Rioolrat

Verstopt

Vandaag, 2 februari 2014, begon als een geweldige zondag. Ik werd gezellig wakker uit een rare droom. Ik was namelijk opeens politieagent bij de afdeling Moordzaken. Ik moest een vrouw verhoren die ervan verdacht werd haar man van het balkon gesodemieterd te hebben. het was mijn eerste werkdag en ik zag nogal op tegen mijn eerste verhoring. Net toen ik een meerdere had gevonden die mij ging uitleggen hoe zo'n verhoor in zijn werk gaat werd ik wakker.
Nog half verdiept in deze toch wel spannende droom zag ik op de wekker dat het 6.35 was. Dat vind ik zo lastig, word ik wakker en dan moet ik eigenlijk meteen plassen. Het is echt een dilemma, ga ik eruit of niet. Vanmorgen ging ik eruit, ik voelde me jong, energiek en dynamisch en stapte dus meteen onder de douche.
Al shampooënd en schuimend bleef ik bezig met mijn eerste moordzaak. Hoe kom je aan zo'n idiote droom, die zo echt lijkt.
Fris gewassen en in mijn hondenwandeloutfit dronk ik mijn eerste koffie en toen ik Herman boven hoorde stommelen, lijnde ik Carlie aan en begon aan de eerste, heerlijke, frisse ochtendronde.
Een half uurtje later zaten we samen aan het ontbijt en we namen ons programma voor deze prachtige zondag door. Eerst met de honden een flinke boswandeling en daarna...
Dat daarna is niet meer van belang want daar is niets van terecht gekomen.
De boswandeling wel, we waren nog voor negenen in het Almere Hout, dat is lekker vroeg, want om een uur of 10 worden de blikken joggers en wielrenners opengetrokken. En die zijn niet allemaal gecharmeerd van honden. Nou zijn die twee van ons keurig getraind. Zien we van die sportieve mooiweertiepjes aankomen, roepen we de honden bij ons en laten ze zitten. Als het meezit bedanken de sportfanaten ons en we gaan allemaal lekker verder. Echt, niethondenbezitters, het was heerlijk vanmorgen. Om een uur of half elf waren we terug en we hebben even koffie gedronken. Terwijl we aan de koffie zaten verdween Herman richting toilet.
Geloof mij, dat is helemaal en absoluut niets bijzonders. Het bijzondere vandaag was dat hij mij riep. Dat is heel ongebruikelijk. Het bleek dat bij het doortrekken het water niet wegstroomde maar opsteeg.
Dat is echt niet de bedoeling, we stonden op deze prachtige zondagochtend te hozen in het toilet.
Nog voor elf uur stonden we te hozen, te ontstoppen en te ploppen. Onze buren hadden hetzelfde probleem, de buurman stond ook te hozen, te ontstoppen en te ploppen, de buurvrouw en ik schoten gezellig samen in de slappe lach. In gezamenlijk overleg hebben wij een rioolontstoppingsclubje gebeld. Het advies was eerst de gemeente bellen.
Want is het een gemeentelijke verstopping is deze verstopping voor de burgers, hoewel lastig, geheel en al gratis. Laat je toch je eigen rioolratje komen (verdomd er is een club die zo heet) heb je anyhow kosten.
Het door ons gebelde ontstoppingsclubje vertelde in slecht Nederlands dat het beter is eerst de gemeente bellen, want: "izze stopje buiten, gemeente betalen, komen wij en stopje is gemeente, jij moeten betalen voor stopje, izze stopje bij jou, wij komen en jij betalen ons".
Goed advies, dus gemeente gebeld, diverse malen gemeente gebeld. De uitslag is vooralsnog onduidelijk.
De conclusie tot op heden is dat ze komen of niet komen. Dat ze vanavond wel of niet komen en dat ze anders morgen wel of niet komen.

We mogen niet wassen, de vaatwasser mag niet aan en we mogen wel naar het toilet. Maar zei Dennis van de gemeente nog streng: `Alleen als het echt niet anders kan`.

Deze vermaning is voor mij genoeg voor een volledige verstopping, en ik weet het niet helemaal, izze stopje nu gemeente of izze stopje van mij.

Wat begon als een geweldige zondag met mijn eerste moordonderzoek en een heerlijke wandeling, eindigt in krampjes en stopjes en we zijn er echt nog niet uit: Izze stopje binnen of izze stopje buiten.

Izze toch stopje buiten, gemeente moet maken en betalen