zondag 19 juli 2015

Is er leven na de dood?

Op het moment van onze geboorte ligt alles nog open. We moeten alles nog doen, de kleuterschool en de lagere school (tegenwoordig is dat samen de basisschool). Dan moet er een keuze gemaakt worden voor je vervolgopleiding. Als je mazzel hebt krijg je daar zelf ook wat inspraak in, anders zijn het je ouders en leerkrachten die uitmaken hoe slim je bent en zodoende je toekomst beïnvloeden.

Tussen het gedoe van de scholen door heb je ook nog de kinderziekten, de kapotte knieën, de pesterige klasgenootjes en daarna de hormonen.

Vervolgens moet je beslissen met wie je de rest van je leven in een huis gaat wonen en lief en leed mee gaat delen. Als je het goed doet is deze beslissing éénmalig. Als je het minder handig hebt aangepakt moet je dat traject nog een keer door.

Ik zal maar zeggen, het sjabloon ligt klaar, we moeten het zelf samen met het leven invullen.
Je neemt wel eens een verkeerde beslissing, de gevolgen moet je later dan weer rechtbreien. Je kunt bijvoorbeeld je gezondheid  wel een beetje beïnvloeden. Je begint met roken (foute beslissing), je raakt verslaafd (gevolg) en je bent er na één of meer stoppogingen eindelijk vanaf (rechtbreien).
Dit was een voorbeeld. Hetzelfde geldt voor drinken en verkeerd eten (een frikadel in plaats van Tofoe bijvoorbeeld). Maar je kunt ziektes en ongelukken niet helemaal voorkomen.

Om er maar eens een cliché in te gooien: "De enige zekerheid in het leven is de dood". Dat is zo en dat is soms een troostrijke gedachte.

Als het leven erg tegenzit, als je liefdesverdriet hebt, als je ontslagen wordt, als je kat overlijdt of als je het gevoel hebt dat iedereen tegen je is, is het lekker om te denken: "over 75 jaar hebben we allemaal schelpies op ons kop".

Dus dat ons leven hier op aarde eindig is staat vast. De manier waarop we dit leven verlaten moeten we afwachten. Gelukkig vond ik vanmorgen een nieuwe test op facebook. Door het beantwoorden van een paar simpele vragen ben je van deze onzekerheid af. Ik ga overlijden op een manier die ik nooit had kunnen bedenken. Omdat ik jullie daarna niet middels een blog op de hoogte kan brengen doe ik het nu vast:


Jij zult overlijden omdat

een piano op je hoofd zal vallen!

Op het ene moment sta je gewoon op de stoep een fijn praatje te houden, en het volgende moment valt er een enorm instrument op je hoofd. Maar je moet het van de positieve kant proberen te bekijken - je wordt duidelijk de beste pianist wanneer je naar de hemel gaat! Het zit namelijk in je bloed!
Ik ben nu volkomen a-muzikaal, maar dat verandert na een fijn praatje op de stoep. Er landt een piano op mijn harses en ik ben kassiewijle en een pianovirtuoos, ik denk dat Pim Jacobs zit te wachten.
Samen met Louis en Pieter zijn we dan met recht de gevleugelde vrienden.

Geef  maar vast verzoeknummers op, dan kan ik jullie met je lievelingsdeuntje verwelkomen.
Ik wilde me vanmiddag verdiepen in de nieuwste verplichte hypotheekopleiding, maar ik ga eerst maar noten leren. Dat verwacht Pim vast van me.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten