Willem Elsschot

Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren.

Ik heb jullie al eens verteld over mijn middelbare schooltijd, in meerdere blogs geloof ik , bijvoorbeeld deze en deze vooral.
Tot het vierde jaar heb ik op het gymnasium gezeten daarna werd het iedereen duidelijk dat deze opleiding intellectueel gezien geen goede match met mij was en ik ging naar de MMS.
Een middelbare school voor ertussenin meisjes, niet slim genoeg voor het gymnasium maar te slim voor de huishoudschool.
Eigenlijk is het jammer dat die opleiding niet meer bestaat. Het feit dat er allemaal meiden opzaten compenseerden we ruimschoots in het weekend en de opleiding was eigenlijk top.

De exacte vakken die voor mij op het VWO het struikelblok waren, kon ik op MMS niveau prima aan. Er werd veel aan kunstgeschiedenis gedaan en aan de moderne talen. Wij moesten voor alle talen tientallen boeken lezen en dat vond ik heerlijk. Van die boeken maakte je uittreksels en van de minst interessante boeken las je alleen de uittreksels.
Ik dwaal nu een beetje af, maar het eerste uittreksel dat ik maakte was in het Frans, la Peste van Albert Camus. Ik pak dat soort dingen nogal grondig aan en na een paar weken was  het originele boek van Camus min of meer een uittreksel van mijn uittreksel.

Wij moesten voor elke taal een speciaal onderwerp hebben. Dat hield in dat we van elke taal van een schrijver alles moesten weten en alles gelezen moesten hebben. Je had trouwens pech als in je examenjaar een vooraanstaand schrijver overleed want dan werd je geacht daar ook heel veel van te weten. Ik dankte toen en dank nogmaals Simon Vestdijk, hij ruste in vrede.
Mij speciale onderwerp voor Frans was uiteraard Albert Camus (ik wilde eigenlijk Sartre doen, maar dat was zo´n omvangrijk oeuvre dat ik voor Camus gekozen heb).

Mijn speciale onderwerp voor Nederlands was Willem Elsschot, ik heb alles van hem gelezen met als favoriet Tsjip de Leeuwentemmer. Willem Elsschot heeft ook gedichten geschreven, een van die gedichten heet `het Huwelijk`.  Ik weet niet of jullie het kennen, maar als je nog single bent ga je na het lezen nooit op Relatieplanet.  zie relatieplanet

De meest bekende en meest geciteerde strofe uit dit gedicht is prachtig en deze zin gaat vaak door mijn gedachten:

`Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren`

Ik zal het maar bekennen, ik weet niet of ik de enige ben, maar ik heb wel eens moordneigingen. Vanmiddag nog had ik een wat minder leuk treffen in een zakelijk gesprek met iemand. Ik dacht even:......., maar toen dacht ik aan Elsschot. Ik droomde en als ik had gedaan was ik in aanraking met de wet gekomen en was ik vermoedelijk ontslagen (dan ben je denk ik niet onvrijwillig werkeloos) en dan moet je vermoedelijk ook nog de gevangenis in, over praktische bezwaren gesproken.  Dus je droomt en doet niet.

Nog een Wet die mij erg in de weg staat is de Wet Financieel Toezicht, de WFT, de controle op het naleven van die wet gebeurt door de Autoriteit Financiele Markten.
Onze minister heeft verzonnen dat in de WFT een nieuw, hou je vast, Vakbekwaamheidsgebouw, moet komen.

Hoog tijd voor een nieuw gebouw

Ons bestaande gebouw was blijkbaar niet goed en we zijn in de verbouwing. Zeg maar rustig een complete renovatie. We hebben geen keus, dus we doen het. Ik zit in mijn spaarzame vrije tijd berekeningen te oefenen. Nuttige berekeningen voor een hypotheekadviseur maar allemaal prima op te zoeken. Berekeningen die ik na het behalen van het examen weer kan loslaten en zonodig opzoeken.

Ik word er wel eens dwars van, de gedachte dat een of ander knulletje dat wij gekozen hebben zoiets verzint, dat een hele beroepsgroep moet doen wat hij zegt. Dat dit idee zonder veel overleg met de mensen die in het veld werken een wet wordt, en dat door een autoriteit gecontroleerd wordt of wij de wet wel volgen.

Je kunt natuurlijk weigeren, je functioneert prima met je eigen vakbekwaamheidswoninkje en je doet niet mee aan alle nieuwe opleidingen en examens. Ik zou dat wel flink van mezelf vinden. Maar dan mag je straks je werk niet meer doen.

Dus wat doe ik; ik volg de wet want ik ben bang voor de praktische bezwaren.
Willem Elsschot was een wijs man.

Deze nog in blogspot, maar ook op Tekststudio Casper