Zolder

Voor allemaal, een gezond en gelukkig 2014

Begin november, vlak nadat ik gehoord had dat mijn ontslag was aangevraagd, heb ik mij een aantal doelen gesteld. Op de bank zitten zeuren kan altijd nog en dat heb ik trouwens de eerste twee weken ook gedaan.

Dat doe ik nu nog slechts parttime.

Doel 1 was de zolder opruimen, doel 2 de werkkamer uitmesten, doel 3 tien kilo afvallen, doel 4 een zonnebankkuurtje, doel 5 WFT leven halen.

Omdat het belangrijk was WFT leven nog in 2013 te doen ben ik noodgedwongen gaan schuiven met de volgorde. Na het examen moest de kerstboom versierd worden enzo, dus pas vandaag was de zolder aan de beurt.

De kerstboom staat nog prominent versierd te staan, dat is uitzonderlijk bij ons. Ik vind het super als hij staat, maar ik geniet pas echt als hij weer weg is. Dus de kamer ontkersten is voor ons wat voor een ander schansspringen is.

In het kader van mijn plannen hebben we de ontkersting uitgesteld tot het weekend. Omdat de  kerstversiering ook 50 weken per jaar op zolder woont, was dat een uitermate praktisch plan.

Het is een k.klus, kruipen achter knieschotten en een berg creëren voor het grofvuil (die berg moet nog goedgekeurd worden door de heer des huizes uiteraard, dat is nog een spannend moment). Maar het is ook leuk, je komt van alles tegen waarvan je het bestaan vergeten was.

De beste verrassingen vanmorgen waren een vergeten spijkerjack en een spaarpotjack. Eigenlijk 2 jacks dus. 

Vooral die spaarpot ben ik heel gelukkig mee. 

Bij mijn reumacollecte vorig jaar was ik onder de indruk van enkele georganiseerde tiepjes die een spaarpotje bij de voordeur hebben en gezellig keuvelend met de vrijwilliger in kwestie een paar muntjes uit hun spaarpot halen. zie reuma collecte

Ik heb thuis meteen verkondigd dat ik dat ook wil. Bij ons is het een drama als er rammelende bus voor de deur staat. Wij zijn chippers en hebben meestal amper geld voor een parkeermeter. Dat is trouwens erg onhandig zoals pas geleden ondervonden, zie onze baasjes

Dus als er een goed doel aanbelt, spoed ik mij naar de voordeur, al roepend : "terug en blijf` (dat is voor de honden bedoeld en niet voor de aanbeller).

Sinds ik zelf collecteer weet ik wat het is als mensen niet aardig zijn, dus ik begroet ze heel uitbundig en complimenteer ze met hun gemeenschapszin. Ik moet dan uitleggen dat we op de een of andere manier wat muntjes bij elkaar moeten schrapen. Ga de kamer weer in waar Herman als een gek bezig is zijn portemonnee, broekzakken en ons vaasje ongeregeld om te keren.

Met een beschamend klein beetje geld ga ik weer richting voordeur. Roep weer :"terug en blijf" en doe mijn schamele bijdrage in het busje. Leg nog uit dat het niet zoveel is (dat hoor je aan het vallen namelijk).

Een beetje collectant zegt dan stralend: "alle beetjes helpen". 

Een paar maanden geleden stond er iemand voor de MS  stichting voor de deur. Vreselijke ziekte natuurlijk, ik kon maar €0,40 bijdragen. Haar man heeft het ook, zei de collectante nog en er was weinig animo onder de vrijwilligers, dus ter compensatie van ons gebrek aan contanten heb ik beloofd volgend jaar ook een paar avonden te lopen.

In maart ga ik met de reumabus en in oktober loop ik voor MS.

Daar is ie dan, onze collectejack

En de collectanten zijn welkom, want in ons halletje staat spaarjack, vol met muntjes.

Ik ben diep onder de indruk van mezelf, ik begin dit jaar uitermate georganiseerd en dan te bedenken dat het pas 2 januari is.

Twee van de vijf doelen gehaald, ik denk dat ik morgen de studeerkamer doe, zaterdag 10 kilo afval en dan volgende week aan de zonnebankkuur begin. Dan neem ik zondag vrij.