Kijken jullie wel eens naar de Rijdende Rechter? Ik wel en
zelfs Herman vindt het een leuk programma. Gelukkig maar, ik krijg hem niet
zover dat hij kijkt naar programma’s als gepest, mijn man heeft een hobby of
bonje met de buren. Maakt niet uit, daar kijk ik boven tijdens het strijken
naar. Als Herman naar een echt boeiend programma kijkt zoals autoraces ofzo.
Maar goed, terug naar de Rijdende Rechter. De leukste uitzending vond ik die waar een
man zijn hond naar de dierenarts bracht voor een gebitsreiniging en dat de hond
per abuis gecastreerd was. Die man was boos, dat kan ik me voorstellen. Ik zou
ook boos zijn als Casper tengevolge van een vergissing van onze dierenarts
zonder ballen thuis zou komen. Maar ik moest vreselijk lachen om het volgende
argument van de hondeneigenaar: “Als ik ’s avonds naar de tv zit te kijken
speelde ik altijd met zijn ballen”.
Ik aai Casper ook wel eens als we ’s avonds rustig bijeen
zitten, maar ik zou het wat gênant vinden al televisiekijkend zijn ballen te
kneden.
De meeste conflicten in de Rijdende Rechter gaan over
schuttingen, hekjes en bomen. Het is een feest om te zien hoeveel agressie een
conflict om een tuinhekje in mensen kan oproepen.
Het gaat naar mijn gevoel nooit om dat hekje of die
schutting maar om allerlei onderliggende conflicten en complexen.
Het is boeiend om te zien hoe mensen voor de camera de maskers afgooien en het
laagje beschaving afstropen als ze al schreeuwend de Rijdende Rechter proberen
te overtuigen van hun gelijk.
Vorige week was er weer een schuttingprobleem. Er waren twee
heel verschillende buurmannen, de een had duidelijk een behoorlijke opleiding genoten
en was leidinggevende in het leger geweest.
Deze informatie maakte het des te leuker dat hij bekende dat
hij van zijn vrouw “niet meer met de buurman mocht praten”. Hij was duidelijk
gepensioneerd als leidinggevende. Hij hield wel nog steeds van moeilijke
woorden. Eén zin hebben we ondanks meermalen terugkijken niet kunnen verstaan.
Zijn opponent was een heel ander type, de man was in zijn
werkzame bestaan postbode geweest. En dat zat hem dwars, zo dwars dat hij ervan
overtuigd was dat de buurman daarom op hem neerkeek. Hij zei het zo vaak: “Ik
ben maar gewoon postbode geweest” en “ Hij kijkt op me neer omdat ik een PTT
pensioentje heb”. Hij moest zelfs huilen omdat de buurman op hem neerkeek.
Het conflict om de schutting is hier helemaal niet
belangrijk meer, hier is veel meer aan de hand. De gewezen postbode ging ervan
uit dat hij minder waard was dan de rest van de wereld omdat hij “maar postbode
was geweest”.
Ik moest denken aan
De vier inzichten van Don Miguel Ruiz. Vier eenvoudige maar doeltreffende
leefregels. Een van die regels is: Vat niets persoonlijk op en een andere: Ga niet uit van veronderstellingen.
·
De postbode vat alles persoonlijk op en hij gaat uit van de
veronderstelling dat de buurman op hem neerkijkt.
Volgens de vier inzichten is de manier waarop iemand over
jou denkt geheel en al het probleem van die ander, het is jouw zaak hoe je daar
mee omgaat.
De postbode heeft nooit gecontroleerd of de buurman echt op
hem neerkijkt, dus hij gaat van een veronderstelling uit.
Er heeft jaren geleden eens iemand over mij geklaagd omdat
ik naar hem had gekeken omdat hij dik was. Ik was stomverbaasd toen die klacht
mij bereikte. Ik wist namelijk dat ik inderdaad even naar hem gekeken had omdat
ik de kleur van zijn trui zo mooi vond, ik had niet eens gezien dat die man
mollig was.
Die klacht was een goede levensles. Jaren voordat ik kennis
maakte met De vier inzichten, leerde
ik door die groene trui dat we onszelf het leven behoorlijk zuur kunnen maken
door uit te gaan van veronderstellingen.
Het zijn eenvoudige
leefregels naar een Tolteeks recept. (De Tolteken leefden van de 10e
tot de 12e eeuw in Centraal
Mexico). Eenvoudige regels, het is ook maar een dun boekje, maar je moet je
uiterste best doen deze regels consequent toe te passen.
Ik blijf kijken naar de Rijdende Rechter, behalve een
komisch is het een leerzaam programma.
Tijdens het kijken heb ik boekje van Don Miguel Ruiz in mijn
hand, vind ik toch beter dan de
testikels van mijn hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten