Conditioneer je mensen

Ik ben Casper, bij de meesten van jullie wel bekend. Ik ben niet de eerste hond bij mijn mensen thuis, ik was ook niet de eerste pup. Ik ben wel de meest bewerkelijke, volgens mijn mensen.

Dat zien ze verkeerd, ik  ben gewoon de slimste en dat noemen zij bewerkelijk.

Toen ik nog pup was...

Toen mijn mensen mij haalden was ik nog een kleine zwarte Casje. Mijn mensen vonden zichzelf ervaren pup-opvoeders. Ze hadden geleerd dat pups het snelst leren als je ze de woorden leert van wat ze toch al doen. Dus als je als pup op je kontje gaat zitten, roepen die mensen: "Dat is zit, dat is knap, groooooote jongen, wat knap". 

Als je in je mand gaat liggen jubelen ze: "Dat is je mandje, jaaaa, dat is lig, knap hoor".

Dat zijn maar een paar voorbeelden, zo maf doen ze bij alles. Zelfs als je alles allang doorhebt blijven ze zich zo aanstellen.

"Dat is zit"

Voor wat hoort wat

Omdat ze zo enthousiast waren over toch vrij simpele handelingen van mijn kant, vond ik dat ze me wel een blijk van waardering konden geven. Dus ik hield gewoon mijn schattige koppie schuin en haalde mijn zachtroze tongetje over mijn bovenlip. Ze zijn niet gek, mijn mensen. Dus al snel gaven ze me een koekje als ik iets had gedaan wat in hun ogen een topprestatie was.

Jong geleerd is oud gedaan

Ik ben blij dat ik mijn mensen vanaf het begin goed geconditioneerd heb. Het is hard werken geweest, maar ik heb er dagelijks plezier van. 

Mijn eigen kamer

Wij hebben een klein halletje voor de trap naar boven, daar lig ik altijd als ik even rust wil (je hebt niet altijd zin in dat onzinnige gekakel van die mensen) ik lig er ook als ik het in de kamer te warm vind. Als de deur dicht is ga ik ervoor staan en ik kijk om met een gebiedende blik. Dan vragen ze, volkomen ten overvloede, "Oh Casper, wil jij in je kamer?". Ja, anders ging ik daar niet staan, of wel soms?

Snack 4 dogs

Mijn vrouwmens heeft nieuwe snacks voor ons ontdekt. Lekkerrrrrr joh. Ze hebben gedroogde vissen en stukjes wild en kippenpoten. Veel beter voor ons, zegt mijn vrouwmens. Dat zal wel. Ik vind ze voornamelijk lekker. Ik eet sneller dan Carlie, dus als ik mijn kluifje op heb, kijk ik of ik bij haar nog wat jatten kan. Tenslotte ben ik de reu in huis. Mijn mensen vinden dat niet goed en nu hebben ze bedacht dat ik mijn lekkere snacks in mijn eigen kamer krijg. Ik vind het goed, als ze iets heel lekkers voor ons pakken, ren ik vast naar mijn kamer. Als Carlie uitgekloven is doen ze de deur weer open. Ik lig gewoon te wachten en als ik de kamer weer binnenkom kwispel ik even naar ze als blijk van waardering.

En nu komt het..

Nu heb ik pas echt plezier van mijn training van vroeger. Als zij rustig zitten en ik vind het tijd voor een kippenpoot ofzo, ga ik op de drempel van mijn kamer staan. Ik kijk ze doordringend aan, met dat schuine koppie (dat doet het altijd bij mijn mensen) en als ze kijken doe ik een vage kwispel. En ja hoor, mijn vrouwmens zegt tegen mijn manmens :"Casper wil een snack". Dan lopen we met zijn allen naar de keuken en één van de twee gaat met snack mee naar mijn kamer en de ander geeft Carlie de hare.

Goed hè?

Een kwestie van trainen en volhouden. 

.