Sterke man met zwart haar, zeer mannelijk zonder een spoor van ruwheid of overdrijving. Sterke, brede schouders, goed in balans, prachtig haar, goede botstructuur, hij beweegt zich vrij.
Dat lijkt jullie wel wat hè? Nou, ik heb hem in huis. Normaal is hij erg actief, maar hij heeft gisteren een drukke dag gehad, dus hij ligt nu even ontspannen op de bank. Hij is altijd blij als ik thuiskom, ik smelt als hij me aankijkt met zijn mooie, bruine ogen. Hij heeft maar twee minpuntjes, hij snurkt en hij bedelt.
Zijn naam is Wild Willow of Eastside Forest, roepnaam Casper, troetelnaam Cassie en als hij heel lief is Cassemannekereltje.
Om 9 uur vertrokken met allebei de honden, Carlie als morele steun voor haar grote zwarte broer. Het was al vreselijk druk, we moesten een eind lopen vanaf het parkeerterrein. Dit was onze derde show en net als voorgaande keren denk ik bij het uit de auto stappen: "waarom doen we dit????".
Herman ging voorop met om elke schouder een klapstoeltje en het opgewonden showmodel aan de lijn.
Carlie en ik volgden met de rugzak met alles wat je eventueel nodig kan hebben.
Je gaat in een lange rij mensen met honden (en klapstoeltjes en rugzakken) richting showterrein. Dat ging heel redelijk, alleen jammer dat Carlie het midden in de drukte nodig vond een enorme drol neer te leggen. Daar lig je op zondagochtend vroeg, met je rugzak om en je hond aan de lijn op straat met een plastic zakje stront te rapen.
Gelukkig lopen er alleen maar gelijkgestemden, dus geen minachtende blikken deze keer. Toen we bij het terrein waren hebben Herman en honden een rustig plekje opgezocht en ik ben me gaan melden bij een daartoe ingerichte stand. Daar krijg je een plastic tas met de volgende inhoud: een proefzakje hondenbrokjes, een thermoskannetje (of een schort, maar ik heb gekozen voor het thermoskannetje) en het belangrijkste: de Catalogus.
Nummer 39, reuen open klas, Ring 1, keurmeester Linda Harvey Major.
In de ring krijg je een papiertje met je leeftijd erop (39) en dit nummer bepaalt meteen de volgorde van showen.
Mrs Harvey Major had eerst nog wat pups en jonge honden te keuren, dus we hebben onze klapstoeltjes op een rustig plekje uitgeklapt, de honden vastgelegd en het wachten begon.
Als we geïnstalleerd zijn, word ik altijd weer vrolijk, ik zie al die honden en ik raak er steeds meer van overtuigd dat onze Cas toch echt de mooiste is.
In de loop van ochtend melden onze supporters zich, Ben en Yolande en Annette en Karel.
Yolande is onze eigen Cesar Milan en Annette is eigenares van of Eastside Forest.
We waren pas om een uur of half een aan de beurt en Yoland en ik zijn nog even met Cas gaan lopen, om de rust er weer in te krijgen (in hem, maar vooral in mij). Ze heeft hem even betast en zijn tandjes gecontroleerd (alleen bij hem, niet bij mij).
Toen richting ring, daar hebben Annette en ik een generale repetitie gehouden. Annette was de keurmeester en Cas ik waren gewoon onszelf.
Toen was het moment aangebroken dat Cas en ik ons kunstje moesten doen. Gelukkig waren we de eerste in onze klasse. Je staat daar enorm te zorgen dat je hond blijft staan, al zijn aandacht op jou richt en geen oogcontact maakt met rivalen. Ik stond dat allemaal in volle overtuiging te doen toen hondnummer 40 (die baas zag er veel ouder uit) zich lostrok en Casper aanviel.
Cas is geen dominante of agressieve hond, maar hij laat ook niet over zich lopen, dus hij vocht terug. De ringmeester kwam aanstormen, ik moest Casper loslaten. Hart in de keel en knikkende knieën. De aanval hond weer aan de lijn en Casper was opgevangen door iemand in het publiek. Vechten is diskwalificeren, de keurmeester had het zien gebeuren en wist dat nummer 40 aanviel en Casper volstrekt normaal reageerde. Wij mochten ons plekje weer innemen. Onze stabiele Casper had zich meteen hersteld en tegen de verwachting van onze supporters in (en tot mijn eigen verbazing) was ik er ook snel overheen.
De keurmeester was very kind en zei nog "Take your time" en iets van "Your dog kon der niks an doen",
Cas liet zich betasten, liet zijn tandjes zien, bleef keurig staan en we huppelden samen de triangle (lang leve de sportbeha). Daarna mochten we samen de ring weer uit om te wachten op het oordeel van de keurmeester.
Gelukkig hadden Yolande en Annette het zien gebeuren. Hond nummer 40 (volgens de catalogus Dutch Defender) had bij het betreden van de ring al een uitval gedaan naar een hond en een andere deelnemer wist te vertellen dat Dutch Defender zijn naam erg letterlijk neemt en vaker bij shows agressief gedrag vertoont.
Iets van attack is the best defend denk ik.
Baas nummer 40 stond zich intussen te beklagen over het feit dat hij gediskwalificeerd was en Casper niet. Het oordeel van de keurmeester was duidelijk en het keuringsrapport super, in het begin van de blog heb ik het voor jullie vertaald.
Casper is op twee shows als uitmuntend beoordeeld, hij kan "meermalen U" op zijn CV vermelden.
Ik trots op Casper, Yolande trots op mij, Annette trots op Wild Willow of Eastside Forest en Herman trots op ons allebei en Carlie begreep niet waarom zij haar blonde schoonheid niet mocht showen.
En ik heb me de hele dag 39 gevoeld. Hoewel, ik zit Caspers administratie bij te werken en ik zie net dat wij bij de vorige show nummer 91 hadden.
Het heeft dus toch niets met leeftijd te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten