Lente

Kennen jullie de Mei van Gorter: "Een nieuwe lente, een nieuw geluid" ?

Deze zin kwam spontaan bij me op toen ik vanmorgen vroeg met Carlie buiten stond, fototoestel om mijn nek.  De zwaan zit namelijk weer op haar nestje. Elk jaar volg ik de zwaan tijdens het broeden (dat duurt nog behoorlijk lang), ik probeer ook een foto van de eieren te maken en daarna van de kleintjes natuurlijk.

Op deze heerlijke, frisse lenteochtend, keek ik anders om me heen dan anders. De toekomst is vol uitdagingen en het verleden vol herinneringen. Op deze wandeling in mijn eigen Almere, de wandeling die ik in de afgelopen twintig jaar talloze keren heb gedaan. Van elke vakantie maken we  foto's. Vandaag een fotoblog, van een heel gewone wandeling op een heel gewone zaterdag. De wandeling die ik eerst liep met Jimmy, daarna met Jimmy en Bonny, toen met Jimmy en Joy, toen met Joy en Casper en vanmorgen alleen met Carlie. Herman en Casper deden hun eigen route.

Een boom, vlak bij de vaart, Carlie zat toch even iets te doen waar ze tijd voor nodig heeft. Toen kreeg ik het idee, waarom alleen de zwaan, waarom niet de hele wandeling.

Mag ik zwemmen of vind je dat geen goed idee?

Een "eilandje" in de vaart, jaren geleden is er eens een hondje heengezwommen, hij durfde er niet meer af, dus de baas moest te water.

Het watervalletje, de honden zwemmen hier graag

Er is tijdens de winter, jaren geleden eens een hond te water geraakt, gered door zijn bazinnetje. Hond liep 's middags weer rond, vrouwtje lag op Intensief Karree, ze heette trouwens mevrouw de Vries.

Falderalderiere

Ligt hier nog iets goors?

Mevrouw Meerkoet is ff weg

Schapen, Jim is ooit onder het hek doorgekropen om kennis te maken met deze vreemde honden. Ik had geen keus: klimmen, tussen de schapen en met hond onder mijn arm weer dat rothek over.

Eenden op safari in het park

De vlindertuin, daar waren vroeger alleen twee heuveltjes, ideaal om honden af te matten 

Over het bruggetje, richting huis

Bijna thuis, een heerlijk uurtje met hond en fototoestel

En toen was er koffie.

Dat was super, met andere ogen kijken naar je directe omgeving. Een route vol herinneringen, vooral aan de honden, al hun vriendjes en hun baasjes. De baasjes die er nog zijn lopen nu ook met andere honden. We praten nog vaak over ze, over Toetsie en Moby, over Jimmy en Joy. En dan roepen we Abby of Bijou of Casper en Carlie en we gaan allemaal weer naar huis, aan de koffie. Till we meet again.