Ik ben een geweldige vent

Als het leven niet helemaal gaat zoals ik wil, ga ik op de spiritualistische toer. La vie en esprit, zeg maar.

Ik ben erg bezig met affirmaties op het moment. Het schijnt dat als je iets maar vaak genoeg tegen jezelf zegt, je dat vanzelf gaat geloven waardoor het waar wordt.

Het werkt niet altijd en helemaal. Als het hoost van de regen, kan je vrolijk huppelend, met druipend haar tegen jezelf zeggen: "Het is droog". Dat werkt maar gedeeltelijk. Omdat je vrolijk doet en huppelt word je vanzelf wat vrolijker, niet minder nat maar wel vrolijker.

Dit is natuurlijk een ordinair voorbeeld. Ik heb van mijn lieve vrienden, My en Mau, een doosje gekregen met kaartjes met hondenaffirmaties. Ik blader ze vaak door. Nu ligt er een kaartje voor me met een tekening van een gelukkige hond erop en de tekst :" The time to be happy is now".
Dat is waar, natuurlijk is dat waar. Alleen is dat voor een hond makkelijker in praktijk te brengen dan voor ons.  Honden leven in het nu, gisteren is vergeten en om morgen maken we ons geen zorgen.
Dat kunnen ze niet, Casper en Carlie en hun collega's. Als we naar de dierenarts moeten, loop ik me zorgen te maken. Ik denk:"Als alles maar goed is met de schatjes, als die bult maar niets raars is, als ze maar geen pijn hebben". Terwijl ik dat denk liggen die honden te snurken. Als ik lief tegen ze zeg:" we moeten morgen naar de dokter", hebben ze geen idee wat ik zeg maar ze hebben aandacht dus ze kwispelen. Ze hebben mijn liefdevolle aandacht, dus het leven is goed.

Er zijn affirmaties die ik leuk vind en waar ik in geloof. Om tegen jezelf te zeggen: "het gaat elke dag beter en beter" werkt wel, je gaat beslist geloven dat het elke dag beter en beter gaat.

Er zijn ook affirmaties die me irriteren. Ik vind het overdreven en ongeloofwaardig om stralend te roepen:
"Vandaag stroom ik over van liefde en ik omarm iedereen die ik tegenkom". Daarbij is het ook niet praktisch en niet echt uitvoerbaar. Stel je loopt door de Albert Heijn en je begint al die mensen te omarmen. Ik geef je op een briefje dat de kans op een fikse ruzie veel groter is dan de kans op een positief gevoel.

Vroeger hadden we geen affirmaties, we hadden wel psalmen. Ik weet nog dat ik als kind een zeer positief en gewijd gevoel kreeg als mijn klasgenoten zongen :"Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand".
Ja, mijn klasgenoten, ik mocht vanwege het ontbreken van elk muzikaal gevoel  niet meezingen.

Ik zag het wel voor me, ik zag me aan de hand van een harige meneer met een jurk aan door moeilijk begaanbare bossen lopen, met uiteindelijk doel grazige weiden.  Gek hè? Maar dat zag ik nu eenmaal tijdens de godsdienstles. Hoewel ik geen duidelijk beeld had bij die grazige weiden.

Een jaar of tig geleden ging ik samen met een collega naar een of andere motiverende workshop. We waren wat te laat en toen we de zaal binnen kwamen rennen konden we meteen aan de bak. Iedereen hing met zijn hoofd voorover met zijn armen te zwaaien. Vermoedelijk omdat ik de slappe lach kreeg werd ik door de Amerikaanse goeroe meteen op het podium geroepen.
Hij had er zijn missie van gemaakt verkopers dusdanig te motiveren dat ze geen sale meer zouden missen.

De zaal zat vol mannen, ik was zo ongeveer de enige vrouw.Nou, afijn, daar stond ik op het podium, in die enorme zaal, face to face met de goeroe.
Ik kreeg een zin op die ik de zaal in moest schreeuwen. Een soort van Tsjakka, tsjakka. Niet gewoon zeggen, nee schreeuwen. Ik keek de goeroe wat vertwijfeld aan. Dat irriteerde hem en hij blèrde me toe: Meri-En, GO FOR IT".

Ik kreeg nog het bevel mee elke ochtend in de spiegel tegen mezelf te zeggen : You are a terrific guy.
Hij was duidelijk niet gewend aan vrouwen in zijn publiek.

Eenmaal thuis had ik heel wat om over na te denken. Ten eerste moest ik eraan wennen om mezelf dagelijks te vertellen dat ik een geweldige vent ben.
En daarbij liet die term: "Go for it" me niet los.

Tegenwoordig hebben we daar een Nederlandse term voor. We zeggen: "Ik ga ervoor" of "we gaan ervoor".
Iedereen zegt het, ik ook wel eens. Maar het voelt altijd wat onnatuurlijk.
Als ik zeg: "Ik ga ervoor", denk ik meteen: "En wie gaat dan erna".

Ik heb regelmatig aanvallen van spiritualisme en het helpt. Ik zeg tegen mezelf:

"The time to be happy is now"

of

"Het gaat elke dag beter en beter"

en elke dag in de badkamer, doe ik eerst mijn lenzen in, knik mezelf vriendelijk toe en roep:

"Meid, je bent een geweldige vent".