DE persoon

Volgens mij heeft ieder gezin, ieder huishouden wel een verzameling vaste rituelen. Bij ons is de vroege ochtend vrij overzichtelijk. Ik ga eerst naar beneden, drink een bak koffie en ga de eerste ronde met Carlie doen. Als wij vertrokken zijn (dat is toevallig en geen voorbedachten rade, hoop ik) komt Herman beneden en gaat met Casper lopen.

Wij zijn het eerste terug en dekken de ontbijttafel (ik voornamelijk, Carlie loopt in de weg voor het geval ik iets laat vallen). Ik vul mijn Barbapapabroodtrommeltje voor tussen de middag en net als ik daar mee klaar ben komen de mannen weer binnen. 

Wij ontbijten samen, met aan elke kant van de tafel een zielige, verwaarloosde en uitgehongerde hond.

Dat is de normale gang van zaken.

Vanmorgen vertoonde Herman bijzonder afwijkend gedrag. Hij liep naar boven, kwam weer beneden en rende weer naar boven. Nu wil je als vrouw niet altijd weten wat zo'n man bezielt. Vaak doen ze dingen om voor ons volstrekt onlogische redenen en dat gedrag kun je maar het beste negeren.

Vanmorgen vond ik hem zo eigenaardig doen dat ik het wel moest vragen: " Wat doe je?".

Wel, mijnheer was zijn telefoon kwijt. Ik begin bij zo'n calamiteit meteen te panieken, te gillen en te schelden, maar Herman gaat rondrennen. Ik deed, wat ik zo'n geval altijd op hysterische toon van hem eis,: Bel me ff.

In mijn geval is dat stom, want ik heb de rinkels thuis meestal uitstaan, maar Herman zijn telefoon staat altijd in de lawaaimodus. Ik heb zijn telefoon een aantal keren gebeld, terwijl we samen het hele huis doorslopen, in de hoop die irritante ringtone te horen. Niet dus. Omdat mannen er nooit van uitgaan dat wij meteen iets goed doen heeft Herman nog een extra nacontrolecheck uitgevoerd met de vaste telefoon.

Het bleef stil. Conclusie, telefoon was niet thuis. We hebben nog wel wat verouderde modelletjes in de keukenla liggen, maar dat is het toch niet helemaal natuurlijk. Dus had Herman geregeld dat vanavond een telefoon bezorgd zou worden. 

Vanavond, na het avondeten (de eerste boerenkool dit jaar, heerlijk hoor schat) werd er aangebeld. Herman was nog het aanrecht aan het afsoppen, dus ik deed open. "Bent u uw telefoon kwijt?" vroeg de man aan de deur.

"Nou ik niet, hij", zei ik met een vaag gebaar richting kamerdeur. "Ja dat ken ik niet zien" zei de man.

"maar ik ga het ff in orde maken en wil u er dan ff voor zorgen dat DE persoon straks klaarstaat met zijn legimitatie?". Dat wilde ik wel beloven, ik zei nog dat DE persoon nog even met het vaatdoekje in de weer was, maar dat hij absoluut binnen 5 minuten met legimitatie paraat zou staan.

Ik lijnde Carlie aan voor de avondronde en voor ons huis zat de man in een wit busje intelligente dingen met de nieuwe telefoon van DE persoon te doen. Toen Carlie en ik weer thuis waren was DE persoon druk bezig met het uitstallen van telefoon en onderdelen op de eetkamertafel.

Jullie geloven het niet, net komt DE persoon naar beneden rennen, slechts gekleed in een grijze joggingbroek. 

Weten jullie wat DE persoon in de zak van zijn grijze joggingbroek aantrof?

Juist. 

De telefoon had in de zak van de joggingbroek in de kast liggen jammeren vanmorgen.

Even afwachten of het nog goed komt tussen de oude telefoon en DE persoon. 

Want nu hebben we een groot dilemma: DE persoon, 2 telefoons en 1 simkaart.