Linda

Linda

Soms is het fijn dat de sociale media zich zo met ons leven bemoeien, soms zwaar irritant.
Toen ik vorige week woensdag vroeg, met een lange cursusdag in het vooruitzicht, mijn mailbox opende was er een bericht van Linkedin. Meestal is het niet boeiend, op Linkedin heb je zoveel connections die je amper knows, wat moet je met de de wetenschap dat Jan de Bruin een work anniversary heeft van 2,5 jaar bij de plaatselijke ING?  Dan wil Linkedin ook nog dat je concrats zegt tegen Jan de Bruin, terwijl Jan de Bruin en ik elkaar niet eens zouden herkennen als we elkaar bij de Action tegen het lijf lopen.

Maar vorige week woensdag zei Linkedin: "Say congrats to Linda Richardson". Dat bericht bracht bij mij een stroom van emoties op gang. Linda is een ex-collega. Ik heb jullie wel eens verteld van een aantal ex-collega's. Ik heb er een heleboel tegenwoordig, Linda ook.
Het verschil is dat ik diverse banen heb gehad en Linda een kwart  eeuw bij dezelfde werkgever werkt.
Linda heeft heel veel mensen zien komen en gaan.
Ze heeft mij zelfs tweemaal zien komen en gaan. Ik kwam een paar maanden na Linda in dienst bij van Westrhenen Makelaardij. Ik ging in 1995. Linda bleef. Ik kwam terug in 2004, Linda was er nog steeds. In 2013 moest ik weer gaan, Linda bleef.
Van 1995 tot 2004 hielden we contact, Linda en ik.
Vooral aan die eerste periode van 1989 tot 1995 heb ik heel veel geweldige herinneringen.

Ik heb Linda, op advies van Linkedin, een berichtje gestuurd, ik zei congrats tegen Linda. Congrats is geen Linda-uitdrukking. Linda is een doemaargewoondandoejegekgenoeg vrouw, dus ik zeg nu tegen Linda:

Gefeliciteerd lieverd. In augustus kennen wij elkaar 25 jaar. Toen was ik 37 en nu nog, toen was jij 20 en nu niet meer. Ik ken jou langer dan de helft van je leven.

Weet je nog:

-Dat jij ingebroken hebt in een huis in Haven en dat ik later aangifte heb gedaan van huisvredebreuk?

-Dat wij flessen wijn moesten rondbrengen voor de kerst aan alle relaties? Dat Reinier zou helpen, maar dat  hij helaas een belangrijk telefoontje kreeg? Wij zijn heel winters Almere doorgereden om onze kistjes af te  leveren. Weet je nog die ene man, die met een bloedend gezicht en vol blauwe plekken de deur opendeed?  En weet je nog dat de auto spontaan achteruit kwam rijden om ons te halen?

-Dat wij bloemen en een van de Postbank gekregen picknickmand in Reinier zijn nieuwe flat hebben gezet,  toen hij in de Marktmeesterstraat ging wonen?

-Dat een kindje van een klant mij Oma Beppie noemde? En dat jij dat zo buitensporig leuk vond?

-Dat we naar het huwelijk van Rick van Trigt gingen en dat daar zo veel, heel veel mensen waren? En weet  je nog dat jij dat maar bleef vertellen : "er waren heeeel veeel mensen".

-Dat we samen altijd het "moetplassenlied"zongen?

-Dat we vooral heel nodig moesten plassen als we meneer Kersbergen zagen aankomen?

Weet je nog dat er en feest op de Grote Markt was en dat jij "Almeriaantje" moest verkopen? En dat Reinier en ik je toen wijs hadden gemaakt dat je een Zonnebloemjurkje aan moest? Eerst geloofde je het niet, toen kwam de twijfel en in de feesttent dook je aldoor achter me, als de dood dat Reinier je je zonnebloemoutfit kwam brengen. Toen we je vertelden dat het een grapje was, geloofde je ons weer niet.

Weet jij hoe ik me altijd verheugde op de kaarten die jij van je vakanties stuurde? Pakkende teksten wel. Zo van" het is soms mooi weer en soms ook niet, groetjes van Linda".  De Ako literatuurprijs zit er niet in, ben ik bang.

Weet jij hoe belangrijk jij voor me was? Weet jij hoe ik je vriendschap en steun altijd heb gewaardeerd? Alle steun.

We zijn geen collega's meer, maar jij blijft Lintjemelintjemelintje en ik blijf Mariantjemetransparantje, mekomediantje, meolifantje etc.

Lieve Lintje, congrats met je workanniversary. Ik zeg liever::

Dank je wel voor al je vriendschap
dank je wel voor al je trouw
Lintjelief je bent een kanjer
dank je wel, ik hou van jou.