Flubbertje

Ik heb vanmorgen een medische ingreep ondergaan en ik zit nu al gewoon achter mijn laptoppie.
Voor ik begin aan een mail over de fiscale consequenties voor klanten die gaan scheiden en voordat ik een hypotheekofferte aan ga vragen voor een klant waar ik gisterenmiddag was, wil ik jullie even op de hoogte brengen van de operatie van vanmorgen.

Enige jaren geleden kreeg ik een bultje onder mijn rechteroog. Nou ja een bultje, dacht ik. Prima te camoufleren met foundation. De meeste bultjes zijn zo vriendelijk na verloop van tijd vanzelf te verdwijnen.

Maar niet dit bultje, dit bultje was meer aan mij gehecht dan het gemiddelde bultje en hij bleef. Hij vond het zo gezellig bij me dat hij zelfs ging groeien.

Eerst dacht ik nog, ach een wat groter bultje, soit en het zij zo.

Maar de laatste jaren werd het bultje een soort langachtig dingetje. Ik vind hem het best te omschrijven als flubbertje.
Flubbertje zat er een aantal jaren, ik had andere dingen aan mijn hoofd dan flubbertjes en hij irriteerde me maar een paar keer per dag.
's Morgens bij de eerste blik in de spiegel nog voor het inzitten van mijn lenzen en daarna bij aanbrengen van mijn make-up.

De laatste tijd was flubbertje steeds nadrukkelijker aanwezig en ik begon te denken aan een definitief afscheid  van flubbertje. In het begin dacht ik maar 2 maal per dag (op de hierboven genoemde tijdstippen) "ik zal flubbertje eens laten verwijderen".  Later dacht ik dat elke keer als ik in de spiegel keek of zelfs een foto van mezelf zag.
Ik had al eens een verwijsbrief gekregen van de huisarts voor de dermatoloog, maar ik had nog steeds andere dingen aan mijn hoofd, dus verwijsbrief verlopen.

Toen ik een paar weken geleden bij de huisarts was vroeg ik om een nieuwe verwijzing naar de dermatoloog voor flubbertje.

De huisarts bekeek flubbertje en zei :"maar dat kan ik zelf wel". Ik kreeg een soort verwijsbrief mee van hem voor hem.

Vanmorgen was het zover, ik werd ontflubberd.
Nu ben ik echt niet kleinzerig, ik kan best wat hebben, maar ik heb niets met bloed en wonden.
Om 9 uur zat ik gezellig bij Toon, de huisarts op een bank in een behandelkamer.

Toon had gezegd dat ik verdoofd moest worden en daarna zou hij flubbertje uitsnijden. Vanmorgen keek Toon nog eens goed en hij zei opgewekt: "Ik kan hem net zo goed wegknippen, wat denk jij?".

Ik dacht niet, ik kromp ineen bij deze stoere medische uitspraak en liet Toon weten dat hij zich mocht uitleven zoals hij wilde maar dat ik er buiten wilde blijven. Ik vond dit een zaak tussen Toon en flubbertje.

"Ga maar even lekker zitten" zei Toon op een toon (haha) of we samen een cappuccino gingen drinken. En direct daarachteraan :" Zo, gebeurd".

Hij vroeg of ik flubber nog wilde zien of ik nog iets wilde zeggen of afscheid wilde nemen.

Daar heb ik voor bedankt, ik herinner me flubbertje het liefst zoals hij was.