In de aap gelogeerd

De meesten van jullie hebben wel begrepen dat de afgelopen week er niet direct een was om met een gouden pen in ons persoonlijk geschiedenisboekje te schrijven.

Vanmorgen, zondag, toch maar even de honden ingeladen en naar het bos gereden. Het bos zelf kunnen we niet in, dat is niet raadzaam met die open ziekenhuisslipper en blote tenen die vrolijk uit het verband piepen.
We zijn voor het bos op een kruispunt gaan staan en hebben met ballen gegooid. Ook dat gaat niet als anders Herman gooit verder dan ik, maar met links ook niet optimaal.

Terwijl ik op een kruispunt op mijn roze kruk stond te leunen, Herman met zijn linkerhand de bal wierp, de honden zich overduidelijk afvroegen waarom we niet gewoon het bos ingingen, dacht ik opeens : "we zijn wel in de aap gelogeerd".
Hebben jullie dat ook, dat je opeens moet weten waar zo'n maffe uitdrukking vandaan komt?

Gelukkig hebben we genootschap Onze Taal. Waar deze uitdrukking vandaan komt is niet precies bekend. Er is vermoedelijk wel eens een herberg geweest met deze naam waar het niet goed toeven was. Dat had ik nog wel kunnen bedenken, sorry, een nadere uitleg heb ik niet kunnen vinden.

Ons verblijf in de aap begon vorige week vrijdag met de operatie aan mijn voet, alles zag er rooskleurig uit tot Herman zijn hand verwondde aan de tuinpoort en de avond van dezelfde vrijdag doorbracht op de spoedpost. Hij kwam terug met hand in verband en acht hechtingen.
We hebben het echt sportief opgevat, we hebben elkaar en onszelf belachelijk gemaakt en we waren erg tevreden over onze positieve levenshouding in deze tijd van tegenspoed.

Tot dinsdagavond, toen begon Herman's hand serieus pijn te doen en woensdag, na een rondje huisarts en chirurg in het ziekenhuis kwam hij terug met zijn inmiddels enorm dikke hand in een mitella en een tas van de apotheek met verband en een flinke voorraad antibiotica.

Donderdagochtend had ik minder pijn dat hij, dus ik heb de honden uitgelaten. Het huis behoeft ook af en toe wat onderhoud. Dus ik kon met het lichtpunt uit ons leven van dit moment, onze gloednieuwe Dyson steelstofzuiger in de weer. Dan ook maar even afstoffen en dweilen. Dat heeft mijn voet me niet in dank afgenomen en dat laat hij merken ook, de wraak van de muis hadden we, toen al achter de rug.

Omdat we ook moeten eten en de chefkok met zijn hand omhoog zat heb ik gekookt, gezond en verantwoord. Een schaal gegrilde groenten. Ik vind dat heerlijk ruiken. paprika, uien, tomaten en aubergine. Ik pakte de schaal voorzichtig, balancerend op 1 been, uit de oven en zette hem tevreden op het aanrecht. Vervolgens pakte ik schaal op, jammer alleen dat ik de ovenwanten even vergat. In een reflex liet ik de schaal los en moest vloekend ons gezonde maaltje van de keukenvloer schrapen (gelukkig net gedweild).
Volgens mij is het manneneigen om je op zo'n moment nog even te vertellen dat je een hete schaal niet zonder ovenwanten aan had moeten pakken. Hij had gelijk, het was alleen niet het goede moment dat te melden.

De volgende ochtend besloten allebei 1 hond uit te laten. Toen ik met Carlie de deur uit wilde gaan, hield ik de deurkruk in mijn hand. Niet erg, wel irritant en mijn toch al tanende positivisme kwam zwaar onder druk te staan.

Het is niet makkelijk om gezellig en vrolijk te blijven als je allebei pijn hebt, lang niet alles kan wat moet en als je ook nog moet dealen met je schuldgevoel ten opzicht van twee honden die gewend zijn aan lange en frequente boswandelingen.

Vrijdagavond was ook niet de gelukkigste uit ons huwelijk. Nou ja, nachie slapen, even praten en wat gezondheidsinformatie uitwisselen en aan de dag beginnen. Eerst richting douche, been in condoom gehesen, douche aanzetten. Toen ik onder de douche wilde stappen hield in een deel van het douchescherm in mijn handen.

Er zijn ergere dingen, ik weet het. Over een paar maanden lachen we erom, ik weet het. Over een paar weken lopen we weer vrolijk al ballen gooiend door het bos. We mogen niet klagen en alles gaat voorbij. En je moet je zegeningen tellen, kijken naar wat wel goed gaat, Allemaal adviezen die ik jullie zou geven als je een beetje pech had.

Ik weet het allemaal, maar voor nu heet ons huis even "In de aap" met als lichtpuntje en grootste zegening een Dyson steelstofzuiger.

Wij houden de diverse ledematen omhoog en we wensen jullie een ongecompliceerde zondag.