerman
aan verwachtingen heeft.
Het was vorige week een dag tropisch warm en de warmte heeft
nog enige tijd nagezinderd, er moest nog wel een koufront verwerkt worden en
dientengevolge nam de temperatuur een frisse duik.
Na die warme dag was er sprake van onweersachtige
schermutselingen en het was mogelijk dat er veel water op korte tijd zou
vallen.
Vandaag blijft het koufront wat haperen, maar morgen zal het
zeker en vast weer warmer zijn en woensdag zal de zon present geven.
Ik vind het geweldig hier, zelfs de weersvoorspellingen zijn
net wat charmanter dan bij ons.
Het is zo leuk, hier in het Buitenland.
Chalet voor honden
Jullie hebben niet veel van me gehoord. We waren namelijk
twee weken met vakantie. Een vakantieaccommodatie vinden is met onze
gezinssamenstelling nog niet eenvoudig.
Wij komen namelijk met zijn vieren en twee van ons zijn
harig en lopen op vier poten. Er zijn bungalows te vinden waar je met één hond
welkom bent. Daar betaal je dan wel extra voor. Iets te vinden waar je met twee
honden terecht kunt is al moeilijker.
En dan hebben we zelf ons eigen bescheiden eisenpakketje. We
zijn regelmatig naar Overloon geweest, zo’n echt bungalowpark met speeltuin en
zwembad. Het voordeel van Overloon is dat er veel duidelijke wandelingen in de
buurt zijn. Het nadeel van Overloon is dat je niet echt een tuin hebt. Dus je
de honden zijn of aan de wandel of zitten binnen. Daarbij is de woonkamer erg
klein. Op zich niet erg, maar onze honden staan graag in de weg en dat is in
een kleine ruimte nog lastiger dan normaal.
We zijn in Vlieland geweest, in Overijssel en in Drenthe. En
overal betaal je enorme extra bedragen per hond per dag.
We vinden het heerlijk een midweekje naar Chez Maranoa te
gaan. Maar we wilden nu twee weken weg
en we wilden een plekkie voor onszelf.
We hoefden dit jaar niet eindeloos via internet op reis met
als zoekterm “vakantie met honden”.
Ik heb mij aangesloten bij een Facebookgroepje met de naam “Honden
meer dan welkom”.
In plaats van te zoeken laat je je vinden. Ik heb in mijn
groepje een berichtje gepost. En de accommodaties vliegen spontaan binnen. De
aanbiedingen stromen binnen, overal in Europa blijken bungalows te zijn waar
honden meer dan welkom zijn. Alle accommodaties hebben een omheinde tuin.
En zo zijn we in België terecht gekomen. Jaja, in het
buitenland.
Belgisch Limburg, dus een meter of twee van de grens met Nederland,
maar wat een ander leven zeg. Yoghurt in pakken hebben ze niet bijvoorbeeld.
Dat schijnt typisch Nederlands te zijn. In de Supermarkt moet je je eigen brood
snijden.
We zitten in een heerlijk chaletje in een super mooie
omgeving met meer dan 400 km wandelplezier. In de Hooge Kempen, in het spoor
van de natuur.
We hebben een omheinde tuin, de hele vorige week prachtig
weer gehad. Vandaag (maandag 15 juni 2015) is het wat minder, dus ik heb de
laptop op tafel gezet.
Hier op ons Chaletpark werken de internetverbindingen niet
optimaal. De telefoon geeft op onregelmatige tijden wat berichten door.
Dus schrijven kan wel,
publiceren kan niet. Vandaag
schrijf ik, we hebben op dringen verzoek van ons hondenvolkje een rustdag
ingelast.
Sommige honden zijn dankbaar voor een boswandeling, onze
honden zijn blij als ze een dagje kunnen bijkomen. Dus ik maak een voorraadje
blogs, straks thuis kopiëren en publiceren, maar voorlopig nog een weekje buitenland.
dinsdag 2 juni 2015
Ik ben nog niet jarig....
Op een raadselachtige wijze dacht facebook dat ik jarig was.Gisteren was onze trouwdag en ik was dan ook verbaasd dat de verjaardagswensen binnenstroomden. Het is wel grappig deze verwarring. Echt wel iets om te onthouden en te delen met mijn vrienden zonder fb.
Nog even voor de duidelijkheid: ik ben op 25 februari jarig, van origine zeg maar.
Omdat ik een half jaar met mijn parfum doe en het leuker is zo'n flesje te krijgen dan te kopen, ben ik in augustus nog een keer jarig. Dat vieren we altijd gewoon onder ons thuis.
Wel heel leuk al die belangstelling, bedankt allemaal. Leuk voor later, een greep uit de reacties.
Nog even voor de duidelijkheid: ik ben op 25 februari jarig, van origine zeg maar.
Omdat ik een half jaar met mijn parfum doe en het leuker is zo'n flesje te krijgen dan te kopen, ben ik in augustus nog een keer jarig. Dat vieren we altijd gewoon onder ons thuis.
Wel heel leuk al die belangstelling, bedankt allemaal. Leuk voor later, een greep uit de reacties.
Abonneren op:
Posts (Atom)