Mijn facebook en mijn blogs zijn ofwel zakelijk ofwel vrolijk. Het zakelijk facebook gebruik ik voor actualiteiten op mijn vakgebied, de zakelijke blogs gaan ook over ontwikkelingen op hypotheekgebied. Mijn privé facebook account toont de blijde plaatjes en de mooie wandelingen. Die zijn er ook, de blijde plaatjes, de leuke momenten en de mooie wandelingen. Mijn privé blog dient voornamelijk om mijzelf en mijn dagelijkse probleempjes te relativeren en ik hou ervan mijzelf te belachelijk te maken.
Dat lukt, de meeste blogs helpen mij om grote en kleine vraagstukken in een bepaalde context te plaatsen.
Er zijn niet veel blogs waarin ik mij kwetsbaar opstel. Humor gaat mij beter af dan kwetsbaarheid. De blogs waar ik zelf bij moet slikken zijn bijvoorbeeld herinnering aan mijn vader en grote broer.
En nu wil ik jullie toch deelgenoot maken van een deel van mijn leven dat niet grappig is.
Dit is een blog over Yolande. Ik heb diverse blogs over Yolande geschreven. Yolande is mijn beste vriendin. En Yolande is ziek. Een half jaar geleden is bij Yolande non-hodgkin vastgesteld.
Zoals dat bij Yolande hoort ging ze vol moed de strijd aan, de strijd van chemo, van mutsjes, van bijverschijnselen, van ziek zijn en van hoop.
Ze is prachtig, Yolande, als het enigszins kan ziet ze er mooi uit, met een mutsje dat matcht met haar outfit, met haar humor, met belangstelling voor de mensen waar ze van houdt en met de liefde voor haar dieren.
Ze moest 8 chemokuren ondergaan, met alle bijwerkingen van dien, Ze is ziek geweest, heel ziek.
Ze moest een paar keer naar het ziekenhuis, vanwege koorts of hartproblemen.
Maar ze zette door. In juli had ze de laatste chemokuur. Daarna kon ze de maand augustus gebruiken om weer een beetje op krachten te komen. In september krijgt ze een onderzoek waarbij vastgesteld kan worden of en in hoeverre de chemo geholpen heeft.
Daar waren wij allemaal op voorbereid, een rust periode, even de tijd om sterker te worden.
Dat was haar niet gegund. Afgelopen weekend werd ze opgenomen met hoge koorts. Gisteren kreeg ze vreselijke pijn in haar buik en rug.
Geweldige timing van de galstenen die zich wel al hadden voorgesteld maar het nu pas nodig vonden van zich te laten horen.
Operatie was niet mogelijk, er is vandaag een drain geplaatst om de afvalstoffen af te voeren. Over een paar weken wordt alsnog de galblaas verwijderd.
Dit is teveel, dit is niet eerlijk. Maar we kunnen ook dit wel weer aan.
Want Yolande moet beter worden, deze echtgenote, moeder en grootmoeder kan niet gemist worden.
En ik, ik heb niet zoveel wensen, ik wil volgend jaar samen met Yolande alle pioenrozen uit de bloemenwinkel opkopen, ik wil met Yolande en haar dochter Mariska lunchen, naar de film en winkelen, ik wil lachen om stomme dingen, ik wil mijn zorgen met haar delen. ik wil me zorgen om haar kunnen maken en weten dat zij zich zorgen om mij maakt.
En dat gaat ook gebeuren, volgend jaar verkopen we alle mutsjes op de vrijmarkt, we kopen alle pioenrozen die we kunnen vinden, we gaan lunchen en naar de film, en we prijzen je om je nieuwe kapsel en we zijn blij met elkaar, jij, Marisje en ik, en alle anderen waar we van houden. We gaan met de honden het bos in. Nog een paar maanden, meid, en we kunnen er weer tegenaan.
Ik ben zo trots op je,
Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten