De Weduwe

Het nieuws wordt al dagen gedomineerd door de overvallen juwelier in Deurne.

Het is vreselijk dat mensen zo belaagd en bedreigd kunnen worden door mensen die blijkbaar vinden dat ze ergens recht op hebben.

Bij dit soort nieuws denk ik altijd aan Weduwe Hartman, de sigarenwinkel die zij samen met haar man in Amsterdam Oost had is 18 keer overvallen. Bij de 15e keer is André Hartman gedood in november 1993. In de buurt van de winkel is een brug naar hem vernoemd. Ik zie nog de krantenfoto voor me waarop Weduwe Hartman bij de opening op de brug staat.
Ik vind het ontzettend moedig dat zij door is gegaan met de sigarenwinkel, ik las net op internet dat de winkel in juni 2013 weer overvallen is.

Ik weet nog dat Weduwe Hartman op de voorpagina van de krant stond, lachend op de brug die naar haar man was genoemd. Ik vond het een optimistische, goeduitziende en sterke vrouw.
Omdat ze er zo goed en lachend uitzag durfde ik het wel aan, ik nam de krant mee naar mijn volgende afspraak met Meniek, onze huiskapster." En Mejan, hoe wil je je haar?", vroeg Meniek altijd. Ik wist eigenlijk nooit wat ik wilde, ik zei altijd wat slapjes: "doe maar als altijd". Maar niet die keer, nee, ik zei fier tegen Meniek :Ik wil het zo als weduwe Hartman het heeft". Meniek vond het even wat vreemd maar een uurtje later verliet ik de Kniphut met mijn Coupe Weduwe Hartman.

Dit geneuzel even terzijde, Herman en ik zitten met verbazing te kijken naar een aantal demonstranten en jongens die opkomen voor de neergeschoten overvallers.
Het is natuurlijk vreselijk dat die jonge jongens worden neergeschoten, maar wij zitten ons in verbijstering af te vragen hoe die kinderen (want dat zijn het toch eigenlijk nog) ertoe komen, gewapend en wel een juwelierszaak of wat voor zaak dan ook, binnen te lopen, mensen te bedreigen en met geld en/of sieraden het pand te verlaten. En och, als iemand zichzelf of zijn spullen verdedigt, dan schiet je gewoon.

Wij vinden niet vreemd, wij vinden het zelfs moedig dat een vrouw haar man en winkel verdedigt en ook schiet. Ik heb geen idee hoe iedereen aan die wapens komt, maar dat is volgens Herman niet zo ingewikkeld.

Een van de argumenten van een aanhanger van de overvallers was dat het feit dat je zwaaiend met een pistool een winkel binnenstormt, niet wil zeggen dat je ook schiet. Dus de reacties vond hij zwaar overtrokken.

Maar vanmorgen is het hoe en waarom ons haarfijn uitgelegd, op de televisie was een jongeman die duidelijk wist te maken hoe jongens tot deze daden komen.

Het is heel simpel: ze willen ook wel eens dure spullen hebben en die kunnen ze van een uitkering niet bekostigen, dus ze hebben geen keus. De enige manier om te krijgen waar ze recht op hebben is het plegen van gewapende overvallen.

Het leven van mevrouw Hartman is door de overvallen veranderd en getekend, het lijkt me dat mevrouw Hartman nooit meer een echte onbezorgde dag heeft gekend. Dit geldt ook voor de vrouwen van een aantal neergeschoten juweliers. En dat geldt nu helemaal voor dat echtpaar in Deurne.

En dat allemaal omdat die werkeloze jongens ook wel eens dure spullen willen hebben?