Mijn eerste lipstick kocht ik bij onze drogist in de 1e Jacob van Campenstraat in de Pijp. Ik was een jaar of 14 en de lippenstift had de kleur Pepermunt. Gekke naam he?
De namen van de kleuren van die lipsticks waren ontleend aan een liedje van Ronnie Tober of Ronnie Tober zong het liedje naar aanleiding van die lippenstiften. Geen idee. Een soort kip/ei vraagstuk.
Ze smaakt naar kersen (kersen), sinaasappel (sinaasappel), cola (cola)
Pepermunt (pepermunt), caramel (caramel), ananas (ananas)
Maar ik zeg er wel bij
Verboden vruchten, verboden vruchten
Verboden vruchten, voor iedereen behalve voor mij
Verboden vruchten, verboden vruchten
Verboden vruchten, voor iedereen maar niet voor mij
Make-up is aan mode onderhevig en dat hebben wij, smeerders, wel eens iets te laat door. Sommige vrouwen krijgen het nooit door.
Toen ik de uitgaansleeftijd had bereikt had ik mijn dramatische periode. Dat wil zeggen: een compleet zwarte garderobe, opgestoken haar en zwaar omlijnde ogen. Ik was in de ban van de eyeliner. Wat een werk joh, uren was ik bezig voor een avondje soos van de Lutherse Kerk.
Wat later werd de oog make-up kleuriger, ik liep er regelmatig bij of ik een kleun voor mijn harses had gehad. Toen ik halverwege de 20 was heb ik een cursus visagie gedaan. De "gevaarlijke" kleuren (blauw en groen) gingen hierna meteen in de ban.
Sindsdien is de oog make-up subtieler. Wat ook uit schijnt te zijn is het oogpotloodlijntje onder de ogen. Aan die modegril doe ik niet mee. Ik voel me doodongelukkig zonder dat lijntje. Er is zelfs een tijd geweest dat ik een hond in hoge nood 's nachts pas uitliet nadat ik mijn smoel had voorzien van een lijntje en lipstick (geen pepermunt meer maar nr.657)
Opmaken is een routine, inmiddels heb ik al jaren dezelfde routine. Eyeliner krijg ik nooit meer goed, dus dat gebruik ik niet. Ik heb wel een palet ogenschaduw. En natuurlijk het lijntje koolpotlood onder de ogen.
Gisteren heb ik nieuwe foto's laten maken voor de website. Dan word je opgemaakt, heerlijk, prachtig en zwaar. Als ik het me ooit kan veroorloven parkeer ik een visagiste op zolder.
Maar aan alles komt een einde en mijn mooie make-up heb ik gisterenavond weggepoetst.
Met het oog op de foto had ik afgelopen vrijdag een bezoek aan de schoonheidsspecialiste ingelast.
Ook heerlijk en ook de opvattingen over huidverzorging zijn anders geworden de afgelopen tijd.
Nachtcrème is onzin, wisten jullie dat? Je huid herstelt zich helemaal uit zichzelf gedurende de nacht.
"Je hebt best wel veel talgvorming nog" sprak mijn schattige schoonheidsspecialiste afkeurend.
Ik wilde me net verontschuldigen voor deze tekortkoming toen ze vervolgde: "voordeel daarvan is dat je haast geen rimpels krijgt" .
Ik vind dat niet alleen een voordeel, ik vind dat reden voor een feest.
Als nu de fotograaf mijn wallen een beetje wegfotoshopt moeten de foto's goed gelukt zijn.
Ik zit thuis, aan het werk. Herman is boven aan het werk want behalve levenspartners zijn we nu ook collega's bij Marianne Croes Advies.
Voor ik achter de laptop kruip, ben ik opgemaakt. Op mijn eigen manier. Maquillage a la Marianne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten