Inhuizing

We hebben er lang over nagedacht, het is tenslotte best een hele stap maar de knoop is doorgehakt:
ik ga op me eige, zoals een beetje Amsterdammer zou zeggen.
Natuurlijk niet helemaal en volledig, mijn mand blijft gewoon bij Herman en de honden, maar Marianne Croes Advies verhuist.
Aanstaande maandag betrekken we een kantoorruimte vlak bij het station in Almere-Stad. We zijn de verhuiskratten al aan het vullen. Kopieerpapier, waterkaraf, nietmachine en ontnieter (le niteur en le deniteur ) en een doos los verpakte speculoos. Ik heb altijd zo'n doos met koekjes willen kopen. Maar voor thuisgebruik is het redelijk onzinnig om apart verpakte koekjes te hebben.
Zelf eet ik ze niet meer sinds ik op de koolhydraatarme toer ben, ze zijn voor klanten, voor andere bezoekers en voor mij uitsluitend als ik erge honger of een dip heb.

Twintig jaar geleden heb ik ook eens een kantoorruimte gehuurd. Dat gaat nu wel even vlotter zeg.
Toen huurden we een pandje in het winkelcentrum van Almere-Buiten.  Wat een bureaucratie, eer dat geregeld was. Je diende je toen direct voor 5 jaar vast te leggen. Er moest geschilderd worden en kantoormeubilair aangeschaft.

Nu heb ik een formuliertje op internet ingevuld, nog voor ik op "verzenden" had gedrukt ging de telefoon en voor ik het wist hadden we een afspraak voor de volgende dag. Na een vlekkeloze presentatie door de locatiemanager werden we door haar rondgeleid. Ze had zich van tevoren verdiept in het bedrijf en kon redelijk inschatten waar behoefte aan was.

Doe ik trouwens ook altijd, nieuwe en onbekende klanten googelen, met wat achtergrondinformatie ga je lekkerder van start in een eerste gesprek.

We hebben voor een ruimte gekozen en as we were speaking zat de offerte al in mijn mailbox en met een bedenktijd voor 3 dagen namen we hartelijk afscheid.
Het huurcontract (voorlopig voor 6 maanden) zat ook al in de mail en na nog even nadenken en een controle van het huurcontract door mijn broer, heb ik het contract digitaal getekend.

Aan alle mails te oordelen, zijn die mensen zo blij dat ik daar kom werken, het is niet te geloven. MCA was het enige dat nog aan hun toch al blijde leventje ontbrak. Ze bellen ook af en toe, over de inrichting van mijn kantoor en over de inhuizing.
Zo heet dat blijkbaar, het is een inhuizing. Bij de inhuizing word ik nogmaals rondgeleid, dan krijg ik de sleutels en kan ik kennismaken met mijn mede-ondernemers die al ingehuisd zijn.

Het is een stap waar ik dolblij mee ben, een professionele uitstraling, er is een centrale receptie en een uitgebreide koffiemachine. Dus je vraagt niet meer: "koffie of thee?".
Je vraagt: "Gewone koffie, espresso, cappuccino, groene thee, bosbessenthee, darjeeling of gewone thee?".

Super he? Nog een paar dagen en dan gaan we inhuizen, de Fiscua Benjamini, mijn stagiaire Fatima, de speculoosjes en ik.

Ik heb er zin in.