zondag 11 oktober 2015

Piep

Veiligheid voor alles

Aan de ene kant ben ik een echte controlfreak en aan de andere kant kan ik behoorlijk nonchalant zijn. Toen ik nog alleen woonde controleerde ik 's avonds een keer of 28 of de voordeur wel op slot zat en dan ging ik ook nog wel eens mijn bed uit omdat ik het de 29e keer pas echt zeker wist.
Er is een jaar geweest dat ik er na de winter achterkwam dat de voordeur aldoor stevig op slot zat, maar dat de schuifpui gewoon een heel seizoen open had gestaan.
Stom, maar er is niets gebeurd.
Ik heb natuurlijk altijd een of twee honden in huis en daar houden inbrekers niet van.
Ik weet nog dat Jimmy de Jack op een nacht als een gek tekeer ging. De volgende dag bleek er in meerdere huizen in de straat ingebroken te zijn. Mijn kleine Jim had ze uit onze tuin verjaagd.

Wij hebben klemmen op de deur, een extra slot en rookmelders. En we hebben honden. Honden hebben, net als mensen, wel eens spontaan last van hun darmen en dan waarschuwen ze de baas. Honden willen hun eigen nest niet bevuilen en ons huis is ons nest.

Afgelopen week moest Carlie de Golden er 's nachts om half twee uit. Carlie heeft geen blafje. Ze is een herplaatser. Wij weten niet of het ontbreken van het blafje een psychische of een lichamelijke oorzaak heeft. Wij hebben haar een keer, op 21 juni om 10.30 's morgens een geluid horen maken dat een blaf genoemd kon worden, maar normaal communiceert ze via een soort geneurie.

Vannacht waarschuwde ze ons met een soort piepgeluid dat mensenhulp gewenst was. Voor de tweede keer deze week heeft Herman zich aangekleed en een rondje met haar gelopen. Ze heeft netjes meegewandeld, heeft een plas gedaan en verder niets.

Toen hij weer in bed lag, hoorden we weer een piep. dit was de piep van de rookmelder om aan te geven dat zijn batterijtje bijna leeg was. Daarna begon Carlie weer te piepen. ik heb mij in mijn huispakje gehesen en ben met Carlie naar buiten gegaan. Ze liep weer keurig naast me, keek me af en toe wel aan met een verbaasde blik. Ze vroeg zich overduidelijk af waarom op deze nacht al haar mensen met haar naar buiten wilden.

Laten jullie me nu alsjeblieft even slapen


We kwamen onverrichter zake weer thuis. Ik besloot even beneden te blijven en te wachten tot de honden weer rustig sliepen. Ik zat met de Ereader en Casper op bank en Carlie  lag aan mijn voeten toen de rookmelder weer een piep gaf. Carlie sprong onmiddellijk op, begon rond te rennen en mee te piepen.

Rookmelder verwijderd en batterij eruit. Carlie piepte uit angst voor de piep. Herman was inmiddels ook weer beneden. Wij hebben een glas wijn genomen, de honden een kluifje en de rest van de nacht verliep gelukkig zonder een piep. Ik  ben er nog wel een paar keer uitgegaan om te controleren of de voordeur weer op het nachtslot zat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten