Les compagnons de les chiensons

Blauwe lucht

Ons eerste agendapunt op zondag is een lange wandeling, het weer is dus best een issue. Vanmorgen keek ik uit het slaapkamerraam en ik zag een blauwe lucht. Als Herman met een normale vrouw was getrouwd had hij gehoord: "Het is mooi weer". Herman is met mij getrouwd en ik zei: "blauw, blauw, de lucht is blauw, bleu bleu, l'amour est bleu". 

Ik raakte dat deuntje natuurlijk niet kwijt, bleu-blanc-blond van Marcel Amont. Misschien dat de senioren onder ons het nog kennen. 

Bleu, bleu, le ciel de Provence

Blanc, blanc, blanc, le goéland

le bateau blanc qui danse

Blond, blond, le soleil de plomb

et dans tes yeux

mon rêve en bleu, bleu, bleu.

Alvorens de wandelschoenen aan te trekken nuttigen we een bakje yoghurt en intussen heb ik de lyrics van dit lied even gegoogeld. Want veel verder dan bleu, bleu kwam ik niet. Na de lyrics hebben we ons sobere ontbijtje opgeleukt met een you tube filmpje met de stem van Marcel zelf.

Les compagnons de la chanson

Dat is leuk joh, na Marcel konden we naar la chanson prochaine en daar verschenen ze op het schermpje van mijn laptop: Les compagnons de la chanson met de "Mexicain", en vervolgens Les compagnons met een van mijn grote favorieten: Edith Piaf. Casper vond dat hij lang genoeg gewacht had dus we hebben als goed opgevoede en brave mensen de laptop uit en de wandelschoenen aangedaan.

De schepping

Kortom het leven was deze ochtend bijna volmaakt. De lucht was blauw, ik had Marcel herontdekt en we maakten een heerlijke wandeling.

Zo'n ochtend waarop je denkt :" Gods recreation of the new day".

Jullie zullen het trouwens met me eens zijn dat God met de schepping niet louter perfectie heeft afgeleverd. Over mijn persoonlijke afwerking zou ik nog best even willen praten, over mijn voetafwerking bijvoorbeeld en mijn dijen hadden ook beter gekund. Met onze honden daarentegen heeft hij wel een stukje vakwerk afgeleverd.

Maar bij Carlie is hij wel iets vergeten, Carlie is prachtig en lief, maar Carlie heeft geen blafje.

Carlie woont nu ruim twee jaar bij ons, maar er kan geen blafje af. De eerste maanden was ze bang als we weg gingen, dan zong ze de hele tijd. Zonder tekst uiteraard, meer een soort heel hard geneurie.

De buurman noemde haar Christina Deutekom. Carlie is niet bang meer en ze neuriet haast nooit meer, Casper blaft niet vaak en dat is een zegen voor de omgeving. Casper heeft een blaf als een misthoorn. Heel hard, zo hard dat hij na een blaf met zijn kop schudt omdat zijn eigen blaf in zijn kop resoneert.

Duet

Als we naar het bos gaan zit Casper achterin een soort piepend jankgeluid te maken, zo'n geluid van een zielige hond die haast nooit ergens komt, vanmorgen ging Carlie meedoen. We konden elkaar niet meer verstaan.

Je hoort ons van verre aankomen, wij met onze compagnons de les chiensons.

Maar ach, wat maakt het uit, bleu, bleu, le ciel est bleu.

Bonne journée