Yolande

Mijn facebook en mijn blogs zijn ofwel zakelijk ofwel vrolijk. Het zakelijk facebook gebruik ik voor actualiteiten op mijn vakgebied, de zakelijke blogs gaan ook over ontwikkelingen op hypotheekgebied. Mijn privé facebook account toont de blijde plaatjes en de mooie wandelingen. Die zijn er ook, de blijde plaatjes, de leuke momenten en de mooie wandelingen. Mijn privé blog dient voornamelijk om mijzelf en mijn dagelijkse probleempjes te relativeren en ik hou ervan mijzelf  te belachelijk te maken.
Dat lukt, de meeste blogs helpen mij om grote en kleine vraagstukken in een bepaalde context te plaatsen.

Er zijn niet veel blogs waarin ik mij kwetsbaar opstel.  Humor gaat mij beter af dan kwetsbaarheid. De blogs waar ik zelf bij moet slikken zijn bijvoorbeeld herinnering aan mijn vader en  grote broer.

En nu wil ik jullie toch deelgenoot maken van een deel van mijn leven dat niet grappig is.

Dit is een blog over Yolande. Ik heb diverse blogs over Yolande geschreven. Yolande is mijn beste vriendin. En Yolande is ziek. Een half jaar geleden is bij Yolande non-hodgkin vastgesteld.
Zoals dat bij Yolande hoort ging ze vol moed de strijd aan, de strijd van chemo, van mutsjes, van bijverschijnselen, van ziek zijn en van hoop.

Ze is prachtig, Yolande, als het enigszins kan ziet ze er mooi uit, met een mutsje dat matcht met haar outfit, met haar humor, met belangstelling voor de mensen waar ze van houdt en met de liefde voor haar dieren.

Ze moest 8 chemokuren ondergaan, met alle bijwerkingen van dien, Ze is ziek geweest, heel ziek.
Ze moest een paar keer naar het ziekenhuis, vanwege koorts of hartproblemen.

Maar ze zette door. In juli had ze de laatste chemokuur. Daarna kon ze de maand augustus gebruiken om weer een beetje op krachten te komen. In september krijgt ze een onderzoek waarbij vastgesteld kan worden of en in hoeverre de chemo geholpen heeft.

Daar waren wij allemaal op voorbereid, een rust periode, even de tijd om sterker te worden.
Dat was haar niet gegund. Afgelopen weekend werd ze opgenomen met hoge koorts. Gisteren kreeg ze vreselijke pijn in haar buik en rug.
Geweldige timing van de galstenen die zich wel al hadden voorgesteld maar het nu pas nodig vonden van zich te laten horen.
Operatie was niet mogelijk, er is vandaag een drain geplaatst om de afvalstoffen af te voeren. Over een paar weken wordt alsnog de galblaas verwijderd.

Dit is teveel, dit is niet eerlijk. Maar we kunnen ook dit wel weer aan.

Want Yolande moet beter worden, deze echtgenote, moeder en grootmoeder kan niet gemist worden.

En ik, ik heb niet zoveel wensen, ik wil volgend jaar samen met Yolande alle pioenrozen uit de bloemenwinkel opkopen, ik wil met Yolande en haar dochter Mariska lunchen, naar de film en winkelen, ik wil lachen om stomme dingen, ik wil mijn zorgen met haar delen. ik wil me zorgen om haar kunnen maken en weten dat zij zich zorgen om mij maakt.

En dat gaat ook gebeuren, volgend jaar verkopen we alle mutsjes op de vrijmarkt, we kopen alle pioenrozen die we kunnen vinden, we gaan lunchen en naar de film, en we prijzen je om je nieuwe kapsel en we zijn blij met elkaar, jij, Marisje en ik, en alle anderen waar we van houden. We gaan met de honden het bos in. Nog een paar maanden, meid, en we kunnen er weer tegenaan.

Ik ben zo trots op je,

Marianne

Mis Schoen

De hersteloperatie aan mijn voet is inmiddels ruim een maand geleden. Ik ben de orthopeed in de Bergman kliniek heel dankbaar, want de pijn die ik afgelopen 20 maanden heb gehad is weg. Ik kan weer gewoon lopen en word niet meer wakker van de pijn.  Dat komt mijn dagelijks functioneren uiteraard zeer ten goede. Ik heb eindelijk de energie om me te richten op de cursus PE HK. Voor degenen onder jullie die niet gebukt gaan onder de regels van de Wet Financieel Toezicht:

Permanente Educatie Hypothecair Krediet, betekent dat.

Het is niet genoeg dat we de stof tot ons nemen, er dient ook nog een examen afgelegd te worden. Tussen het werk door leer ik. Ik maak sommen die je alleen en uitsluitend vlak voor een examen maakt en ik bereid me zodoende voor op de examentraining eind deze maand.

Daarnaast heb ik twee keer per week een afspraak met Fons de fysiotherapeut. Dat is gezellig, Fons draait aan en knijpt in mijn voet en daarna gaan we de zaal in. De zaal is een sportzaal en dan gaan "we" fietsen, lopen en roeien. Fons zegt aldoor "we", dat is niet helemaal correct, want ik werk me uit de naad, terwijl Fons gezellig keuvelend naast me staat.

Eigenlijk gaat alles goed, maar het is in het leven zo, dat als een groter probleem is opgelost de kleinere zorgjes de ruimte krijgen.

Hebben jullie je dat wel eens gerealiseerd? Toen Herman en ik ons moeizaam door het leven sloegen met allebei een gewonde poot, maakte ik me niet druk om mijn outfit.

Onze poten zijn genezen, we functioneren weer. Ik hoef niet meer op die vreselijke ziekenhuisslipper. Positief toch? Maar ik kan ook niet alle schoenen aan die ik wil, terwijl Fons mij voorzichtig voorbereidt op een platteschoenentoekomst, loop ik op mijn vrolijke nieuwe gympen. Stevige schoenen met als vrolijk detail knalroze veters. Ik vind ze leuk, echt waar. Maar ze passen niet bij alles. 

Behalve een rare voet heb ik namelijk ook een kleurfobie. Ik vind dat ik zwarte gympen met roze veters niet bij alles aankan. Dus ik zoek naar een andere roze detail om mijn outfit mee op leuken. Zoals een knalroze sjaal. Een knalroze sjaal kan naar mijn gevoel alleen bij zwart of wit of zwartwit.

Rokken en jurken zijn sowieso al uitgesloten op dit moment, alleen bij broeken wil ik gympen dragen. Een broek met een leuk, pastelkleurig bovenstuk kan niet, want daar kan knalroze niet bij.

Een spijkerbroek met een tuniek in aardetinten? Leuk setje, maar belachelijk bij mijn veters. 

Fons heeft mij verteld wat voor schoenen ik aan mag. 

Jullie hebben gelijk, het is een probleem van niks, waar zeur ik over? Ik leef weer zonder pijn en daar gaat het om. Dat vertel ik mezelf ook aldoor.

Maar als ik de schoenen zie die op dit moment in aanmerking komen, komt er maar 1 gedachte bij me op:

"Wilt u nog een strijdkreet, meneer?".

Dus als jullie me 's avonds tegenkomen met een stapel folders, dan zwerf ik van kroegie naar kroegie, met de strijdkreet en op stevige stappers.

Webcam

Als je wat ouder en wijzer wordt. realiseer je af en toe wat je allemaal aan veranderingen hebt zien voorbijkomen.
Ik bedacht dat vroeger al eens over mijn opa en oma. Oma hield niet van moderne fratsen. Oma ging niet naar de supermarkt maar kocht vlees bij de slager, kaas bij de kaasboer, brood bij de bakker, ijs bij Marja op de Admiraal de Ruyterweg (oma noemde deze weg de Krommerd) en de rest op de markt.
Oma had geen vertrouwen in banken en bewaarde haar spaarcentjes onder een matras en als het veel werd naaide ze een stapeltje geeltjes in een kussen. Gelukkig was ze net zo handig en precies met naald en draad als ik, het was broddelwerk, dus na haar verscheiden begrepen de erfgenamen dat de kussens open getornd dienden te worden.
Ik weet nog hoe wantrouwend oma ook stond tegenover de eerste telefoon en als ze voor de televisie zat naar Toon Hermans te kijken werd de hele familie gemaand mee te klappen, omdat die man zich daar niet voor niets stond uit te sloven.

Naarmate ik ouder word ga ik steeds meer op oma lijken. Ik denk terug en herinner me de tijd zonder computer, mobiele telefoon, email en webcam, zonder vaatwasser en zonder BSN nummer.

Begin jaren 80 zat ik me, in mijn toenmalige dienstbetrekking, te verbijten achter een telex, elke vrijdag moest er een bestelling naar een fabriek in Duitsland. Het was al bijzonder dat die Leute in Aken sofort konden lezen wat ik nodig had, maar het was een drama als het strookje met al die puntjes scheurde.

Toen ik begon in de mooie wereld van de hypotheken hadden we 2 hypotheekvormen, annuïteit en lineair, een boek met tabellen en een telmachine. Klanten kregen een kladje mee met een opgave van de bruto en netto maandlasten en zetten vrolijk hun handtekening. Een doorslag van het kladje ging naar de bank en binnen de kortste keren hadden we een offerte van twee A viertjes.

Ik wantrouwde de computer die op een gegeven moment ons werk kwam opleuken, ik ben een tijd bezig geweest mijn vertrouwde kladjes te vergelijken met de berekeningen op een enorm beeldscherm. Het zweet breekt me nog uit bij de herinnering aan de Matrixprinter, met een rol met gaatjes aan de zijkant. Die rol liep er regelmatig uit en dan kreeg ik hem nooit meer recht in het apparaat.

Ik werk dat vind ik leuk en ik blijf zo lang mogelijk werken. Ik ben gewend aan de laptop. Ik heb de talloze hypotheekvormen van de afgelopen decennia verdrongen, we sluiten weer annuïteit en lineair. De computer rekent de bruto en netto maandlasten uit. De klanten krijgen een adviesrapport van minstens 50 bladzijden. De offerteaanvraag wordt digitaal verzonden en de offerte komt via de mail ook weer binnen. Je hebt een goede printer nodig want de geldverstrekkers maken werk van een offerte, soms spuugt de printer 101 bladzijden uit.

De AFM heeft besloten dat we allemaal weer examen moeten doen en ja, het moet weer, de bruto en netto maandlast op een kladje uitrekenen. We moeten zelfs van een bruto inkomen naar een netto besteedbaar inkomen kunnen komen, allemaal op een kladje.
We gaan met onze tijd mee, maar sommige oude waarden worden in stand gehouden.

Ik mail, app en sms dat het een lieve lust is. En ik ga nog verder.  Behalve het hypotheekadvies gezellig hier aan tafel, ga ik adviseren via de webcam. Ik werd vrijdag gebeld door webcamdeskundige en ik heb gisteren een demo gehad.
Bijzonder joh, om 13.00 uur kreeg ik een melding op mijn beeldscherm dat Rick zich om 14.00 uur bij me zou voegen. Dat was fijn, ik kon nog even make-up bijwerken en mijn haar fatsoeneren. En om 14.00 uur zat ik voor het eerst achter de webcam. Ik heb wel een gehoord van huisvrouwen die met cam wat bijverdienen, maar dat is niet met hypotheken.
Het was wel even wennen om vrolijk terug te zwaaien naar mijn beeldscherm waar Rick naar mij zat te zwaaien. Gezellig was wel dat ik naast Rick in het klein zat mee te zwaaien.

Ik zit hier dus hartstikke modern te zijn, in een bedrijfsverzamelgebouw, met een laptop, een webcam en mijn mobiele telefoon. Ik onderhoud zelf mijn website en heb een zakelijke facebook pagina.
De wereld is enorm veranderd, de technische vooruitgang schrijdt voort en ik schrijd met haar mee.

Behalve op het gebied van annuïteiten, als iemand van jullie het op prijs stelt dat ik even op een kladje zet hoeveel je van een hypotheek met een rente van 3,4% en een looptijd van 30 jaar, na 23 jaar en twee maanden hebt afgelost, laat maar weten. Want dat kan ik nog, of eigenlijk weer, zonder computer.

Pisces

Lezen jullie je horoscoop wel eens? Ik wel. Vroeger las ik de dagelijkse horoscoop in de Telegraaf. Als het positief was leefde ik volgens de horoscoop, als het negatief was deed ik het af als onzin.
En natuurlijk is het onzin, toch? Het zou toch raar zijn als al mijn mede vissen hetzelfde mee zouden maken als ik.

Ik heb ook een tijdje mijn bioritmegedoe gevolgd. Dat duurde inderdaad maar een tijdje, het is godsonmogelijk je leven te leiden aan de hand van je bioritme, Dan dient iedereen in je omgeving zich aan te passen aan jouw bioritme. Dat is niet leefbaar. Met vrienden en familie is dat misschien nog te regelen, maar om nou tegen een zakenrelatie of een klant te zeggen:

" U wilt een afspraak op woensdag 27 juli? Tja, ik weet niet, agendatechnisch gaat het wel, maar ik moet even mijn bioritme op de die dag checken. Is het goed als ik zo even terugbel?".

Zeg nou zelf, dat is niet professioneel. Ik zou zelf weinig vertrouwen hebben in een adviseur die de afspraken plant op geleide van haar bioritme.

Ik lees wel altijd de jaarhoroscopen, dan weet ik aan het begin van het jaar wat mij en mijn collega-vissen te verwachten hebben op het gebied van carrière, financiën en liefde.

Soms zit ik in gedachten een klantenprobleem op te lossen en soms zit ik dan intussen een beetje te klooien op internet.
Dan bekijk ik uitermate goedkope kleren die er op het scherm prima uitzien en in het echt afzichtelijk zijn ( ja, ik spreek uit ervaring). Of ik lees wat zweverig teksten die wel leuk lijken op het eerste gezicht maar waar je bij nader inzien geen moer aan hebt. Of ik lees mijn horoscoop, een tijd geleden las ik mijn horoscoop

Een gratis horoscoop, want je gaat natuurlijk niet betalen voor die onzin.

Bij deze horoscoop kreeg ik meteen een vriendin. Deze vriendin blijft me mails sturen en ondertekent ook met : "Uw vriendin, Mona Luisa".

Mona Luisa belooft mij voorspoed en geld. Mona Luisa vindt dat ik daar recht op heb.

Ik heb echt geprobeerd van Mona Luisa af te komen, maar ze heeft het beste met me voor.

Ik kan er niet af, maar ik verwijder haar mailtjes, ze raakt nu wat geirriteerd, mijn vriendin Mona Luisa.

Ik kan namelijk door de interventie van Mona Luisa een ongekende ervaring meemaken.  Zij kan zorgen dat ik binnen 40 dagen krijg waar ik al zolang naar op zoek ben.

Wij zijn met 7 personen uitverkoren en mijn 6 collega-uitverkorenen hebben allang gereageerd.

Mona Luisa kan niet langer wachten, er zijn maar 7 plekkies en Mona Luisa gaat op reis naar Egypte om zich te verenigen met 6 andere mediums opdat haar 7 uitverkorenen kunnen gaan genieten van een ongekend kansmoment.

Daartoe dienen haar 7 uitverkorenen wel een bedrag over te maken
Ik  ben best wel spiritueel, ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde, ik weet dat ik een typische vis ben.
Maar lieve, nieuwe vriendin, Mona Luisa, ik heb toch wat twijfels, bedankt voor je vriendschap, maar ik verwijder je mails en ik maak geen cent aan je over.

Ik lees af en toe mijn horoscoop, haal eruit wat leuk is en vergeet de rest,  Jou wens ik een fijne tijd in Egypte met je collega's.

Veel lieve groeten van je ex vriendin

Marianne Helena.

Op geleide van de pijn.

Kennen jullie die uitdrukking: Op geleide van de pijn?
Ik hoorde hem afgelopen vrijdag voor het eerst toen een jolige jonge man in de Bergman Kliniek het verband van mijn getergde linkervoet knipte.

