Een klein blogje vanavond maar het is toch nog een te lang verhaal voor facebook.
Na een drukke dag zit ik net naar het nieuws te kijken terwijl Herman weer een wonder in de keuken verricht.
Er was een nieuwsitem over Vitesse. Voetbal interesseert mij geen bal, dus normaal gesproken zou ik even gaan zappen, mijn mobiel checken of een hond knuffelen.
Nu bleef ik zitten, ook omdat Herman vanmorgen nogal ontsteld reageerde op het feit dat Vitesse in de Verenigde Arabische Emiraten een trainingskamp ging houden.
Ik heb begrepen dat een van de voetballers niet welkom is in de Verenigde Arabische Emiraten omdat hij de Israëlische nationaliteit heeft.
Herman en nog een paar politici vinden dat het hele team dan thuis had moeten blijven. In het kader van 1 voor allen en allen voor 1 en samen uit, samen thuis, vind ik dat ook.
Ik zat dit te overpeinzen toen de woordvoerder van Vitesse op het tv scherm verscheen, misschien kennen jullie haar wel en weten jullie dat ze Ester Bal heet. Ik wist dat niet.
Ik riep enthousiast richting keuken: "lachen joh, die woordvoerder van Vitesse heet Ester Bal".
Terwijl ik daar nog over zat te grinniken kwam de directeur van het Centrum van Informatie en Documentatie Israël (Cidi) in beeld. Ik weet niet of jullie haar kennen, voor mij was ook deze dame een onbekende.
Maar weten jullie hoe ze heet? Zal ik het vertellen? Nou vooruit dan, ze heet Esther Voet.
Los van welke mening in deze kwestie politiek correct is, los van het feit wat je mening in dit geval is, snappen jullie dat die programmamakers niet over de studiovloer liggen te rollen van het lachen?
Ik kon geen woord meer uitbrengen. Vitesse-Bal-Voet. Ik moest het voor Herman opschrijven.
Het nieuws is wel leuk, je moet ervoor openstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten