Hartepijn

Hebben jullie dat ook, dat je niet over je organen nadenkt zolang ze doen wat ze moeten?
Ik denk nooit "Goh wat doet mijn lever het lekker vandaag". Ik zeg nooit: "Goed zo, alvleesklier, je bent een topper".

Eigenlijk denk ik pas aan al die onderdelen als ze een mankementje hebben. Jaren geleden maakte mijn appendix me op pijnlijke wijze duidelijk dat hij de toekomst met mij niet zag zitten. Dat was niet zo'n drama, operatie, litteken en binnen de kortste keren was ik hem vergeten. Liefde moet van twee kanten komen.

Mijn blaas valt me wel eens op ongelegen momenten lastig, maar verder heb ik tot nu weinig te klagen gehad.

Maar de laatste tijd is mijn hart wat opdringerig aanwezig. Het is best een goed hart en het zit op de goede plaats volgens mij. Er zitten wel wat barsten in en wat littekens maar dat noemt men levenservaring.

Tegenwoordig valt mijn hart me regelmatig lastig met zijn slag, soms klopt en slaat hij opdringerig achter mijn ahabra. Soms is mijn maag solidair en word ik misselijk en ook duizelig. Ik heb het gedrag van mijn hart tot nu toe genegeerd. Slecht gedrag dient genegeerd te worden, dat geldt in ieder geval bij het opvoeden van honden.  Maar afgelopen week op kantoor was mijn hart wel erg lastig en ik kon niet voorkomen dat mijn omgeving het merkte. Mijn topcollega's Linda en Madeleine gedroegen zich onmiddellijk als empathische bejaardenverzorgsters, uiteraard draag ik ze een warm hart toe.
Madeleine heeft me thuis gebracht en ik ben zo verstandig geweest de dokter te bellen. Gisteren naar de huisarts, hij heeft me onderzocht en wat doelgerichte vragen gesteld.
Het bleek dat een aantal andere (tot nu toe genegeerde) klachtjes tot mijn verbazing deel uit konden maken van een groter geheel.

Hij vroeg ook naar de voorouderharten. Mijn moeder is overleden aan een hartstilstand, nu is mijn hartenwens jarenlang geweest niet op mijn moeder te lijken, dus dat laat ik niet gebeuren.
Raar wel dat ik meteen uit ging rekenen hoe lang ik dan nog had. Net of een kwaal die in de genen zit zich bij een volgende generatie in hetzelfde levensjaar zal openbaren. Wel praktisch trouwens, je kunt een aantal zaken beter plannen.

Mijn grootvader had een hartkwaal. Opa was een echte hypochonder, mijn oma kende dat woord niet, dus ze noemde hem gewoon een aansteller. Toen opa naar zijn borst greep en met veel gevoel voor theater stamelde: "Ik zie de dood in de ogen",  haalde oma haar schouders op en zei: "Goed hoor vader, hier heb je een koppie thee" . Het was zijn laatste koppie thee.

Ik heb er een hartgrondige hekel aan als ik mij ziek moet melden terwijl er een paar spoedeisende klussen op kantoor liggen te wachten. Mijn werk ligt mij  nog steeds na aan het hart en als ik mijn hart volg ga ik morgen toch maar naar kantoor.

Volgende week even naar het ziekenhuis, ik kan niet zeggen dat ik mijn hart vasthoud, maar een hart onder de riem wordt op prijs gesteld.

Ach laat ik van  mijn hart geen moordkuil maken: een beetje eng vind ik het wel.

Ik moet wel weer steeds aan mijn goede vriend Jaap denken, hij zei altijd: "Mar, ik heb een zwak hart voor je"