Naald, draad en familiediner

Ik vind de zondag een heerlijke dag. Wij beginnen altijd vroeg met een boswandeling. En als ik zeg vroeg, bedoel ik vroeg. De hele straat is nog in diepe rust als wij in de auto stappen.  Vaak is de hele straat nog steeds in rust als wij thuiskomen.
Dan gaan we allevier ontbijten en vervolgens is het voor mij hobbytijd, strijktijd. Ik weet dat jullie me voor gek verslijten maar ik ben gek op strijken.
Ik strijk in de slaapkamer met op de televisie een programma dat wel boeit maar niet teveel afleidt. Dan moeten jullie denken aan iets als het Familiediner. Eigenlijk het soort programma's waarvan ik liever niet wil dat jullie weten dat ik er naar kijk.

Terwijl Bert de Leeuw allerlei beledigde types met een olijk cadeautje probeert over te halen aan te schuiven aan het diner met familieleden waar ze al jaren ruzie mee hebben, leef ik me uit met mijn plankje en boutje.

Af en toe moet ik zo lachen dat ik mijn strijkwerk even moet onderbreken. Bijvoorbeeld als ergens een bom geëscaleerd is.
Ik ben altijd heel tevreden als alles weer netjes en gestroken in de kast hangt en ligt,
Ik moet tot mijn schande bekennen dat ik zelfs de hoeslakens strijk, zelfs mijn echtgenoot vindt dat idioot, maar ik vind het heerlijk.

Ik ben een multitasker, dus terwijl ik strijk, meeleef met de ruziënde families, bedenk ik dat de herfstgarderobe wat aandacht behoeft. Al struinende in de klerenkast kwam ik een zwarte broek tegen waar een stuk zoom uithangt. Na het strijken heb ik de broek en naaidoos mee naar beneden genomen om dat k.klusje meteen even te klaren.

Zo gek als ik ben op strijken, zo'n hekel heb ik aan alles waar draden en naalden aan te pas komen.
Ik heb een jaar of 15 geleden bij de Zeeman een plastic naaidoosje gekocht voor fl. 1,99. Gek dat sommige items zo lang meegaan.  De margrietcursus is ook nooit iets geworden dus ik heb de hoop opgegeven ooit verder te komen dan een klein zoompje en een knoop aanzetten. Dat zijn voor mij al prestaties van formaat.

Ik heb de inhoud van het doosje een tijd geleden aangevuld met hobbynaalden. Ik vond het vroeger al moeilijk een draad in een naald te krijgen maar tegenwoordig is het absoluut onmogelijk.
Als ik dat probeer komen draad en naald nooit bij elkaar en neem ik mijn toevlucht tot de nietmachine.

Met de hobbynaald, een groene draad (zwart is op) en grote steken heb ik het zoompje gerepareerd. Gelukkig is de broek nu zo gekreukt dat ik nog even mag strijken: Bert, here I come.