Tussen servet en tafellaken

Ik was niet de makkelijkste toen ik een jaar of dertien was. Trouwens ook niet toen ik 25, 16, 32 of 45 was. Ik ben gewoon niet de makkelijkste en geprezen zijn zij die het met mij uithouden. Maar toen ik dertien was had ik een excuus. Oma had me dat excuus gegeven. Ik zat tussen servet en tafellaken, zei oma. Het klinkt lief, maar toen ik 13 was vond ik het een achterlijke opmerking. Wij hadden thuis nooit een tafellaken, wij hadden een morsig plastic zeiltje op tafel. Dat kleedje werd vervangen als het te vies was. Wij hadden ook geen servetten, in het beste geval kregen we een onregelmatig afgescheurd stuk keukenrol. Veel later pas ontdekte ik de linnen tafellakens met bijbehorende servetten. Toen dacht ik ook weer terug aan de uitspraak van Oma.

Ik  ben allang geen dertien meer, we mogen wel stellen dat ik al heeeel lang geen dertien meer ben. Vreemd genoeg heb ik wel ongeveer hetzelfde probleem als toen ik dertien was.

Ik zit tussen naaldhak en steunkous. Ik ben voor het een te jong en voor het ander te oud. Niet voor mijn eigen gevoel, maar volgens een heleboel mensen om mij heen.

Ik vind het leuk om met een hond te huppelen en te zingen. Althans ik zing en huppel en de hond naast mij kijkt blij naar mij op en huppelt mee. "Dat jij dat nog doet, op jouw leeftijd", sprak een buurtgenoot misprijzend. Daar ben ik dus te oud voor blijkbaar.

"Volgens mij heb ik artrose" zei ik tegen de huisarts. Hij lachte en zei wat geringschattend: "Daar ben je te jong voor".

Weten jullie wat ook heel erg is? Als mensen zeggen: "Goh wat zie jij er goed uit". Je lacht stralend, want je vond zelf ook wel dat de maquillage vandaag uitzonderlijk goed geslaagd was. Maar dat er dan achteraan komt: "voor je leeftijd". Dat is erg.

Ik  ben gek op negerzoenen, ik eet ze heel raar. Ik eet eerst het koekje eraf en doe dan de chocola en daarna die witte bagger. Dan zit ik dus onder die witte bagger. Dat deed ik al toen ik vier was en dat doe ik nu nog, daar ben ik dus te oud voor.

Ik ben ontslagen, ik loop in de WW (in de WW loop je altijd), zelfs mijn werkcoach bij het UWV zegt dat het bijkans onmogelijk is voor mij een baan te vinden, daar ben ik namelijk te oud voor.

Ik heb de nodige problemen met mijn voeten, ik kan geen leuke, sexy schoenen meer aan. Ik loop op steunzolen en forma natura creaties. Daar voel ik mijzelf veel te jong voor.

Ik doe een opleiding, ik doe de opleiding tot Register Financieel Echtscheiding Adviseur. Ik vind het geweldig, ik leer en leer en word met de dag wijzer. Het is een pittige opleiding, als mensen horen dat ik met een opleiding op HBO niveau bezig ben, zie je ze denken. Ze zeggen :"wat goed, en dat op jouw leeftijd".

Ik ben daar elke keer weer verbaasd over, ik geniet ervan en droom ervan eind dit jaar mijn eigen bedrijf te beginnen.
Erkend Hypotheekadviseur en Geregistreerd Financieel Echtscheidingsadviseur.

Ik weet dat ik het kan, ik weet dat ik zal slagen, ik weet dat mijn bedrijfje een succes zal worden. En ik denk absoluut niet na over mijn leeftijd.

Gisteren kwam ik de buurvrouw tegen, ze zei: " Ik vind het zo goed van je". Ik ben gek op deze buurvrouw, maar ik keek haar dreigend aan en zei: "als je er nu achteraan zegt, op jouw leeftijd" ga ik slaan.

Maakt niet uit, over een paar maanden ben ik geregistreerd echtscheidingscoach, ben ik nog steeds up to date als Erkend hypotheekadviseur (want ook de permanente educatie heb ik gevolgd) en ontvang ik mijn klanten op steunzolen. En ik weet dat ik ze kan helpen, al mijn toekomstige klanten die in scheiding liggen (in scheiding lig je altijd) en al mijn klanten die een hypotheek nodig hebben.  Want ik heb de kennis, de kunde, de leesbril, de steunzolen, mijn wetboek, de tissues en de levenservaring. En dan krijgen ze mijn eigen boekje mee "Het is mooi geweest".

En tussen de gesprekken met mijn klanten door huppel ik met mijn honden door het bos. Te oud of te jong? En waarvoor?  Dat beslis ik zelf wel. En als ik heel tevreden ben ga ik op de bank zitten om naar Kabouter Plop te kijken met een doos negerzoenen op schoot. Voor Kabouter Plop ben ik natuurlijk ook te oud, maar ik vind het leuk, plopperdeplopperdeplop.