Slimmmmmmmm

Kijken jullie wel eens naar de slimste mens? Herman wel, dus ik krijg er wel eens iets van mee. Het is onvermijdelijk dat,als je woonkamer en beeldscherm deelt, je wel eens kijkt naar iets waar je niets aan vindt. Zelfs met een oog gericht op de ereader hoor ik Philip wel eens :"Neeeeeeeeeennnnnn" roepen als een slimmerdje een verkeerd antwoord geeft.

Nou ja, aan alles komt een eind, als Philip roept:"Jij bent vanavond de Slimmmmmmste Mensssssss", is het leed weer geleden. 

Ik probeer Philip niet de hele tijd na te doen en dat lukt soms wel en Herman ontkomt ook niet helemaal aan de problemen en ruzies van mijn vrienden in Meerdijk. Dat heet geven en nemen.

Wij hebben hier niet direct te maken met de slimmmmmmste mensssss, wij hebben de slimmmmmste honnnnnnd. Wij hebben Casper.

Vanuit Caspers oogpunt bekeken heeft hij ons.

Volgens Casper hebben wij ons levensdoel gevonden, wij zijn namelijk op de wereld om het Casper zo aangenaam mogelijk te maken.

Casper heeft een grote liefhebberij, hij houdt van tennisballen. Wij zijn getraind om tijdens boswandelingen de bal te gooien en te gooien en te gooien. 

Casper is nietsontziend als hij met een tennisbal speelt dus om de inboedel en onszelf te beschermen zijn tennisballen in de woonkamer uit den boze.

Casper is niet voor een nacht ijs te vangen (deze uitdrukking hoorde ik laatst in een winkel en ik vind hem prachtig) en hij probeert alles om deze regel te doorbreken.

Vanmorgen (ik was nog boven) hoorde ik dat Herman Carlie aan het uitlaten was. Ik hoorde dat omdat Casper niet al te zachtzinnig het kastje in de hal doorzocht op ballen.

Door ervaring wijs geworden rende ik naar beneden (hij maakt er een zooitje van) en daar lag meneer, op zijn kussen, staart in de kwispelstand en met twee ballen tussen zijn poten.

Casper, ook door ervaring wijs geworden,  begon met twee tennisballen in zijn bek rond te lopen.

Een vervelende bijkomstigheid van ballen in de kamer is dat ze onder de bank of de kast kunnen rollen en dan dien je als mens van Casper op je knieën te vallen en onder zijn bezielende leiding de bal te vinden en onder het meubelstuk vandaan te werken.

Ik had vanmorgen een bal onder de bank vandaan gehaald en meteen weer in de hal gelegd. Geheel tegen zijn gewoonte in had Cas dat even gemist. Dus hij ging ervan uit dat de bal nog onder de bank lag. 

Hij beweegt zich dan min of meer tijgerend over de grond om de bal te traceren. Hij neemt niet van ons aan dat er geen bal meer ligt.

Normaal gesproken denk je dan: "Tijger maar een end weg, je krijgt er vanzelf genoeg van", maar vanmorgen moesten wij weg en de kerstboom staat op de tijgerroute. Geloof me, dat is een groot risico als Casper de bal wil.

Gelukkig kijkt Herman naar de slimmmmmmste menssssss en hij  bedacht het volgende:

Ik moest een bal uit de hal halen en onder de bank leggen, dan zou Herman hem, samen met Casper, "vinden".

Herman ging "koekje" roepend richting keuken en ik naar de hal om met een tennisbal onder mijn trui terug te komen. Bal onder de bank, Cas heeft hem gevonden, Herman heeft hem gepakt en weer in de hal gelegd, En toen kon onze hond er vrede mee hebben.

Hij ligt nu weer lekker te snurken, onze slimmmmmste Labradorrrrrr!

Lichtgrijs trainingspak

Ik liep vanavond rustig en ontspannen ons Carlepopje uit te laten. Toen ik onze straat naderde kwam er een jonge man onze straat uitgerend. In opsporingstermen gesproken een jonge man van een jaar of 25 met een licht getinte huidskleur en gekleed in een lichtgrijs trainingspak. Hij had ook nog zwarte krulletjes.

Ik ben net thuis en daar krijgt Herman een melding van burgernet. Er was een inbraak geweest vlak bij ons en de politie zocht twee mannen waarvan een de mijne was.
Nou, niet mijn man natuurlijk. Herman rende niet in een trainingspak door de Landgoederenbuurt. Maar de beschrijving van een van die twee mannen hoorde bij de man die ik had zien rennen.

Ik hou niet van inbraken, dus ik heb gebeld. Eerst op mijn eigen telefoon. Dat ging niet want ik ben niet aangesloten op Burgernet. Herman wel, dus ik heb even op zijn toestel gebeld.
Ik heb natuurlijk aan de meneer van de meldkamer gemeld wat ik heb gezien. Ik heb beschreven waar de meneer met de licht getinte huidskleur en zwarte krullen vandaan kwam en waar hij heen ging.

Ik was nog wat verontschuldigend en voorzichtig. Je wilt toch niet een sportieve jongeman die een rondje rent en volkomen onschuldig is in de problemen brengen.

De meneer van de meldkamer vroeg nog een paar keer hoe "de verdachte" eruit zag, en toen hij zeker wist dat het een jongeman van een jaar of 25 met een licht getinte huidskleur was die gekleed was in een lichtgrijs trainingspak, vroeg hij of hij mij ook nog wat persoonlijke dingen mocht vragen.

Nou. dat was niet zo erg persoonlijk, naam en telefoonnummer wilde hij weten.

Nog geen kwartier later belde hij terug. Hij vroeg of ik ik was en hij zei dat hij vreselijk trots op me was.
Ik dacht al dat ze dankzij mijn oplettende gedrag en gedetailleerde beschrijving een gevaarlijke misdadiger gevangen hadden. Ik begon stiekem al een beetje te dromen van een lintje.

De wachtkamermeneer verifieerde mijn gegevens, bedankte mij voor mijn oplettendheid en sprak daarna de ontluisterende woorden:

"Dit was een oefening".

Een oefening, het was een oefening. De misdadiger die ik had geobserveerd en gedetailleerd had beschreven was "een van ons".
Hij was wel gepakt, zei de meldkamerman nog troostend.

Ja,, hij was gepakt, hij was een van ons, natuurlijk was hij gepakt. Die overloper in zijn lichtgrijze trainingspak, die zijn capuchon afdeed toen hij langs mij rende. Ik moest zijn zwarte krullen wel zien.

Zij oefenen en tegelijkertijd testen ze ons Ze controleren gewoon of wij van Burgernet wel opletten.

Als ik ooit in elkaar geslagen en gekneveld word,  onteerd en van mijn sieraden word beroofd door een lichtgetinte man van een jaar of 25 met zwarte krullen en een licht trainingspak, lig ik slap van het lachen op de grond. Ik weet tenslotte dat het een oefening is.

Bijna oudjaar

Nog een paar weken en dit jaar is weer ten einde. 2015 gaat bij ons de boeken in als een bijzonder jaar.

Marianne Croes Advies

We hebben het bedrijf opgericht en al bedrijf oprichtende doe je heel wat bijzondere ervaringen op.
Ik heb mij afgelopen week aangemeld bij Advieskeuze. De hedendaagse klant wil reviews voordat hij zin belangen door jou laat behartigen.
Ik begrijp dat wel, zelfs bij de aanschaf van een truitje bij een postorderbedrijf kan een goede review mij net over de streep trekken. Om op advieskeuze zichtbaar te zijn moet je dokken. Ik vond het eerst onzin, maar het leek toch nuttig en nu doe ik niet anders dan de gezellige reviews van mijn gezellige klanten lezen.

Ledkaarsen

Wij hebben voor het eerst in ons leven ledkaarsen gekocht, niet mooi, wel effectief en veilig. Wij hebben twee gelukkige honden met kwispelstaarten op salontafelhoogte. De mooie vlammetjes van echte kaarsen geven onrust en dat wil je niet in deze maand van Joy and Glory. We hebben nu kaarsen die flikkeren als echte kaarsen en voortdurend van kleur veranderen, erg unlike echte kaarsen.

Knie

Een pijnlijke knie is allerminst nieuw voor mij, wel nieuw is de fysiotherapie die de orthopeed voorschreef. Ik had er echt helemaal geen zin in. Maar zin of geen zin, op een dag in oktober stond ik in een soort van sporttenue in een sportzaaltje met een uiterst sympathieke therapeut naast me. De tweede keer ging ik al met minder tegenzin, de derde keer vond ik het leuk. Maar toen was ook de pijn verdwenen. In dit centrum kun je ook gewoon sporten, het gevolg is dat Herman en ik nu tweemaal per week cardio-en krachttraining doen. We zijn de afgelopen keren gekeurd en langs alle apparaten geleid. Vanmorgen mochten we zelf ons rondje doen. Helemaal alleen zelfstandig.

Nou ja, ook weer niet helemaal, de trainers springen in groten getale rond en sommige medesportievelingen beschouwen zichzelf ook als deskundig en zijn maar al te graag bereid hun kennis met je te delen.

Vanmorgen maakten we kennis met een nieuwe trainer, een klein en zeer uitbundig mevrouwtje. Ze ging erg ver in haar hulpverlenen en sjorde aan mijn armen, porde in mijn zij en prikte met haar vinger in mijn buik. Ze riep intussen allemaal goedbedoelde adviezen voorzien van een forse knoflookwalm.

Bij ons nieuwe sportieve manier van leven hoort ook een nieuwe manier van eten. We kunnen allebei wel wat minder en zo leuk, vanmorgen was er ook een diëtiste. Terwijl zij ons een spoedcursus probeerde te geven in gezonde voeding, kwam er een sportbeoefenaar met een hese stem en een gouden ketting bijstaan om te vertellen hoe hij vanaf oktober 8 kilo was kwijtgeraakt. 

We hebben een afspraak gemaakt met de diëtiste. Ze komt in januari, hier thuis. Want als ze bij de mensen thuiskomt schijnt ze meteen van alles te weten over hun eetgewoonten.

Bijzonder wel hè? Ik wist wel dat je veel af kunt leiden aan de hand van een boekenkast, maar ik wist niet dat je aan het meubilair kunt zien of iemand zich stiekem bezondigt aan chocola of spekkies, Ik heb voor alle zekerheid gevraagd of ze in de koelkast wil kijken. Dan kunnen we die volstouwen met broccoli.

Terwijl de diëtiste haar agenda ging halen, fluisterde de man met de hese stem ons toe dat het allemaal onzin was, gewoon minder vreten en niet meer zuipen. Hij was zelf in een keer gestopt met zuipen en roken en jointjes en was toch al 8 kilo kwijt.

We hebben toch maar de afspraak gemaakt. Volgend jaar om deze tijd is er vermoedelijk heel veel minder van ons. Van roken en jointjes hoeven we niet meer af te kicken.

2015 was een bijzonder jaar en we kijken uit naar een succesvol en gezond 2016.

Hoge bomen

Kijken jullie ook wel eens naar al die kook -/- en bakprogramma's?

Bakken

We hebben wel eens naar Heel Holland bakt gekeken. Ik vind Martine een topwijf en ik geniet mateloos van juffrouw Janny.
Probeer maar eens te proeven a la juffrouw Janny. In de eerste plaats is de blik belangrijk. En dan bedoel ik niet het bakblik maar de proefblik.
Je dient je hoofd een tikkie scheef te houden en ernstig te kijken. Een wedstrijdtaart is niet om te lachten. Dan pak je je vorkje in je rechterhand en om te voorkomen dat er kruimeltjes op de studiovloer komen houd je je linkerhand onder je kin.
Juffrouw Janny is een beschaafde vrouw, dus ze praat niet met volle mond. Ze moet tijdens dit proces zich dus bedienen van mimiek en zachte geluidjes.
Het is ontzettend knap hoe juffrouw Janny op deze wijze duidelijk kan maken of haar oordeel positief of negatief is.

Is het jullie wel eens opgevallen dat kook-en bakmensen altijd praten over "mijn" of  "jouw"?
Ze zeggen niet van: "en nou kwak je de eieren erdoor". Ze zeggen: "En nu doe ik mijn eieren in de kom". Janny zegt ook altijd iets van: "Je bavarois is heerlijk fris van smaak maar je bodem had iets gaarder gekund".

Koken

Als het eten opstaat kijken we tegenwoordig ook wel eens naar topchef. Per provincie draven er een aantal koks op die vaak helemaal niet met elkaar overweg kunnen, maar daar toch vrijwillig in duo's gaan staan om beledigd te worden door Robert of Julius.
Topchef is opgenomen in het voorjaar, dus er worden alsmaar aspergegerechtjes gemaakt. De koks zijn wat minder subtiel wat betreft de tafelmanieren dan juffrouw Janny. De koppen staan eigenlijk standaard op afkeuring. Ze smakken wat en overleggen samen met volle mond.
Na elke aflevering worden een paar kandidaten naar huis gestuurd, niet met lege handen maar met een dinerbon. Ze bedanken ook nog voor het feit dat ze de afgelopen tijd zo vakkundig vernederd zijn.
Ik vind dat te prijzen van die mensen, ik denk dat ze allang met mijn niet goed gegaarde en slecht afgehaalde asperges op de bolle hoofden had getimmerd.

Ik vind het heel interessant te zien hoe de chefs (zo worden ze ook genoemd gedurende de uitzending) met stoer opgeheven hoofden, de armen zwaaiend langs de brede heupen en met de vastberaden tred van een Akela de keuken verlaten.

Vanmorgen zat Julius bij Goedemorgen Nederland (sinds vanmorgen weet ik ook pas dat hij Julius heet) en ze hadden het onder meer over Robert die een soort pop-up kookprogramma had gepresenteerd bij de DWDD en voortijdig de koksmuts in de ring heeft gegooid en met het programma was gestopt.

Hoewel Julius vond dat een dergelijke programma kans van slagen heeft, had hij begrip voor de beslissing van Robert. Gezien de kritiek was dit de beste beslissing die Robert had kunnen nemen.
Want, zo sprak Julius "Hoge bomen vangen veel wind, daar weet ik alles van". Hoezo, die toevoeging; "daar weet ik alles van".

Topchef of niet, ik mag die man niet, geef mij de proefblik van Janny maar, die verpakt haar kritiek tenminste in een laagje marsepein. Aan het bakken krijgt ze me niet, maar ik oefen wel met elegant proeven.