Papegaaitje

Mijn knie is  beoordeeld in een prachtige kliniek in het Gooi door een gedistingeerde orthopeed, een echte heer. In tegenstelling tot de bottendokter die mijn voet heeft geopereerd kon deze praten.

Hij praatte zelfs heel veel. Hij nam alle tijd om uit te leggen en aan te wijzen wat er aan de knie was.

Tot mijn grote verwondering was de artrose nog in het beginstadium, daar had ik niet op gerekend. Een aantal jaren geleden is in het Flevo vastgesteld dat er in mijn rechterknie helemaal geen kraakbeen meer zat.

Dat is blijkbaar op duistere wijze weer aangegroeid, want van rechts heb ik totaal geen last.

De keurige dokter gisteren liet me door de knieën zakken, op 1 been staan en doorbuigen. Omdat hij alle bewegingen meedeed begon het verdomd een beetje op Nederland in Beweging te lijken.

Jammer dat Herman en de assistente bleven zitten.

Er is iets niet goed met de meniscus en we gaan het als eerste proberen met pijnstillers en fysioherapie.

Als dat niet helpt hebben we nog de kijkoperatie en injecties in het vooruitzicht en als laatste redmiddel toch nog de nieuwe knie. 

Ik moet ook een beetje aan mijn gewicht denken, gaf hij nog als aardige suggestie mee. Hij moet eens weten hoe vaak ik door de jaren heen aan mijn gewicht heb gedacht.

Wij gingen opgelucht weer richting huis en we hebben onderweg de apotheek aangedaan.

Als ik ergens een hekel aan heb is het een bezoek aan de apotheek. We hadden vorige week al € 6,37 betaald aan een meisje dat vertelde dat ik een bepaalde pil 's morgens moest innemen en nu stond ik er weer.

Ik kon al vrij gauw mijn receptje inleveren en daarna begon het wachten op de pillen, 30 pijnstillers. Terwijl ik zat te wachten heb ik uitgerekend dat ze ongeveer een minuut per pil nodig hadden. Dat bleek nog te optimistisch ingeschat want ik kreeg maar 20 pillen.

Die tien extra vond mevrouw de apotheker onverantwoord. De pijnstillers vond zij niet matchen met een ander medicijntje op mijn lijstje. Het is goed dat ze opletten maar ik vond de gang van zaken en de manier waarop nogal betuttelig en dat heb ik verteld ook. Ik werd een apart hokje ingeduwd en mevrouw de apotheker ging met een streng gezicht tegenover me zitten.

Mevrouw vond me lastig, ze begon uitgebreid uit te leggen wat voor complicaties en ellende mij met deze pijnstillers konden overkomen. Ik vond het raar dat heer dokter ze voorgeschreven had, ik had deze pijnstillers al eerder gehad en ik was er niet aan overleden. Ik kan me zelfs geen enkel bijverschijnseltje herinneren.

De letterlijke woorden van mevrouw waren :"ik zeg niet dat u morgen al dood neervalt". Ze keek erbij of ik van deze mededeling ontzettend op moest knappen.

Ik had vreselijk de pest in, vooral omdat ik net die ochtend voor veel geld een vrijwillige ziektewet verzekering had gesloten (als zelfstandige heb je anders nergens recht op). Ik bedacht nog dat ik beter mijn uitvaartverzekering had kunnen verhogen.

Ik was toch een beetje van slag van deze ongetwijfeld goed bedoelde maar wat minder subtiele waarschuwing.

Vanmorgen vroeg Herman voorzichtig: "Leef je nog?" En niet jolig met Ia Dea erachteraan. Dan had ik "Poef" kunnen roepen en waren we de dag vrolijker begonnen dan nu.

Ik ben vanmorgen gewoon lekker aan het werk gegaan (want de omzet van nu valt natuurlijk gewoon in mijn nalatenschap) en besloot de waarschuwing even te parkeren. Mevrouw de apotheker zou de heer Dokter bellen en mij verwittigen.
Om een uur of 11 ging de telefoon, mevrouw de apotheker, ze had het nog even nagekeken en ze had zich vergist. Ik mag gewoon de pijnstillers slikken en ze is dolblij dat ze helpen. De overige 10 legt ze ook nog klaar  Ze vond dat we het prima opgelost hadden, zij en ik. Ze had heer dokter helemaal niet hoeven bellen, want mijn pijnstillers zijn gewoon veredelde ibuprofennetjes, Vergissen is menselijk, zelfs voor arrogante apothekersmevrouwen.
Maandag de eerste fysiotherapie en over 30 pillen weer contact opnemen met heer dokter.
Ik vraag wel of Herman die 10 pillen gaat halen.