Spraakverwarring

Ik heb het idee dat hoe geavanceerder onze communicatiemiddelen worden hoe meer spraakverwarringen en misverstanden er ontstaan.

Neem nou alleen al de spellingscontrole, zo'n jaar of twintig geleden was ik er verrukt van. Je moet er mee opletten, voor je het weet maakt de spellingscontrole hele rare teksten van je stukje.
Hier in Blogger valt het mee, eerst kon ik die controle helemaal niet vinden. Nou ben ik niet voor één gat te vangen dus als ik een accentje nodig had, tikte ik die letter in Word en vervolgens kopieerde ik die in mijn stukje. Omslachtig maar het werkt. Ik weet dat je allerlei leestekens op kan roepen met toetscombinaties, maar dat is voor mij te ingewikkeld, ik kan dat niet onthouden. Ik heb nu een lijstje op mijn bureaublad gezet, dus ik heb net middels alt-130 schuine streepjes op de e van een gat gezet. Als ik spellingscontrole in blogger op mijn stukjes loslaat, worden sommige woorden geel gearceerd en blogger doet wat suggesties. Ik kan dan zelf beslissen of ik daar in meega.

Spatie

Jaren geleden liep ik elke ochtend met een aantal andere hondeneigenaren. Op een ochtend wees één (alt 130) van de dames naar een man die verderop liep en fluisterde: "die ouwe man heeft een klein kind".
Vriend Piet liep pal voor ons, hij draaide zich om en zei: "Nee hij heeft een kleinkind".
Zien jullie wat een verschil een spatie kan maken?  Een niets eigenlijk, een wit stukje en toch een wereld van verschil.
Dat was een echte spraakverwarring en een lekkere roddel. In het park ging het gerucht rond dat de oude man een klein kind zou hebben (dan vond men hem een viezerik) hij bleek een kleinkind te hebben (dat was gewoon leuk voor hem).

Redactioneel artikel

Toen ik, halverwege de jaren negentig, net met mijn kantoortje gestart was schreef ik een wervend artikel voor in ons plaatselijke krantje over oversluiten. Ik wilde dat mensen mij lieten berekenen of het zinnig was hun hypotheek over te sluiten. Vanwege een gedaalde rente kon dat in die periode voor sommige mensen erg lucratief zijn. Artikel was op tijd klaar, het werd opgehaald door de plaatselijke journalist en door hem bij de redactie ingeleverd. Daar werd het nog een keer nagekeken en waar nodig gecorrigeerd. Prima initiatief vond ik wel. De journalist kwam persoonlijk een exemplaar, vers van de pers, aan mij overhandigen.
Nieuwsgierig bladerde ik door naar pagina 9 (rubriek wonen en hypotheken) en daar stond mijn artikel, op een goed zichtbare plek. Rechterpagina, rechter kolom. In dikke letters stond er boven het artikel:

Heeft u wel eens gedacht aan toverfluiten?

Een overijverige medewerkster van de redactie had de spellingcorrectie zijn gang laten gaan, de spellingcorrectie was niet bekend met het fenomeen oversluiten, maar hij wist wel wat toverfluiten waren. Mijn doelgroep echter was totaal niet geïnteresseerd in toverfluiten.

De telefoon kan spellen

Ik heb een geweldige telefoon, hij kan ook erg goed spellen en leert steeds meer woorden. Dat is super met sms'en en Whatsappen. Ik had daar altijd een bloedhekel aan, halverwege dacht ik meestal: Ik bel wel even, veel sneller. Met mijn nieuwe telefoon is het supersimpel, hij leert steeds meer woorden en ik hoef steeds minder te tikken. Maar je moet opletten dat je niet teveel op hem vertrouwt, van hem onbekende woorden maakt hij soms iets anders. Ik had afgelopen week een discussie op de facebookpagina van de labradorvrienden. Ik wilde iets schrijven aan ene Bep, de telefoon kent Bep niet en vond "bepaalde" een goed woord in de context. Dat staat stom, spreek je een medelabradorvriend aan als "Bepaalde". Ik moest Bepaalde echt nog een excuus en een uitleg sturen.

Marcel en Vera

In het kader van mijn opleiding tot echtscheidingscoach heb ik mij geabonneerd op een digitaal vakblad dat gerechtelijke uitspraken mailt. Heel boeiend, je krijgt een case compleet met wetsartikelen en uitspraak in je mailbox. Een paar per keer en een paar maal in de week.

Ik lees ze met aandacht en vond het sympathiek dat de partijen aangeduid werden met hun voorletter, dat maakt alles wat persoonlijker. 

Een normaal mens zou zich niet afvragen waar die initialen voor staan. Ik vraag me dat dus wel af. Ik noemde de partijen in mijn eerste case "Marcel en Vera".  Marcel en Vera hebben het druk en een heel ingewikkelde scheiding, want al die cases gingen over die twee. 

Tot ik bij de zesde case een lightbulbmomentje kreeg. Jullie snappen het zeker allang:

Marcel is Man en Vera is Vrouw. Een beetje een desillusie, maar ik ben blij dat ik erachter ben voor mijn volgende cursusdag. Ik zie me al, te midden van al mijn intelligente medecursisten, een discussie aangaan over Marcel en Vera. Ik moet er niet aan denken.