Wijn, reizen en relatieplanet

Doe eens gek

Soms brengt een blog van een medeblogger mij terug in de tijd.

Zomer 2006

Ik kende Herman nog niet zo lang en mijn vriendin (ik dacht toen een goede vriendin) kwam op zaterdagmiddag even langs op de fiets. Dat deed ze vaak, altijd leuk, altijd welkom.

Zij en ik waren een aantal jaren bevriend, allebei single, we gingen samen naar het theater, uit eten en vaak op vakantie. We hebben zelfs een aantal jaren samen op Relatieplanet gezeten.
Af en toe reserveerden we een avond om de nieuwe items in de mannencatalogus door te nemen.

Vakanties

Ik noem deze vriendin Willy. Zo heet ze niet maar in het kader van de privacy noem ik haar Willy.
Al tijdens de eerste vakantie samen bleek dat Willy een behoorlijk dominant tiepje was. Ik paste me daar voor die paar vakantieweken altijd bij aan.


Ik hobbelde achter haar aan.  Bijvoorbeeld op zoek naar de beste plek aan het zwembad. Als ik een plek aanwees was die toch nooit goed, dus ik liet haar de beste ligstoelen kiezen. Ik zag toch het verschil niet tussen de ene en de andere stoel.
Eens raakte ze op Tenerife slaags met een dikke Duitser. En ik bedoel dan ook slaags, echt slaan en schoppen, terwijl ze allebei aan een kant van een plastic ligstoel trokken. De ervaring had me geleerd dat mijn sussende woorden niets hielpen, dus ik deed in dit soort situaties net of ik er niet bij hoorde. Ik bestudeerde de golven, telde de vogels en keek als enige in het hele zwembad niet naar het partijtje vrij boksen.

Dat was dag twee van onze vakantie en meteen het tweede incident. Bij dit soort vakanties word je van het vliegveld per bus naar je accommodatie vervoerd. Het vertrek van de bus duurde te lang vond Willy. Ik heb haar nog een kwartier in toom kunnen houden, maar toen greep ze haar handbagage en mijn arm en struinde door het gangpad naar de uitgang. Ik, muts, liet mij meeslepen. Stond er wat onbenullig bij toen ze de chauffeur op hoge toon gebood onze koffers uit het binnenste van de bus te plukken. Voor ik wist wat er gebeurde zaten we in een taxi, die trouwens tegelijk met de bus bij ons appartementencomplex aankwam.

Rondreis

We hebben ook eens een geweldige tocht door Belize, Guatemala en Mexico gemaakt. Voor ons allebei de eerste groepsreis. Met een zooi onbekenden in een hobbelige bus. Het was een schitterende reis en na een dag was er een echt groepsgevoel ontstaan.
Iedereen had lol en maakte foto's van de omgeving en van de groep. Ik had het enorm naar mijn zin, alleen Willy was erg dwars.  Als Willy het idee had dat er een camera op haar gericht werd barstte ze uit in een onverklaarbare woedeaanval. Ze wilde niet in het fotoalbum van mevrouw Jansen uit Spijkenisse of de heer de Bruin uit Tilburg terechtkomen.
Haar lichtelijk hysterische gedrag drukte de vrolijke vakantiestemming toch wat.

Het lijkt misschien vreemd dat ik zo vaak met haar op vakantie ging, maar er waren ook een heleboel pluspunten. Het grootste pluspunt was wel haar gevoel voor humor. We hebben voornamelijk heel veel gelachen.

Relatieplanet

Zoals eerder in deze blog te lezen is hadden we ons in 2005 allebei ingeschreven op Relatieplanet. Vrijheid is leuk, maar alleen is maar alleen, om er maar eens een cliché in te gooien.

De relatieplanetperiode was een bijzondere tijd. Ik zal daar nog eens apart blog aan wijden. Als je regelmatig inlogt op RP heb je geen verder vertier nodig. Maar daarover vertel ik in een volgend blog meer.
Na de nodige dates heb ik Herman gevonden. Herman kwam, zag en overwon.
We woonden al snel samen en zijn in 2007 getrouwd.

Ik begrijp volkomen dat het voor Willy niet leuk was, ik heb mijn uiterste best gedaan haar overal bij te betrekken. Herman begreep dat ik tijd voor haar zou blijven vrijmaken.

Het begin van het einde van de vriendschap

Nu ben ik terug in de tuin, bij het incident in de zomer van 2006.

Wij zouden gaan barbecueën en zaten met een hapje en een drankje aan de tuintafel toen Willy met fiets de tuin binnenkwam. Gezellig, gauw een glas wijn ingeschonken en uitgenodigd voor het eten.
Willy zat op haar tuinpraatstoel en vond het die middag leuk om mij een beetje belachelijk te maken.
Dat was ik wel van haar gewend, maar in het bijzijn van mijn nieuwe lover viel het bij mij volkomen verkeerd.
Ik werd kwaad, heel erg kwaad. Ik werd koud van woede, mijn keel zat dicht van woede.

De woede nam mij over

Opeens zag ik mijn hand mijn glas wijn pakken(een groot glas), richten en het volgende moment zat Willy met een nat gezicht en druipend haar tegenover.
Ik weet niet wie het meest verbijsterd was, Herman, Willy of ikzelf.

Willy lachte een beetje schaapachtig, ik kreeg nieuwe wijn en we gingen over tot de orde van de zonnige middag. We hebben het er zelfs nooit meer over gehad. Niet met Willy dan. Zij verdween na enige tijd uit beeld.  Herman en ik hebben het er nog wel eens over.

Ondanks al mijn pogingen heb ik de vriendschap niet kunnen redden. De herinnering blijft: aan Willy, aan de reizen en aan relatieplanet. Ik hoop van harte dat het goed met haar gaat.

Ik denk nog wel eens aan Willy. Aan de leuke dingen die we hebben meegemaakt. Dan schiet ik vaak weer in de lach, dat is goed want een ander veelgelezen cliché op Relatieplanet is:

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.