Spullen

Er is iets raars met spullen. Allereerst vind ik spullen al een raar woord. Het is zo vaag en veelomvattend, vinden jullie niet?

Het is al een hele tijd geleden dat ik mijn ouderlijk huis verliet en vanaf de start van je zelfstandigheid ga je, moet je spullen verzamelen.
Je hebt natuurlijk je persoonlijke spullen, maar ik wil me nu even richten op de huishoudelijke spullen. Vroeger hadden sommige meisjes een hele uitzet. Je moest voor het huwelijk de keukenzooi en de linnenkamer op orde hebben. Ik heb dat nooit zo begrepen, maar dat lag en ligt aan mij. Er waren zelfs meisjes die wel 6 stel lakens en 18 handdoeken hadden, maar nog geen spullenverzamelpartner. Ik vond dat wel bijzonder, hele kasten vol Walra linnengoed en Lagostina pannensets maar geen vent.

Er zijn huishoudelijke spullen die een lang huwelijk meegaan. Stel, je trouwt op je twintigste, je blijft bij elkaar tot de dood jullie scheidt en stel je wordt 80.
Dan heb je 60 jaar lang lief en leed gedeeld en spullen verzameld.
Bij je verscheiden worden je spullen verdeeld, tussen je erfgenamen, de kringloopwinkel en het grof vuil.
Sommige spullen zijn zo vanzelfsprekend dat je je niet eens realiseert dat je eraan gehecht bent.

Mijn spullenverzamelperiode heeft zich niet beperkt tot één spullenverzamelpartner.
Vanavond maakte ik een maaltijdsalade, daar had ik een grote kom voor nodig. De grootste kom in ons huishouden is een gele Mepal kom.
Die kom is ooit aangeschaft door mijn exman Jan en zijn exvrouw Ada voor op de boot.
Na verkoop van de boot is de kom terechtgekomen in het huishouden van Jan en mij. Bij de scheiding heb ik om één of andere reden die kom meegenomen. Dus nu behoort de kom tot de spullenverzameling van Herman en mij.

Henk en ik kregen als huwelijkscadeau een houten peper- en zoutstel. Bij de scheiding van Henk heb ik dat stel gehouden. Het heeft jaren deel uitgemaakt van de spullenverzameling van Jan en mij. Ik heb dat bij de scheiding van Jan bij hem gelaten.

Raar hè? Het is totaal onbelangrijk, maar het is toch bizar dat Jan het peper-en zoutstel gebruikt dat Henk en ik hebben gekregen en dat Herman en ik de gele kom gebruiken die Ada en Jan ooit hebben gekocht.

Het is trouwens best lastig na een lang huwelijk de noodzakelijke spullenverzameling weer op peil te brengen. Ik heb bijvoorbeeld heel lang gezocht naar de aspergeschiller,
Ik wist zeker dat ik ooit zo'n ding gekocht had. Na lang zoeken kwam ik tot de conclusie dat de aspergeschiller niet aan mij toegewezen was.

Herman bracht een half Wedgwood servies onze spullengemeenschap binnen. Na ons huwelijk hebben we de ontbrekende helft er weer bij gekocht.

Als ik bij Jan ben en ik zie in de keuken het peper-en zoutstel staan, denk ik even aan Henk. En als ik een maaltijdsalade maak denk ik aan Jan.

Het heeft wel wat, een wandeling langs memory lane aan de hand van de inhoud van je keukenkasten.