Kunnen jullie dit?

Hartstikke leuk

Tijdens mijn schooltijd werd erg veel aandacht besteed aan een correct taalgebruik. Ook mijn vader hechtte aan een goed gebruik van de Nederlandse taal.

“Hartstikke” bijvoorbeeld vond hij een ordinair woord. Tegenwoordig zeg ik het wel eens, ik roep bijvoorbeeld “hartstikke bedankt”. Ik voel me nog altijd een beetje ondeugend als ik “hartstikke” zeg.

Die kan je wel

Een dierbare vriend die helaas kort geleden overleden is had moeite met kennen en kunnen. Hij had er eigenlijk geen moeite mee. Hij wist niet beter dan dat mensen elkaar kunnen of niet kunnen. Hij kon iedereen en riep regelmatig tegen me:

Dat is Piet, die kan je toch wel?  Dramatisch, ik zeg het zo vaak dat mensen denken dat ik echt niet beter weet.

DE

Er kan zomaar een massale wijziging optreden in ons taalgebruik. Wij hebben ons hele leven gesproken over De HEMA, V & D en Albert Heijn. Tegenwoordig zegt iedereen “DE Albert Heijn” en “DE V&D”. Raar he? Iemand moet ermee begonnen zijn en vervolgens heeft iedereen dat overgenomen. Herman en ik noemen Albert Heijn kortweg DE.

Irriteren

Een paar jaar geleden hoorde ik het een collega voor het eerst zeggen: “Ik irriteer me aan haar”.

Een combinatie van Ik erger me aan haar en ze irriteert me.

Hetzelfde gaat op voor beseffen en je realiseren. Vanmorgen zei een advocaat het nog op het nieuws:

"Mijn cliënten beseffen zich". Ik kan er niet aan wennen.

Sommige taalfouten en verkeerd gebruikte uitdrukkingen zijn super, die vind ik zo leuk dat ik ze ga gebruiken. Nadeel is dat je na verloop van tijd van sommige uitdrukkingen niet meer weet hoe het ook weer moest. Dat besef ik me dan weer wel.

Tijdens mijn werk als hypotheekadviseur kom ik in aanraking met heel veel verschillende mensen. Sommige klanten zorgen voor taalkundige hoogstandjes.

Jaren geleden zat ik op een zomerse zaterdag te wachten op de klanten die niet kwamen. Tegen het sluiten van de markt kwam er een man mijn kantoortje binnen. Hij was op het warme weer gekleed, een glimmend sportbroekje en een hemd zonder mouwen. Een klant is een klant, dus ik bood hem een zitplaats en een glas cola aan en nodigde hem uit te vertellen wat ik voor hem kon doen. Mijnheer wilde wel eens weten hoeveel hypotheek hij kon krijgen. Ik voerde zijn inkomen in en op het scherm van de computer kwam zijn maximale leenbedrag te staan. Dat was bij lange na niet voldoende voor de aankoop van wat voor huis dan ook. De man zuchtte, keek mij boos aan en zei: "Dat komt allemaal door de infrastructuur".

Een klant ga je niet verbeteren, laat staan uitlachen. Dus ik vroeg voorzichtig wat hij daarmee bedoelde. Het bleek dat de infrastructuur ervoor zorgde dat de hoge heren geld als water hebben maar dat de kleine man geen huis kan kopen. Dit was voor mij een openbaring.

Jong stel

Starters op de woningmarkt worden vaak begeleid door ouders. Begrijpelijk. Het wordt pas moeilijk als er een jong stel tegenover me zit met de ouders van een van de twee. Het `schoon`kind wordt vaak volkomen genegeerd in de gesprekken. Ik moet altijd mijn uiterste best doen de mening van beide kandidaat kopers te horen te krijgen. Laatst had ik weer zo´n combinatie in mijn spreekkamertje gepropt.

Twee ouders met hun zoon en een stil, nerveus meisje. Telkens als ik het meisje wat vroeg kreeg ik een uitgebreid antwoord van de aanstaande schoonmoeder. De schoonvader in spe werd duidelijk ook niet geacht een eigen mening te hebben en diende alleen ter decoratie.

Eigenlijk is het enige advies voor zo´n meiske: maak het uit en zoek verder. Deze jongen zal nooit los van zijn moeder komen. Midden in een betoog van moe stond het meisje op en stamelde terwijl ze haar handen tegen haar buik hield “waar is de WC?” Toen het meisje weg was, hing moe over tafel en fluisterde op vertrouwelijke toon: “Ze is een Bourgondiër zie je”. Ik zag dat niet, ik zag totaal het verband niet tussen het magere, zenuwachtige meisje en een uitbundige levensstijl.

Waarschijnlijk zag schoonmama dat ik haar niet begreep, dus ze gaf bereidwillig een nadere toelichting: “als ze een plekkie op d’r smoel heb denk ze dat ze kanker heb”.

Oh, is dat een Bourgondiër?

Scheiding

Mijn collega’s en ik worden in deze tijd veelvuldig geconfronteerd met klanten die uit elkaar willen. De toename in ongelukkige huwelijken zal best iets te maken hebben met de economische crisis. Maar in verband met dezelfde crisis is het voor de meeste mensen geen handige tijd om een huwelijk op te breken.

Tijdens een workshop over hypotheek en echtscheiding waren mijn collega-adviseurs en ik het volkomen eens. Je kunt je klanten in deze situatie het beste adviseren het nog een tijd te proberen. Raad ze een therapietje aan en hoop dat de romantiek weer opleeft.

Dat werkt niet altijd zoals laatst een verslagen man bij de vervolgafspraak met tranen in zijn ogen zei:

"We hebben ons best gedaan, maar afgelopen weekend is de bom toch geëscaleerd".

Een blog mag niet te lang worden, dus hoewel ik nog barst van de voorbeelden van bijzonder taalgebruik stop ik nu. Dit blog heeft al heel wat voeten in de aarde gekost.

Ik ga er een vervolgblog van maken, tenminste als jullie het ook leuk vinden, ik wil niet dat jullie je aan mijn blogs gaan irriteren.