Geen succes vond ik. Ik was toen al francofiel, mijn beste herinnering aan de Songfestivaux van vroeger is France Gall met "Poupe de cire, poupee de son".
Ongeveer na het succes van Teach In met "dingdingedong" ben ik afgehaakt., Ik volgde het hele gebeuren op afstand, maar ging er niet meer een hele avond echt voor zitten.
Soms schakelde ik in tegen de tijd dat de puntentelling begon, dat vind ik erg spannend. Wie geeft wie de douze points?
De afgelopen week was er zoveel gedoe om het liedje van Waylon en Ilse dat ik, nadat duidelijk was dat Nederland in de finale zat, aan Herman mededeelde dat ik deze keer het hele festival wilde zien. En daar zaten we om 20.30 met een bak thee en Herman met wat leesvoer voor de saaie liedjes.
Gelukkig moesten we eerst 23 liederen aanhoren en aanzien voor onze Nationale Trots aan de beurt was.
Casper lag gezellig naast me op de bank op zijn ruggetje en ik krabbelde op zijn buikje. En daar was hij, de eerste van de avond. De eerste teek. Ik haat die krengen, het zijn heel kleine beestjes. Ze zuigen zich vast in de huid van je dierbare hond, drinken zijn bloed, blijven vastzitten en worden bollen ter grootte van een flinke doperwt. Soms vallen ze spontaan af en als je op zo'n volgezogen roterwt trapt spuit het bloed in het rond.
Casper had er drie en Carlie een stuk of vier. Wij hebben tegenwoordig een gereedschapskist vol met tekentangen. Tijdens Wit-Rusland, Azerbeidzjan en IJsland hield ik Carlie's kop vast en was Herman met groot materieel bezig de hond aan het ontteken. We hebben even gepauzeerd, tot Polen, en toen hebben we op Carlie een nacontrole uitgevoerd. Je ziet niet alleen niets tijdens dit rotklusje, je hoort ook niets. Degene die aan het ontteken is moet vloeken en de vasthouder moet de hond bemoedigend en troostend toespreken.
We hebben even wat te drinken genomen en zijn rustig gaan zitten tijdens Griekenland, Oostenrijk en Duitsland.
Bij Zweden zijn we met Casper begonnen. Carlie blijft nog wel eens stilzitten, maar Casper worstelt, hij laat duidelijk merken dat hij het hele gebeuren bijzonder irritant vindt.,
Frankrijk tot en met Malta zijn volledig aan ons voorbijgegaan. Tijdens Denemarken hebben we toastjes gemaakt en een drankje ingeschonken. Nederland had onze volle aandacht.
Tijdens San Marino en de UK hebben we de honden ter compensatie iets lekkers gegeven en even vergaderd over een ander tekenmiddel. De puntentelling en de uitslag hebben we gezien.
Normaal gesproken laat Casper ons van onderaan de trap om een uur of zeven weten dat het tijd is voor actie maar ze waren zo moe van onze bijzondere Songfestivalavond, dat onze levende wekker pas tegen achten een teken van leven gaf.
En toen begon Moederdag. Ja, wij vieren dat. De honden geven ons een cadeautje met dit soort dagen.
Vandaag was het cadeau wel heel bijzonder, Herman had de foto van mijn vader en mij op Canvas laten zetten. Prachtig, ik was een maand of acht op die foto, hij is dus meer dan 30 jaar oud. Van de honden een hart van Dove met douchecrème en bodylotion. Een mooie foto en een hart, als dat geen teken van liefde is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten