Slimmmmmmmm

Kijken jullie wel eens naar de slimste mens? Herman wel, dus ik krijg er wel eens iets van mee. Het is onvermijdelijk dat,als je woonkamer en beeldscherm deelt, je wel eens kijkt naar iets waar je niets aan vindt. Zelfs met een oog gericht op de ereader hoor ik Philip wel eens :"Neeeeeeeeeennnnnn" roepen als een slimmerdje een verkeerd antwoord geeft.

Nou ja, aan alles komt een eind, als Philip roept:"Jij bent vanavond de Slimmmmmmste Mensssssss", is het leed weer geleden. 

Ik probeer Philip niet de hele tijd na te doen en dat lukt soms wel en Herman ontkomt ook niet helemaal aan de problemen en ruzies van mijn vrienden in Meerdijk. Dat heet geven en nemen.

Wij hebben hier niet direct te maken met de slimmmmmmste mensssss, wij hebben de slimmmmmste honnnnnnd. Wij hebben Casper.

Vanuit Caspers oogpunt bekeken heeft hij ons.

Volgens Casper hebben wij ons levensdoel gevonden, wij zijn namelijk op de wereld om het Casper zo aangenaam mogelijk te maken.

Casper heeft een grote liefhebberij, hij houdt van tennisballen. Wij zijn getraind om tijdens boswandelingen de bal te gooien en te gooien en te gooien. 

Casper is nietsontziend als hij met een tennisbal speelt dus om de inboedel en onszelf te beschermen zijn tennisballen in de woonkamer uit den boze.

Casper is niet voor een nacht ijs te vangen (deze uitdrukking hoorde ik laatst in een winkel en ik vind hem prachtig) en hij probeert alles om deze regel te doorbreken.

Vanmorgen (ik was nog boven) hoorde ik dat Herman Carlie aan het uitlaten was. Ik hoorde dat omdat Casper niet al te zachtzinnig het kastje in de hal doorzocht op ballen.

Door ervaring wijs geworden rende ik naar beneden (hij maakt er een zooitje van) en daar lag meneer, op zijn kussen, staart in de kwispelstand en met twee ballen tussen zijn poten.

Casper, ook door ervaring wijs geworden,  begon met twee tennisballen in zijn bek rond te lopen.

Een vervelende bijkomstigheid van ballen in de kamer is dat ze onder de bank of de kast kunnen rollen en dan dien je als mens van Casper op je knieën te vallen en onder zijn bezielende leiding de bal te vinden en onder het meubelstuk vandaan te werken.

Ik had vanmorgen een bal onder de bank vandaan gehaald en meteen weer in de hal gelegd. Geheel tegen zijn gewoonte in had Cas dat even gemist. Dus hij ging ervan uit dat de bal nog onder de bank lag. 

Hij beweegt zich dan min of meer tijgerend over de grond om de bal te traceren. Hij neemt niet van ons aan dat er geen bal meer ligt.

Normaal gesproken denk je dan: "Tijger maar een end weg, je krijgt er vanzelf genoeg van", maar vanmorgen moesten wij weg en de kerstboom staat op de tijgerroute. Geloof me, dat is een groot risico als Casper de bal wil.

Gelukkig kijkt Herman naar de slimmmmmmste menssssss en hij  bedacht het volgende:

Ik moest een bal uit de hal halen en onder de bank leggen, dan zou Herman hem, samen met Casper, "vinden".

Herman ging "koekje" roepend richting keuken en ik naar de hal om met een tennisbal onder mijn trui terug te komen. Bal onder de bank, Cas heeft hem gevonden, Herman heeft hem gepakt en weer in de hal gelegd, En toen kon onze hond er vrede mee hebben.

Hij ligt nu weer lekker te snurken, onze slimmmmmste Labradorrrrrr!