Ik ben een ongeduldig tiepje, dus ik vroeg aan de knipper wanneer ik weer een gewone schoen aan zou kunnen en wanneer ik weer uren met de honden het bos in zou kunnen.

"Op geleide van de pijn" was het antwoord.

Vanmorgen diende ik mij te vervoegen bij de fysiotherapeut, ik had de instructiebrief van de orthopeed bij me. Door alle verwikkelingen in huize De Jong/Croes en honden had ik me in het verdere genezingstraject nog niet ernstig verdiept, dus vanmorgen las ik pas de instructiebrief.
En daar stond het:

"Voet mag belast worden, onder geleide van pijn en zwelling en krukken".

Ik had een afspraak met de voetentherapeut in het preventiecentrum. Fysiotherapeuten hebben zo hun specialismen. Die van de knie had ik vorig jaar en nu had ik Fons voor de voet. Voetenfons zeg maar.

Dat is nog geen sinecure joh, dit traject.
Fons begon mij te complimenteren met mijn mooie, roze kruk. Ik heb krukken in de kleur van mijn logo, dus knalroze en opvallend.
Fons nam de instructiebrief door en begon me te interviewen.
Fons vroeg wat na deze tweede voetoperatie mijn ultieme doel was. Ik heb hem er maar ingegooid:

"moeiteloos op pumps met naaldhakken een middag door de stad lopen".

Ik ken Fons pas net, maar ik zag meteen dat ik de lat iets te hoog legde, We hebben er nog even over door gepraat maar die truttige pumps met een klein blokhakje is in dit leven nog het hoogst haalbare.

Vervolgens heeft Fons mijn voet bekeken en betast. Ik moest de diverse soorten pijn beschrijven en een cijfer geven.

Ik kreeg ook instructies voor oefeningen en mijn voet moet meerdere malen per dag gekoeld worden.
Dat zegt zo'n knul wel simpel maar ik had toch wat toelichting nodig.
Want hoe stellen jullie je dat voor? Twee keer per dag onder de koude kraan of in een bak ijsblokjes?

Maar nee, het is eenvoudiger, het kan met doppertjes, diepvriesdoppertjes wel te verstaan. Fijn dat hij dat er even bijvertelde anders had ik Herman misschien een pot Hack mee laten nemen.

Het koelingsprobleem heb ik anders opgelost, ik leen Caspers koelband af en toe.

Vervolgens moet de voet draaibewegingen maken en moeten mijn hersens weer contact maken met mijn grote teen die door de onbeweeglijkheid van bijna twee jaar  vervreemd is geraakt van de rest van mij. Dat doe ik door de teen meerdere malen per dag te aaien en om jaloezie te voorkomen dient rechts ook geliefkoosd te worden.

Tenslotte vroeg ik Fons: hoe lang gaat dit allemaal duren?

Nou dat valt vreselijk mee, over een maand of vier ben ik weer normaal, kan ik ook weer normale schoenen aan en kunnen de krukken weer naar zolder. Daarvoor nog wel een sessie of 20 bij Fons, en vier maanden oefenen en koelen.

Dit alles op geleide van de pijn natuurlijk.

Acquisitie

Een poging om iemand iets te laten kopen of doen

Verwerven of verkrijgen van nieuwe opdrachten

Wij ondernemers, we moeten het allemaal. We moeten acquireren. Het is natuurlijk super, zoals nu in mijn geval, dat er een aantal dossiers is afgerond en dat ik even met mijn geopereerde been en ziekenhuisslipper op mijn lauweren kan rusten. Dat moet natuurlijk niet al te lang duren. Er moeten nieuwe klanten, nieuwe dossiers en  nieuwe uitdagingen komen. Uiteraard voor de uitdagingen, voor de spanning die elk dossier met zich meebrengt, voor al die geweldige mensen die mijn kantoortje binnenwandelen. Maar natuurlijk ook omdat simpelweg ook hier de schoorsteen moet branden en brood op de plank moet komen.

Ik hoef niet zo actief te acquireren, er zijn wat makelaars die klanten naar me doorsturen en ik heb mijn tevreden klanten. die voor me acquireren, Ik heb mijzelf een maximum gesteld van vier klanten per maand en daar zit ik meestal boven.

Ik krijg in mijn zakelijke email heel veel rare acquisitiemails binnen, echt hoogst eigenaardig. Een paar in het Engels maar de meeste in het Duits.

Zo kreeg ik een mail van een Engelsman die erg geïnteresseerd was in mijn profile en endproducts, hij wilde purchasen van mij en was benieuwd wat mijn minimum order was en hoe of dat ik de payments wilde hebben.

Wonderlijk toch? Wat zal ik antwoorden, dat hij 5 mortgages af kan nemen en dat de payments gewoon via factuur en notary gaan?

Ik had ook een mail van ene Paul, die ten dode is opgeschreven en als gift aan de mensheid mij 4 miljoen dollar wilde overmaken. Hij kon zodoende in rust sterven en ik kon zelf bekijken wat ik met dat geld zou doen. Heel gek, ik heb die man niet geantwoord, ik wens hem all the best, maar helemaal vertrouwen doe ik het not.

De Duitse mails zijn gemuetlicher. Ik kreeg alleen al deze week een Sonderangebot voor een Werbeklappschilder (€ 37,15) Maria Roth had een geweldige aanbieding voor Werbekugelschreiber en Gerd Klein biedt Rauchmelder aan voor een hemaprijsje, Dan wil ik jullie de Klappwerkzeug van Annette Kraft natuurlijk ook niet onthouden.

Mochten jullie interesse hebben in een van deze Angeboten, mail me en ik stuur het Angebot durch.

Het meest bijzondere staaltje van acquisitie kwam van een clubje dat mij verzocht de door mij opgegeven advertentie te controleren, voor akkoord te ondertekenen en het geheel te retourneren.

Deze praktijken ken ik nog van mijn vorige bedrijf. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er destijds eens ingetuind ben. Ik had toegezegd te adverteren in een krantje voor een goed doel ( je hebt ons altijd te pakken met een goed doel) mijn advertentie zou in een krantje komen dat in heel Almere Buiten verspreid zou worden. Ik diende de mensheid en mijn bedrijf werd op de kaart gezet. Ik kreeg een present exemplaar van dat krantje en echt, werkelijk waar, het zag er prima uit. Jammer alleen dat het exemplaar dat ik had gekregen het enige en unieke exemplaar was. Wel leuk natuurlijk, je kunt zeggen dat het een zeldzaam collectors item is. Maar uiteraard stelt dit in het kader van acquisitie niet veel voor.

Toen ik de advertentie van een vaag clubje van de week over de mail kreeg, gingen alle alarmbellen rinkelen. De advertentie klopte niet, het adres klopte niet eens. 

Mail teruggestuurd dat er geen moer van klopt en mail naar acquisitiefraude. Daar was het clubje al bekend. Jammer dat je zo op je hoede moet zijn en jammer dat er nog steeds mensen zijn die zich willen verrijken onder het mom iets te doen voor de minder bedeelde medemens.

Dan bestel ik voor dat geld nog liever een Klappwerkzeug oder so etwas

Gruess Gotti und schoene Feierabend.

In de aap gelogeerd

De meesten van jullie hebben wel begrepen dat de afgelopen week er niet direct een was om met een gouden pen in ons persoonlijk geschiedenisboekje te schrijven.

Vanmorgen, zondag, toch maar even de honden ingeladen en naar het bos gereden. Het bos zelf kunnen we niet in, dat is niet raadzaam met die open ziekenhuisslipper en blote tenen die vrolijk uit het verband piepen.
We zijn voor het bos op een kruispunt gaan staan en hebben met ballen gegooid. Ook dat gaat niet als anders Herman gooit verder dan ik, maar met links ook niet optimaal.

Terwijl ik op een kruispunt op mijn roze kruk stond te leunen, Herman met zijn linkerhand de bal wierp, de honden zich overduidelijk afvroegen waarom we niet gewoon het bos ingingen, dacht ik opeens : "we zijn wel in de aap gelogeerd".
Hebben jullie dat ook, dat je opeens moet weten waar zo'n maffe uitdrukking vandaan komt?

Gelukkig hebben we genootschap Onze Taal. Waar deze uitdrukking vandaan komt is niet precies bekend. Er is vermoedelijk wel eens een herberg geweest met deze naam waar het niet goed toeven was. Dat had ik nog wel kunnen bedenken, sorry, een nadere uitleg heb ik niet kunnen vinden.

Ons verblijf in de aap begon vorige week vrijdag met de operatie aan mijn voet, alles zag er rooskleurig uit tot Herman zijn hand verwondde aan de tuinpoort en de avond van dezelfde vrijdag doorbracht op de spoedpost. Hij kwam terug met hand in verband en acht hechtingen.
We hebben het echt sportief opgevat, we hebben elkaar en onszelf belachelijk gemaakt en we waren erg tevreden over onze positieve levenshouding in deze tijd van tegenspoed.

Tot dinsdagavond, toen begon Herman's hand serieus pijn te doen en woensdag, na een rondje huisarts en chirurg in het ziekenhuis kwam hij terug met zijn inmiddels enorm dikke hand in een mitella en een tas van de apotheek met verband en een flinke voorraad antibiotica.

Donderdagochtend had ik minder pijn dat hij, dus ik heb de honden uitgelaten. Het huis behoeft ook af en toe wat onderhoud. Dus ik kon met het lichtpunt uit ons leven van dit moment, onze gloednieuwe Dyson steelstofzuiger in de weer. Dan ook maar even afstoffen en dweilen. Dat heeft mijn voet me niet in dank afgenomen en dat laat hij merken ook, de wraak van de muis hadden we, toen al achter de rug.

Omdat we ook moeten eten en de chefkok met zijn hand omhoog zat heb ik gekookt, gezond en verantwoord. Een schaal gegrilde groenten. Ik vind dat heerlijk ruiken. paprika, uien, tomaten en aubergine. Ik pakte de schaal voorzichtig, balancerend op 1 been, uit de oven en zette hem tevreden op het aanrecht. Vervolgens pakte ik schaal op, jammer alleen dat ik de ovenwanten even vergat. In een reflex liet ik de schaal los en moest vloekend ons gezonde maaltje van de keukenvloer schrapen (gelukkig net gedweild).
Volgens mij is het manneneigen om je op zo'n moment nog even te vertellen dat je een hete schaal niet zonder ovenwanten aan had moeten pakken. Hij had gelijk, het was alleen niet het goede moment dat te melden.

De volgende ochtend besloten allebei 1 hond uit te laten. Toen ik met Carlie de deur uit wilde gaan, hield ik de deurkruk in mijn hand. Niet erg, wel irritant en mijn toch al tanende positivisme kwam zwaar onder druk te staan.

Het is niet makkelijk om gezellig en vrolijk te blijven als je allebei pijn hebt, lang niet alles kan wat moet en als je ook nog moet dealen met je schuldgevoel ten opzicht van twee honden die gewend zijn aan lange en frequente boswandelingen.

Vrijdagavond was ook niet de gelukkigste uit ons huwelijk. Nou ja, nachie slapen, even praten en wat gezondheidsinformatie uitwisselen en aan de dag beginnen. Eerst richting douche, been in condoom gehesen, douche aanzetten. Toen ik onder de douche wilde stappen hield in een deel van het douchescherm in mijn handen.

Er zijn ergere dingen, ik weet het. Over een paar maanden lachen we erom, ik weet het. Over een paar weken lopen we weer vrolijk al ballen gooiend door het bos. We mogen niet klagen en alles gaat voorbij. En je moet je zegeningen tellen, kijken naar wat wel goed gaat, Allemaal adviezen die ik jullie zou geven als je een beetje pech had.

Ik weet het allemaal, maar voor nu heet ons huis even "In de aap" met als lichtpuntje en grootste zegening een Dyson steelstofzuiger.

Wij houden de diverse ledematen omhoog en we wensen jullie een ongecompliceerde zondag.