Jojo

Het jojo effect

Sommige vrouwen hebben last van een jojo effect. Ik ben een jojo. Vanaf de puberteit tot nu, en dat is een redelijk lange periode, heb ik heel veel verschillende maten gehad. Met het gevolg dat mijn kleren in maat variëren van 38/40 tot veel groter. Hoewel als ik eerlijk ben hangt er de laatste 10 jaar weinig 38/40 meer. Als de toekomst voor een bepaalde maat er somber uitziet ga je toch van wat kledingstukken afscheidnemen.
Er zijn tijden dat het me niet zoveel kan schelen, tijden dat de wijdvallende truien en rokken met elastiek in de taille favoriet zijn. Maar altijd komt er toch weer een moment dat je het zat bent. Dan ben ik het zat om `s morgens voor mijn kledingkast te staan en te beseffen dat 70% van wat daar hangt te krap zit. Als ik uiteindelijk voor een outfit gekozen heb en ik mijn adem in moet houden en op bed moet liggen om een rits dicht te krijgen, dan is moment gekomen voor het volgende dieet.
Ik ben een half jaar geleden gestopt met roken, dus ik kan het mezelf dit keer wel vergeven.

Gelukkig waren we vanmorgen bij Meniek.

Meniek is onze thuiskapster, nou ja was onze thuiskapster want sinds een jaar of twee heeft Meniek een blokhut in de tuin met de fantasierijke naam `Menieks kniphut`. Natuurlijk heet Meniek eigenlijk Monique, maar als twee Amsterdamsen onder elkaar noemen we elkaar al jaren Meniek en Mejan.
Meniek heeft dezelfde problemen als ik, we roken, we gaan stoppen met roken, we zijn gestopt met roken en weer begonnen. We zijn slank, we zijn minder slank, we zijn mollig, we zijn moddervet en we zijn aan de lijn. Het geeft troost dat ik niet de enige ben die tegen de verslavingen vecht.
Maar Meniek rookt nog, ze gaat eerst 7 tot 10 kilo afvallen en dan gaat ze stoppen met roken.
Gestopt met roken ben ik dus al, maar afvallen moet wel. Vandaag begonnen.

Herman doet mee, want die is ook wat aan de stevige kant. Daar is hij ook wel op geselecteerd want ik val op stevige mannen.
We zijn nu begonnen om te borrelen zonder borrel, maar met bosvruchtenthee. En geen chips of kaas maar een eierkoek. Morgen ontbijten met magere yoghurt en Albran, lunchen met crackers met slankie en we hebben uit de vorige lijnperiode nog een ordner vol calorie arme recepten.

En ik heb pleisters. Ik heb afslankpleisters. De gebruiksaanwijzing is niet anders dan die van nicotinepleisters.
Volgens de beschrijving gaat het afvallen met elke dag een vers pleistertje razend snel. Meniek gaat aan de shakes, kijken wie het meeste kwijt is bij ons volgende bezoek aan de kniphut.

Van alle vorige afvalraces weet ik nog goed dat ik  me eerder slank voel dan ben.

Eigenlijk begin ik het al te voelen, het gaat helemaal goed komen dit keer, tegen het voorjaar ben ik Twiggy.

Wie zei dat het moeilijk is, stoppen met roken en afvallen?

Helemaal niet moeilijk, Meniek en ik doen het zo vaak.

Verdriet om je overleden honden

Verdriet om overleden honden

We zijn bezig met het adopteren van een Spaans meisje, een hondje dat het zoveel rotter heeft getroffen dan de honden die hun leven bij ons in huis hebben doorgebracht. 

Casper is net begonnen aan dat leven, hij wordt in april 3 jaar en we hopen dat hij nog heel lang bij ons is.

Nu we zo bezig zijn met Yuda en vol ongeduld wachten op de gezondheidsuitslagen (daarna kunnen we de volgende stap pas nemen) praten we nog meer dan normaal over onze overleden kanjers. Natuurlijk zullen we ze nooit vergeten, de ene hond vervangt de andere niet.

In de rouw om je hond

Jimmy was er al niet meer toen Casper kwam maar Joy heeft een groot deel van zijn opvoeding op zich genomen. Joy, onze moederoverste, eerst heeft ze Jim beschermd toen hij ouder werd en daarna Casper toen hij pup was. Het is deze maand 3 jaar geleden dat we Jim moesten laten gaan, het plotselinge overlijden van Joy is nog geen 5 maanden geleden. Soms springen me nog de tranen in de ogen als ik aan haar denk.

Als we op zondag met Cas in Almeerderhout lopen, komen we langs een plekje aan de vaart waar Jimmy en Joy altijd zwommen, elke keer zie ik ze daar nog staan, Jimmy wachten op de bal en Joy op onze toestemming om te mogen zwemmen. De week voor haar overlijden waren er, toen kon ze zelf het water niet meer uitkomen. Dat gaf niet, ze wachtte vol vertrouwen tot haar baas haar hielp. De week na haar overlijden waren we er met zijn drietjes. 

Misschien lopen we er binnenkort weer met twee honden, maar 1 ding is zeker, op dat plekje denken we altijd even aan Jimmy en Joy

Jimmy of his Master´s Choice, geboren 9 oktober 1994, overleden 22 februari 2010

Overjoyed from the Golden Future, geboren 30 maart 2001, overleden 16 september 2012

 Since you´ll never be forgotten

We pledge to you today

A hollowed place within our hearts

where you will always stay

Wandelen met de hond

Zondagochtendwandeling

Vragen we ons normaal al af waar al die Almeerse honden mogen spelen, als het slecht weer is lijkt het wel of in Almere helemaal geen honden wonen.
Wij zijn bikkels, doorzetters en wij houden van onze hond. Dus glibberden we vanmorgen door een koud en somber Almeerderhout, onder een ijskoude regen. Oke, onze normale anderhalf uur hebben we niet volgemaakt, maar drie kwartier hebben we toch rondgeschoven. We hebben met tennisballen gegooid (net weer 50 stuks gekocht op marktplaats).
Casper heeft geen last van dit weer, Casper rent en speelt en snuffelt.
Wij zitten inmiddels thuis aan de koffie, ons zwarte wondertje ligt op de bank en heeft zijn bak leeggegeten.

En jawel, zonder frolicjes.


We hebben ons goed verdiept in alle ziektes waar honden in het Middellandse Zeegebied kunnen lijden, we wachten op de bloeduitslagen vasn Yuda. Als dat goed is en we worden goed bevonden kunnen we een naam gaan verzinnen. Yuda gebruiken maar even als werknaam, ik heb er een negatieve Bijbelse associatie bij. Dat zal mijn kronkelige geest wel weer zijn.

Op onderstaande link meer
ziektes die bij adoptiehonden kunnen voorkomen