Op de Facebookpagina van de Labradorvrienden is een topic gestart. Een topic is een discussie, de labradorvrienden wordt verzocht hun mening te geven en tegelijk de mening van de mede-labradorvrienden te respecteren. Daar gaat het bij sommige groepen nog al eens mis.
De topic is: "hoe spreekt je hond je aan?". Als je die vraag zo stelt is het natuurlijk niet zo ingewikkeld, een hond zegt woef, waf, grrr of piep. Als hondeneigenaar weet je best wat je beest bedoelt, of hij blaft uit waakzaamheid, gromt van woede of piept vanwege pijn of hoge nood, je begrijpt hem.
De vraag is meer hoe spreek je jezelf aan als je tegen je hond praat.
Is het jullie wel eens opgevallen dat mensen met jonge kinderen zichzelf mama of papa noemen. Iemand die tegen zijn kind praat (of schreeuwt) zegt nooit: "ik wil dat je nu even je kop houdt" maar wel: "mama wil dat je nu even rustig bent". Bijzonder dat met het moederschap ik verdwijnt en mama verschijnt.
Gek wel als je erover nadenkt hè?
Nou is het geen geheim dat hondenmensen extreem van hun honden houden en op een zwaar overdreven manier met de schatjes omgaan. Soms worden honden als mensen behandeld. Dat is fout natuurlijk. Je hond is een hond met hondse rechten, zoals in de modder rollen, in het water springen, af en toe snoepen van de poep van een soortgenoot en lekker achter de konijnen aan door het bos rennen.
In het topic wordt gesteld dat het te ver gaat om jezelf papa of mama te noemen met betrekking tot je hond.
Dat vind ik ook te ver gaan, sterker nog ik vind het volkomen belachelijk.
Wat ik nog erger vind, wat ik ook helemaal niet kan is mijzelf "vrouwtje" noemen. Ik ben een volwassen en stevig wijf, ik ben absoluut niet het vrouwtjestype. Ik zou niet zonder gene op straat kunnen roepen: "Kom maar bij het vrouwtje". Ik denk dat Casper ook om zich heen zou kijken of hij ergens een vrouwtje ziet. Dus buiten beperk ik me tot commando's en korte mededelingen. Zo van: zit, blijf, wacht of hier. Ik zeg rechtsaf of linksaf en soms hebben we een discussie. Over al dan niet een koekje bijvoorbeeld.
Herman is voor de honden het manmens en ik ben het vrouwmens. Maar dat bekt niet lekker als je tegen je hond praat. En wat hier ooit als een grapje is begonnen is nu gewoon geworden.
Ik zeg tegen de honden: "Papa gooit de bal heel ver voor jullie" en Herman zegt op Moederdag tegen de honden: "Kijk geef dit cadeautje maar aan Mama".
Maar ze mogen wel rennen, vies worden, zwemmen en nat binnenkomen, door de modder rollen (en dan nog een keer zwemmen). Ze mogen achter de konijnen aanrennen. Dat poepeten hebben we liever niet.
Dat mag dan weer niet van papa en mama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten