Welkom degelijke blokhak, balance sneakers en last but not least, welkom steunzool. Adieu, vrolijke hooggehakte enkellaarsjes, frivole pumps en last but no least, adieu naaldhak.
Vandaag degelijke schoenen besteld en de podologe werpt zich komende week op mijn steunzolen. Duurt normaal twee weken, maar ik lijd in zo ernstige mate aan metatarsalgie/capsulitis dat haast geboden is.
Ik heb een boodschappenlijst mee voor de schoenenwinkels. Je moet op van alles letten zoals:
- is de hielomsluiting goed stevig?
- is de voorvoet zool stug genoeg?
- erg belangrijk, let op de afwikkeling en de teensprong
En dan te bedenken dat ik altijd alleen maar naar leuk en goedkoop heb gekeken.
Dat was de ochtend.
Vanmiddag was ik uitgenodigd door mijn vrienden van het UWV. De werkcoaches willen zich ervan overtuigen dat het clubje der werkelozen zich niet verveelt, dus organiseren ze af en toe een gezellige middag. Ik kreeg een bericht in mijn werkmap dat mijn coach, de heer Hamakers, mij graag vandaag wilde ontmoeten om zo'n anderhalf uur te evalueren. Een paar dagen daarna kreeg ik een brief dat het geen privégesprek maar een groepssessie werd. Het UWV had van 1 tot 3 voor ons ingepland. Ze wilden graag dat we om 12.30 aanwezig waren.
Om 12.45 kwam er een struise Indiase de ontvangsthal binnenlopen en riep:" Voor de groepssessie, bij mij melden". Daar stonden we met zijn allen tegenover haar en haar presentielijst. De eerste vrouw stond niet op de lijst, de tweede ook niet. Toen was er een dikke man aan de beurt, stond ook niet op de lijst. Mevrouw India keek verward van haar lijstje naar ons. "Misschien is dit de verkeerde lijst" zei ik voorzichtig. Want ja, je bent maar een uitkeringstrekker dus je stelt je bescheiden op. Het bleek toch een goede suggestie te zijn, ze ging even weg en kwam terug met een lijst waar we allemaal wel op stonden.
Uiteindelijk kwam alles goed en zaten we met 15 uitkeringsgerechtigden van 55 jaar en ouder en 2 werkcoaches in een zaaltje.
De hoofdwerkcoach was een onzekere man die qua leeftijd wel met ons overeenkwam.
Hij begon wat aarzelend met de volgende openingszin:
"Als u om wat voor reden dan ook naar het toilet moet, kunt u dat het beste nu even doen".
Grappige woordkeus vond ik wel, om wat voor reden dan ook? Hoeveel redenen kun je hebben om bij het UWV naar het toilet te gaan?
Het vervolg was meer to the point:"U heeft allemaal een uitkering aangevraagd en die is ook toegekend, anders zat u hier niet". Daar had hij gelijk in, onze gemeenschappelijke deler was de uitkering.
Er werd een aantal issues behandeld die je ook gewoon op de site kunt lezen. Maar hij had het mooiste bewaard voor het laatst. De opperwerkcoach begon helemaal te stralen.
We krijgen namelijk een tiendaagse workshop voor 55 plussers. We gaan met zijn allen een gezellig netwerkje maken en we gaan elkaar tips geven. We gaan ervaringen uitwisselen en we worden ingewijd in de wondere wereld van de Social Media.
Wat een geweldig idee, wat een aanbod. Al zullen al die oudere werkelozen geen baan vinden, je hebt ze toch 10 dagdelen van de straat, je kunt ze in ieder geval het gevoel geven dat ze nog nut hebben, al is het maar voor elkaar.
Dus nog even en ik wandel vrolijk naar de bejaardensoos op mijn degelijke stappers met steunzolen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten