De sjaal

Sjaal om

Gelukkig ben ik niet jaloers aangelegd, ik gun iedereen het allerbeste en ik ben gelukkig met mijn huisje, mijn man en mijn honden.
Toch is er een ding waar ik andere vrouwen altijd om benijd heb, en dat is de sjaal.
Niet de sjaal op zich, ik kan me natuurlijk best af en toe zo'n rechthoekig stukkie stof permitteren.

De manier waarop sommige vrouwen de sjaal dragen, daar ben ik jaloers op.
Een wat saaie outfit kan enorm opgeleukt worden door een sjaal, dat zie ik links en rechts om me heen.
Ik probeer het ook regelmatig, ik heb zelfs inmiddels een hele verzameling.

Effen, met stipjes en kleurtjes, prachtig vind ik ze. Maar helaas, ik krijg ze niet zo speels en nonchalant om mijn strot geknoopt en gedrapeerd. Ik doe mijn best echt, maar binnen het uur is de knoop eruit, hij zit te strak of te los, mijn sjaals leiden een eigen leven en binnen de kortste keren zien mijn sjaals eruit als een gekreukelde vaatdoek.

Ik ben vaak aan een sjaal begonnen, heb me ook vaak laten voordoen hoe je die coupe nonchalante en toch netjes bereikt. Het lijkt zo eenvoudig, laatst nog:

Je pakt de ene punt met je ene hand, de punt diagonaal daartegenover met je andere hand en je doet:
Hoeps, even draaien.
Ja dat was de letterlijke instructie: hoeps, even draaien.
Ja bij haar, de sjaal hing los met een sierlijke draaiing aan beide kanten. Het leek zo makkelijk.
Voor mij toch nog te moeilijk, ik kan hoepsen en draaien wat ik wil, een sjaal om mijn nek verandert in een kreukelig stuk stof zonder elegante draai.

Sinds enige tijd bestaat de colsjaal, dat is een superuitvinding, je slaat hem twee maal om je nek en hij zit. Zelfs bij mij zit de colsjaal  redelijk.
Twee colsjaals en een aantal maanden verder heb ik mij gewaagd aan de gewone sjaal.
En dankzij mijn collega Madeleine heb ik het door. Ik had haar met haar sjaal al een tijdje bestudeerd, van de week heb ik het gevraagd: hoe doe je dat toch?

Simpel, je neemt een vrij lange sjaal, draait hem een keer om je hals, dan hangen twee kanten van de sjaal naar voren en dan leg je er een losse knoop in.

Oke, een sjaal kan op veel meer manieren gedrapeerd worden, maar deze snap ik nu en ik ben er trots op.

Ik draag sjaals, tenminste als ik niet thuis ben.
Een bijkomend probleem op sjaalgebied is onze labrador Casper. Een geweldige hond, maar als hij mij ziet met een sjaal om mijn nek, krijgt hij een vreemde blik in zijn ogen, springt omhoog, neemt de sjaal tussen zijn tanden en trekt. Casper is sterk, heel sterk.

Het zou een opzienbarende dood zijn: vrouw met eigen sjaal gewurgd door eigen hond.

Het lijkt me geen fijn einde, dus voor ik bij thuiskomst de kamer binnenga gaat de sjaal af. Het zijn alleen mijn sjaals, ik heb Casper attent gemaakt op de rode sjaal van Herman, ik heb de sjaal  (toen Herman even niet keek) in Cassies bek proberen te duwen. Maar Casper heeft alleen belangstelling voor mijn sjaals.

Gisteren hingen Casper en Carlie allebei aan een kant van mijn zwarte colsjaal. Laat maar gaan, ik heb nu de kunst van het sjaaldraperen te pakken.