Voet

Dit was en is de week van de voet.Ten eerste natuurlijk het WK. Ik heb me nog nooit zo betrokken gevoeld bij zo'n voetbalevenement als nu. Dat komt voornamelijk door mijn nieuwe telefoon. Om een onduidelijke reden heeft Samsung besloten mij op de hoogte te houden van het verloop van het Wereld Kampioenschap. Dat doet hij goed, maar nogal cryptisch. Hij laat mij nu bijvoorbeeld weten dat Arg-Bel bezig is en hoe het ervoor staat. Aangezien Herman voor de t.v. zit blijf ik toch wel op de hoogte, maar ook als de TV niet aanstaat weet ik precies hoe het ervoor staat.

Ik zie de hele tijd al afkortingen voorbij komen waarbij ik mij afvraag welk land bedoeld wordt, dat ga ik dan uitzoeken, dus ik ben uitzonderlijk goed op de hoogte van de ontwikkelingen in Brazilie.

Vanavond om 22.00 uur Ned tegen CRC, spannend hoor. Ik heb net gelezen op mijn telefoon dat de coach van CRC zich nogal druk maakt om de Schwalbes van Robben. Ik had nog nooit gehoord van Schwalbes, ik weet pas sinds kort wat buiten spel is.

Voor degenen onder jullie die ook niet zo thuis zijn in deze populaire sport:
Een Schwalbe is een uit het Duits afkomstige voetbalterm, een speler doet net of hij slachtoffer is van een overtreding. Een goed Nederlands woord voor Schwalbe is trouwens fopduik.
Leuk woord, een fopduik. Logisch ook wel: "Was dit van Robben een duik of een fopduik?". Ik zal het straks, tijdens Ned-CRC eens aan Herman vragen.

Behalve voetbal was ik ook ernstig bezig met mijn eigen voet, mijn linkervoet. Ik heb jullie al redelijk doorgezaagd over mijn voetproblemen. Vrijdag had ik een afspraak bij dokter van Dommel in het Flevoziekenhuis. Een man van de snelle conclusies, die dr.van Dommel. Helemaal niet even small talk, ijsbreken of de klant (in dit geval patient) op zijn of haar gemak stellen. Dr. van Dommel kwam naast me zitten, nodigde mij uit mijn linkervoet op zijn schoot te leggen en hij begon te knijpen. De conclusie was zo getrokken, de oplossing had hij ook al: opereren. " we doen daar en schroef, daar een plaatje, die beknelde zenuw halen we weg en na een week of zes kunt u weer lopen".

Voor ik het wist stond ik bij de balie afspraken te maken over de operatie. Ik ben meermalen geopereerd in mijn leven, maar de laatste keer is al ruim twintig jaar geleden.
Er is nog al wat veranderd, zo bleek. Ik kreeg meteen een heel tijdschrift mee met de pakkende titel ZiekenThuis. De dame aan de balie keek naar mijn geboortedatum en sprak streng: "Op uw leeftijd krijgt u eerst een APK keuring". Dat stelt niet zoveel voor, bloedprikken en hartfilmpje. Ik kreeg ook een vragenformulier met de naam Pre-operatief voor volwassenen. Allemaal boeiende vragen over piercings, loszittende tanden, vermoedelijke zwangerschap en allergieën.

Gezien mijn leeftijd kreeg ik ook brochure 1214 met allerlei tips voor de oudere operatiepatiënt. Dat is een heel nuttige leaflet. Ik weet nu bijvoorbeeld dat je overdag je eigen kleding, bril en gehoorapparaat moet dragen. Wat denken ze dan? Dat je met je collega-patiënten een soort ruilhandel begint? Zo van: "Mag ik jouw duster, dan krijg jij mijn gehoorapparaat?".

Vroeger was een ziekenhuis alleen en uitsluitend een ziekenhuis. Er was een balie, er waren patiënten en twee keer per dag een zooi bezoekers, soms was er in een hoek een soort winkeltje met kranten, bloemen en de boeketreeks.
Nu lijkt een ziekenhuis een soort vakantieoord. In ons ziekenhuis zijn massages en bloemen, er is een manicure en een piano en je kunt een cadeaubon kopen. Een trouvaille wel als je geen verjaardagskadootje weet. Voor oom Kees een bon voor de uroloog en nicht Truus geven we een consult van € 50.- bij de KNO arts.

Ik ben me nu aan het beraden aan over het soort narcose, volledig of ruggenprik, Ik had  bijna besloten tot de ruggenprik, maar nu lees ik net in mijn ZiekenThuis dat je in de OK niet mag bellen, je mag ook je huisdieren niet meenemen. Goed dat ze dat even vermelden, ik zag het al voor me, Dr. van Dommel, een anesthesist, misschien een verpleegkundige om wat dingen aan te geven en Dr. van Dommel zijn voorhoofd af en toe te deppen en ik, mijn voet, mijn man, mijn honden en mijn nieuwe telefoon. Gezellig leek me wel. Dat gaat dus niet door, dan toch maar misschien helemaal onder zeil?

Ik weet het nog niet, maar ik heb nog even tijd voor deze beslissing. Straks eerst even naar Ned-CRC kijken.
Jammer voor Bel, Arg heeft gewonnen. Ik ga op de bank, mijn voet voelt de stevige hand van Dr. van Dommel nog. Als Ned-CRC niet erg spannend is en Robben zich inhoudt met de fopduiken ga ik de puzzel in ZiekenThuis vast oplossen.