Zelf word ik me de laatste tijd bewust van wat vreemde zich herhalende handelingen.
Overbodige, onbegrijpelijke gedachtenassociatie
Er zijn bijvoorbeeld uitdrukkingen die mij herinneren aan iets wat totaal niet relevant is, maar waar ik toch elke weer aan denk. Ik heb toen ik een jaar of acht was eens een boekje gelezen. Ik weet er niets meer van, de schrijver niet, de titel niet, de hoofdpersonen niet en zelfs het verhaal niet. Ik weet nog een zin en die zin is als volgt: "vergenoegd kauwde vader op zijn flik". Ik zei het al, niet belangrijk, maar elke keer als wij zo'n rond chocolaatje eten schiet die zin in mijn gedachten: "vergenoegd kauwde vader op zijn flik". Ik durf niet eens te vertellen dat ik dat denk, belachelijk vind ik het zelf. Dus ik hou het voor me.Oma's invloed
Van mijn oma heb ik geleerd dat je bij de broodmaaltijd eerst een boterham met hartig moet en daarna mag je er een met zoet. Ik moet jullie bekennen dat ik me daar nog steeds aan hou. Ik ben gewoon in shock als Herman begint met een boterham met jam. Ik probeer hem tegen te houden, ik roep vertwijfeld :"dat mag niet van oma". Oma is al jaren dood, Herman heeft haar niet eens gekend. Het is dus al heel lang geleden dat ik brood at onder de supervisie van oma. En toch komt ze regelmatig langs tijdens de lunch. En ik luister nog steeds naar haar, je zult mij geen boterham met hagelslag zien eten en daarna een met ham. Ik kan het niet. Vreemd dat van mijn hele opvoeding dit het best is blijven hangen. Totaal niet boeiend voor de belangrijke dingen in dit leven en toch hou ik me eraan.Strijken met de Golden Girls
Ik ben gek op strijken, deze passie vindt zijn oorsprong in een ander jeugdtrauma, maar daar wil ik het nu niet over hebben.Ik vind het fijn als alle kleren schoon en gestreken in de kast hangen. Ik heb dat een tijd zover doorgedreven dat ik me na de laatste hondenronde uitkleedde, de wasmachine aanzette en na een rondje droger alles nog streek wat ik die dag had gedragen. Zelfs zonder interventie van een psycholoog zag ik zelf ook wel in dat het te ver ging. Ten eerste zat de wasmachine nooit vol en ten tweede werden de nachten wel erg kort.
Maar dat terzijde, ik strijk in de slaapkamer en kijk al strijkende naar oude series. Mijn voorkeur gaat uit naar Golden Girls . Daar zijn alleen de eerste drie seizoenen van in Nederland verschenen. Ik heb zoveel gestreken dat ik ze uit het hoofd ken. Ik hoef de DVD speler bij wijze van spreke niet eens aan te zetten. Ik speel ze zo na, alle rollen, met de juiste teksten en op de correcte volgorde. Dat was niet ter bevordering van het strijkproces dus nu kijk ik Friends. Sommige mensen vinden het vreemd dat ik kan strijken en lachen tegelijk. Ik vind het een prima combinatie Soap en Iron.
Het probleem met de DVD's van Friends is trouwens dat er op de DVD niet duidelijk staat welke afleveringen erop staan en welke kant de bovenkant is, ik bedoel Side A of Side B. Ik heb in de linnenkamer geen leesbril nodig, dus ik doe maar wat. Ik vlieg van serie 10 terug naar 3 en vervolgens naar 8. Dat houdt het wel spannend.
We hebben trouwens niet echt een linnenkamer hoor, voordat jullie denken dat ik hier een beetje op wil scheppen. Wij hebben een heel gewoon huisje met zonder linnenkamer.
Inloopkast
Laatst vroeg een wat opgeblazen type aan mij:: Goh, hebben jullie geen inloopkast?"Ik kon niet anders antwoorden dan: " Wij hebben een enorme inloopkast, onze inkoopkast is zooooo groot, we slapen erin". Daar stond mevrouw Dick Doenerij even van te kijken.
Dit was even een zijstapje, dat mag niet maar soms kan ik het niet laten.
plastic flubbertjes
Nog een rare gewoonte van mij is dat ik de plastic dingetjes waaraan de labeltjes in kleding zitten niet verwijder. Ik gooi soms een BH weg die in verregaande staat van ontbinding verkeert maar die ik nog nooit weg heb kunnen doen omdat hij mooi is en duur is geweest. Als ik mezelf eindelijk zover heb dat ik hem wegdonder zie ik dat plastic flubbertje zitten.Ik heb blazers weggegooid met het zakkie reserveknopen er nog in. Als ik een jasje heb dat alleen gestoomd mag worden heb ik op een gegeven moment een bochel van de stomerijbonnetjes in mijn nek.
Dat vind ik zelf ook raar, hoeveel moeite is het nou om voor de eerste keer dragen zo'n plastic ding af te knippen. En hoeveel tijd kan het kosten een stomerijbonnetje te verwijderen? Ik weet het en toch doe ik het niet.
Ik heb net gestreken en een blazer weggegooid, vandaar deze bespiegelingen. Ik neem nu een bak koffie met een chocolaatje en denk dan:"vergenoegd kauwde vader op zijn flik" en als we straks gaan lunchen neem ik eerst een boterham met kaas. Allemaal rare gewoontes waar ik vermoedelijk niet meer vanaf kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten