Jolanda Heijkoop is vandaag jarig. Ik ken Jolanda niet persoonlijk. De meeste fb vrienden die ik niet persoonlijk ken heb ik ontvriend. Jolanda heb ik gehouden en wil ik ook houden omdat ze een warmvoelende en positief ingestelde vrouw is. En zo'n vrouw wil je in je vriendenkring, ook al is het digitaal.
Wij zijn digitaal met elkaar bevriend geraakt omdat wij allebei een zwarte Labrador hebben. Dit blog gaat niet over honden en dit blog wordt ook niet geschreven om te lachen. Dit blog gaat over het verdriet van Jolanda.
Jolanda verloor haar moeder toen ze 17 was, haar moeder was toen net 44. En vandaag wordt Jolanda 44.
Een verjaardag met gemengde gevoelens.
Lieve Jolanda, ik leef intens met je mee omdat je je moeder op zo'n jonge leeftijd hebt moeten missen, dit feit heeft je getekend en heeft je leven beïnvloed. Ik leef met je mee en ik ben jaloers op je.
Door jouw mooie tekst op fb ging ik terugdenken en werd ik mij bewust van mijn jaloezie, ik zal je uitleggen waarom
In september 2005 zat ik bij de kist van mijn moeder, ik had haar al jaren niet meer gezien. De tranen stroomden over mijn wangen, het verdriet was intens. Verdriet omdat ik geen verdriet had. Omdat ik geen goede herinneringen aan mijn moeder had.
Omdat ik vanaf mijn kleutertijd bezig was geweest deze vrouw in een goed humeur te houden. Om te zorgen dat ze niet boos zou worden, niet zou gaan schreeuwen of zelfs slaan.
Ik heb zelf nooit kinderen gekregen, ik was bang dat ik de genen van mijn moeder geërfd had en dat ik van mijn kinderen ongelukkige en onzekere mensen zou maken.
Ik ben altijd heel druk bezig geweest niet op mijn moeder te lijken. Ik weet dat ik in veel opzichten anders ben, maar toch.....
In 2006 was ik op vakantie in de Antillen, een mooie vakantie op een mooi eiland na een hectische tijd.
Ik heb in die vakantie drie keer van mijn moeder gedroomd.
In alledrie die dromen droeg ze een lange witte jurk. In de eerste droom kwam ze met uitgestrekte armen op me af. Ik kroop in een hoek, vouwde mijn armen voor mijn borst, ik ging in de verdediging.
In de tweede droom keek ze alleen maar naar me, ik keek terug en ze wendde haar ogen af.
In de derde droom stonden wij samen op een station. We spraken niet met elkaar. Toen kwam er een trein aan, mijn moeder keek me aan en zei: "Ik heb het voor jou zo verkeerd gedaan". Toen stapte zij in de trein, ik bleef op het perron staan en de trein reed weg. Ik werd heel rustig wakker na die droom.
Na die vakantie heb ik geprobeerd vrede te sluiten met mijn moeder en mijn jeugdherinneringen.
Het leven gaat niet aldoor over rozen. Mijn baan is opgeofferd aan de crisis. Ik ben nu druk bezig met een aanvullende opleiding om een bedrijfje op te kunnen starten en uit de WW uitkering te komen.
Het is een zware opleiding, maar ik ben zeer gemotiveerd en heb vertrouwen in mijzelf en eigen kunnen. En toch zijn er momenten dat ik in paniek raak, dat ik iets niet helemaal begrijp. Dan hoor ik haar stem, de stem van mijn moeder, ze zegt:" Dat kan jij niet". Dat zei ze vroeger vaak.
En soms als ik in de spiegel kijk, zie ik de vorm van haar ogen, haar bittere trek om mijn mond. Dan spreek ik mezelf streng toe en maak mezelf belachelijk, ik lach mezelf uit.
Ik schijf een blog en gooi er wat extra humor over. Zo ga ik met de dingen om, ik hang de clown uit. En steeds vaker komen er toch ook wat goede herinneringen naar boven.
Lieve Jolanda, wat jij van je moeder hebt meegekregen is van onschatbare waarde.
Je hebt kinderen durven krijgen omdat je niet hoefde twijfelen aan je eigen moederliefde, je staat open en belangstellend in het leven, je hebt voor al je facebookvrienden altijd een persoonlijk woord. En je hebt liefdevolle herinneringen aan je geweldige moeder.
Je weet van het leven te genieten, je bent een geweldig baasje voor jouw Jazzey.
Dus Jolanda, ik leef met je mee en ben jaloers op je. Fijne verjaardag lieverd en je mag best een traantje van verdriet wegpinken voor je moeder, maar ook een traantje van geluk omdat zij de basis heeft gelegd voor de vrouw die je nu bent.
Een kus van je facebook vriendin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten