In deze vrolijke zomertijd zit ik voornamelijk boven in ons studeerkamertje met studieboeken, naslagwerken en wetboeken om me heen. De deuren op de overloop zien er steeds gezelliger uit want ik teken, schrijf en print samenvattingen, berekeningen en handige weetjes die ik niet mag vergeten. Om het geheel wat gezelliger te maken gebruik ik verschillende kleuren en alle grote en kleine blaadjes plak ik op de deuren.
Tijdens het tandenpoetsen repeteer ik de voorwaarden voor het fiscaal partnerschap, als ik aan het föhnen ben herhaal ik de diverse artikelnummers van het Burgerlijk Wetboek.
Ik weet niet of jullie dat herkennen, maar ik zit in een leerflow. Het lijkt een soort verslaving. Ik leer en reken, zoek op, googel en herhaal.
Hoewel ik de tijd niet kan missen had ik vanmorgen weer een afspraak in ons gezellige Flevoziekenhuis. Niet voor mijn linkerachterpoot, die is in handen van de orthopeed die niet kan wachten om er platen en schroeven in te zetten, maar voor mijn rechterachterpoot. Daar had ik enige tijd geleden een hardnekkige wond aan. De wond ging niet over, de medicijnen werkten niet lekker dus vond de huisarts dat ik naar de dermatoloog moest.
Gelukkig had ik mijn "eigen" dermatoloog, hij kent mij en mijn huid wel. Ik had even overwogen om hem af te bellen. De wond was bijna weg en ik vond het zonde mijn leertijd in een wachtkamer in het ziekenhuis te verdoen. Herman was het daar niet helemaal eens en aangezien mijn man meestal gelijk heeft (ja lieverd, hier staat het eindelijk zwart op wit) zijn we toch maar gegaan. De dermatoloog vond mijn bezoek absoluut niet overdreven, hij deed schilfers van mijn genezen wond in een buisje en dat stuurt hij op. Verder had hij wat vragen over zijn pensioen. Hij gaf ook een recept voor een zalfje en we hebben een afspraakje gemaakt voor over drie weken. Kunnen we het nog even hebben over mijn teen en zijn pensioen.
We hadden de keuze om met het receptje naar de Brug te gaan (zo heet de apotheek in het ziekenhuis) of naar de Binder (dat is onze eigen apotheek). We hebben eerst een nummertje getrokken bij de Brug en hebben daar min of meer geduldig een half uurtje gewacht. De wachtkamer bij de apothekers zitten aardig vol sinds de overheid heeft besloten dat wij recht hebben op een uitgebreide uiteenzetting over elk pilletje en zalfje dat we halen. Die uitleg krijg je overigens niet voor niets, je betaalt ca. € 6,- per explicatie.
Eindelijk was ik aan de beurt en ik gaf het magere meisje achter balie 3 mijn recept. "Dat is een zalfje" zei ze blij, "voor een huidinfectie" kwam er opgetogen achteraan. Ze begon op vertrouwelijke stem te fluisteren: "dat moet u twee keer per dag aanbrengen, dun aanbrengen, dus niet denken dat een dikke klodder helpt, nee, dun aanbrengen, een a tweemaal per dag. Het beste is twee keer en dan heel dun aanbrengen".
Ze keek me even onderzoekend aan, ik begrijp dat wel, in mijn vak doen we dat ook. Controleren of wat je zegt ook overkomt. Ik knikte ernstig. "Goed" zei ze "en ik mag het nog een keer herhalen".
"Jeeezus" dacht ik. "Ga je gang" zei ik. Maar ze bedoelde het recept, niet de uitleg.
Ze keek op haar computerscherm en zei geschokt: "zo te zien hebben we het niet op voorraad". Ze ging dat nog even in real controleren, maar nee, geen zalfje voor mij.
Wij met recept naar apotheek nummer twee. Daar was het toch een partij druk. Maar ja, je hebt geen keus, dus wij zaten gezellig samen op het houten bankje, vlak bij de medicijnuitlegbalies. Het duurde lang, maar de tijd vloog, We kwamen ogen en oren tekort. Links vroeg een apothekermevrouw aan een oudere man met een afritsbroek of hij wist waar zijn oogdruppels inmoeten. Vlak voor ons vroeg een andere assistente aan een mevrouw met een fout permanentje waar ze uitslag had. Dat ging die mevrouw zo plastisch uitleggen dat Herman en ik spontaan in zingen uitbarstten :" Hoofd, schouders, knieën teen, knieën teen".
Iedereen die kinderen heeft kent dit nummertje, ik heb zelf geen kinderen maar ik heb het geleerd toen mijn neefje klein was.
Die mevrouw deed het goed, heel goed, ze had wel veel uitslag In ieder geval op haar hoofd, schouders, knieën en teen. Arme vrouw. Toen we aan de beurt waren legde ik mijn receptje neer en riep meteen dat ik de uitleg al had gehad en dat de Brug het niet in voorraad had. Nou, de Binder ook niet. Ze gaan het bestellen en ze bellen.
Veel later dan gepland zat ik in mijn leerhokkie, met uitzicht op de vrolijke deuren..
Ik verzoek de apothekers in het algemeen en die van de Brug en de Binder in het bijzonder eerst even de voorraden te checken en daarna aan de uitleg te beginnen. Anders heb je grote kans dat je de uitleg tweemaal krijgt, dat is € 12,- en in totaal toch gauw een half uur leertijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten