Mannelijk geslacht

Als je kinderen krijgt, als je zo'n weerloze baby in je armen hebt, denk je er nog niet aan dat het schatje ooit een puber wordt. Althans, dat stel ik me zo voor. Ik heb alle vijf mijn kinderen gekregen toen ze zindelijk en al wat ouder waren. Ik heb stiefkinderen. Ik hou veel van allemaal, maar ik heb ze nooit als weerloze baby in mijn armen gehouden.

Dat is natuurlijk een gemis. Dat gemis wordt je deels aangepraat en is deels echt waar. Voor mij dan, ik had in een bepaalde periode in mijn leven behoefte aan een weerloos en afhankelijk wezentje.

Ik heb dat gemis gecompenseerd met pups. Daar heeft iedereen een mening over en dat is prima. Ik kon mijn moedergevoel kwijt aan mijn jonge honden. Ik vind dat een uitstekende oplossing, als je maar beseft dat je hond hond is en geen mens met een vacht. Als je dat niet doorhebt doe je de hond tekort.

En het is net zoals met kinderen, als je een weerloze, afhankelijke pup in je armen hebt, denk je er niet aan dat je knuffeltje ooit een volwassen hond zal zijn.
Ik deel mijn leven inmiddels ruim twintig jaar met honden. En ik ben zover dat ik een pup super vind bij een ander, maar dat ik blij ben als mijn eigen honden volwassen zijn.
De band die je met een hond kunt hebben is geweldig, ze begrijpen je en jij weet wat zij willen en bedoelen. Maar ze hebben ook een stukje leven buiten jou om.
Ook een hond wordt namelijk een volwassen en seksueel wezen. Dat is voor een baasje niet altijd eenvoudig.

Je schattige teefje wordt op een gegeven moment loops. Je loopt als aangeschoten wild door de buurt met je hond aan de lijn, alsmaar roepend: "ze is loops, hoor", zodat de eigenaren van de willige reuen hun mannen kunnen aanlijnen.
In de tweede week van de loopsheid ontwikkelt je teef zich tot een ware bitch. Bij elke aantrekkelijke reu gaat de kont omhoog en de staart opzij. Je bent gelukkig als de loopsheid voorbij is, het broekje weer uit kan en als je geen fokplannen hebt is het aan te raden de dame te laten steriliseren.

Jimmy was mijn eerste reu. En Jimmy was niet te hanteren als er loopse teven in de buurt waren, hij zat in de hal te jammeren, at niet en ging achter de dames aan. Kortom Jim liep zijn pik achterna.
Op een gegeven moment had Jim een voorhuidontsteking. Wij samen naar de dierenarts alwaar wij, tot groot plezier van de dierenarts, een spuitje kregen waar spul in moest. Dat spul moest in het pikkie en daarna diende het hondenpiemeltje gemasseerd te worden. Dat kon tussen duim en wijsvinger ( Jimmy was een klein kereltje), maar het moest wel gebeuren. En dat gedurende twee weken en dat drie keer per dag.

Gelukkig was deze ontsteking eenmalig en Jimmy is als complete man gestorven.

Wij hebben nu een teef en een reu. De teef is "geholpen" dus wij lopen niet het risico van een nest vol bastaards ( Casper is een rashond, Carlie is van twijfelachtige afkomst).

Maar Caspers hormonen werkten op volle toeren, buiten besnuffelt hij elk grassprietje en als er loopse teven in de buurt zijn, wordt hij heel onrustig. Dat kunnen wij ons mannetje niet kwalijk nemen. Hij is een man in de bloei van zijn leven en hij wordt bestuurd door zijn hormonen.
Deze situatie is heel vervelend voor hemzelf (hij wordt er erg onrustig van) voor Carlie (zij wordt gebruikt als opblaasteef) en voor ons (honden zijn onrustig en wij dus ook).

Wij hebben Casper nu chemisch laten castreren. Als het helpt gaan we de definitieve castratie toch overwegen. Volgens ons wordt hij echt wat rustiger, het duurt 6 weken voor het werkt.

Dat er veel meer hondenbezitters met dit probleem worstelen lees ik op mijn labrador facebook pagina.  Ik lees die berichten met veel aandacht. Het geeft een gevoel van verbondenheid als je je eigen problemen bij een ander leest.

Zoals ik vanavond las:
"Mijn reu heeft last van zijn mannelijk geslacht"

Ik voel mee, met de reu en de baasjes, al zou ik het zelf iets anders omschrijven.