Met de complimenten van mevrouw

Voor Stien

Dit blog is een antwoord op haar blog. We hebben het al eens over gehad: een duoblog.
Haar column : Doet u ook hobby´s heeft me weer aan het denken gezet. 
Vrouwen gaan over het algemeen niet goed met complimenten om en dat is raar. Aan de andere kant vind ik complimenten soms ook raar.
Als ik tegen iemand zeg: "leuke rok" vind ik het altijd wat vreemd als iemand mij daarvoor bedankt.
Maar omdat iedereen voor dit soort opmerkingen bedankt zal dat ongetwijfeld aan mij liggen.

Maar weinig vrouwen zeggen "bedankt" als je zegt "leuke rok". De meeste rokken zijn zomaar uit de kast gerukt, oude dingen of heel goedkoop.

Complimenten start pagina

Die bestaat heb ik net ontdekt, daaruit blijkt dat we allemaal moeten leren complimenten te geven en te ontvangen, een compliment is de tegenhanger van kritiek. Ook daar moeten we mee leren omgaan. Ondanks mijn leeftijd kan ik het zelf nog niet zo lang. Tegenwoordig kan ik vaak wel tegen kritiek en als iemand tegen mij zegt "leuke rok" zeg ik "leuk dat je dat zegt".

Waarom kan ik nu pas spontaan reageren op een compliment? Ik denk dat ik dat wel weet.
Ik heb mijn moeder talloze malen horen zeggen: "Wat is ze lelijk, dat is het eerste wat ik zei toen Marianne net geboren was".  In de jaren die volgden was ik volgens mijn moeder: te mager, te dik, te dom of te onhandig. Toen ik eenmaal volwassen was en ze zei dat ik er goed uitzag, geloofde ik haar niet meer. Het duurde jaren voor ik kon erkennen dat ik weliswaar minpuntjes heb,  maar dat er een heleboel pluspuntjes tegenover staan.

Perfectionisme

Ik ben over het geheel genomen geen perfectionist, ik heb aanvaard dat de wereld en ik niet volmaakt zijn en daar kan ik mee leven. In mijn werk is dat anders, mijn hypotheekdossiers moeten vlekkeloos verlopen. Mijn klanten geven mij hun vertrouwen en dat kan en mag ik niet beschamen. Helaas is de werkwereld net zo onvolmaakt als de grote buitenwereld en er gaat wel eens iets fout. En dat trek ik me aan, dat trek ik me extreem aan.

Ik heb net de zaken voor een jonge, buitenlandse man goed geregeld. Hij had een paar keer zijn neus gestoten, maar samen zijn we er voor gegaan. Vorige week zaten we samen bij de notaris voor de overdracht van zijn eigen woning, we zaten te glimmen van trots met de tolk tussen ons in. Bij het afscheid gaf hij mij een spontane zoen en hij zei : `ik gou van je`.Dat maakt me blij en geeft me een goed gevoel over mezelf.  Een uur later heb ik een boze klant aan de telefoon omdat ik niet snel genoeg heb teruggebeld en weg is mijn gevoel van tevredenheid over het succes. Kritiek, hoe onterecht en onbenullig ook, weegt altijd zwaarder dan een compliment. Hier ga ik nog steeds niet goed mee om.

Schrijven

Vroeger op school schreef ik veel, verhaaltjes en opstellen. Ik kreeg daar veel complimenten voor. Mijn moeder maakte het belachelijk en ik ben gestopt met schrijven. Ik heb een schrijfpauze van ongeveer 40 jaar ingelast. Ik schreef alleen nog zakelijk, brieven en redactionele artikelen.

Hoewel ik Stien al jaren ken hebben we pas de laatste tijd intensief contact. Door Stien ben ik gaan bloggen, door Stien ben ik de schaamte voorbij en deel ik wat me bezighoudt. Ik krijg erg leuke reacties op mijn blog en daar ben ik trots op. Mijn leven is leuker geworden sinds ik blog. Ik kijk anders naar de wereld en de mensen om mij heen.
Ik zal jullie nu maar meteen bekennen dat als ik twijfel aan een blog ik niet publiceer zonder dat Stien het heeft gelezen. Ik volg haar aanwijzingen op en ben blij met haar kritiek. Omdat ik weet dat mijn werk van haar kritiek beter wordt. En als ik een blog heb gepubliceerd ben ik pas echt tevreden als er een positieve reactie van Stien is. Een compliment van Stien is mij veel waard omdat ze weet waar ze het over heeft, want Stien is een schrijfster met als hobby fotografie.