Supercas

Een update van Casper.

Jullie kennen me nog wel, ik ben Casper, volgens mijn vrouwmens Supercassie.  Het is waar dat ik heel slim ben, het is eigenlijk vreemd dat mijn mensen nog steeds verbaasd zijn over mijn adequate wijze van reageren.

Sjaals

Mijn vrouwmens draagt tegenwoordig graag sjaals. Waarom is mij een raadsel. Ja, een sjaal voor buiten, voor als het koud is. Dat begrijp ik. Ze heeft een buitensjaal, beige met een gouddraadje. Ik vind het net een flostouw en zo gebruik ik hem ook. Er zitten nu dan ook wat gaten in de sjaal. Maakt niet uit, buiten om, binnen af. Tegenwoordig heeft ze ook allerlei gekleurde sjaals die ze binnen niet afdoet. Ik vind het geen gezicht. En je wilt als representatieve hond niet dat je mensen voor gek lopen, dus ik ruk die sjaals van haar nek. Ze is nu eenmaal niet handig in het knopen van die dingen, dus ze zitten nooit mooi. Jammer dat ze niet begrijpt dat ik dat voor haar eigen bestwil doe.

Dat zou ze moeten weten want als ik niet met een gewond pootje in de soda wil of niet wil dat ze met die tang een teek uit mijn vacht halen, zeggen zij ook altijd : "Casper, het is voor je eigen bestwil".

Laatst wilde ze Carlie uit gaan laten en ze vroeg aan mijn manmens: "Weet jij waar mijn sjaal is?", hij wist het niet en dan zitten ze mekaar een beetje dom aan te staren en ze doen niets. Dus tijd voor Supercassie. Ik ben op de bank gesprongen en heb voor alle zekerheid even aan haar nek gesnuffeld, geen sjaal. Ik liep richting hal, maar de deur was dicht. Opeens wist ik waar hij lag: op de eettafel. Ik kan heel voorzichtig zijn als ik wil, dus ik heb mijn voorpoten op een stoel gezet, de sjaal gepakt en naar mijn vrouwmens gebracht. Ze konden er niet over uit, ze vonden me zoooo slim. Ik zou haast zeggen: What is new?

Eten

Met eten zijn mijn mensen heel inconsequent. Carlie en ik krijgen alleen gezonde brokken en verantwoorde tussendoortjes. Ze willen namelijk niet dat we dik worden, hahaha, moet je die mensen zien. Op zondagmiddag vinden ze het leuk om een film te kijken. Daar nemen ze dan een wijntje bij en allerlei lekkere hapjes. Het is dat ik af en toe wat jat want wij worden afgescheept met een kluifje (ook lekker, maar wij vinden kaas, worst en chips lekkerder). Laatst hadden we visite gehad en HIJ liep even mee naar buiten en ZIJ stond in de keuken, Er stond nog een half bakkie chips op het tafeltje. Ik zag mijn kans schoon, geen mens te bekennen, dus ik ging mijn gang. Ik had er alleen niet aan gedacht dat chips eten zo'n lawaaiig gebeuren was. Daar was ZIJ, weg mijn chips. "Foei Casper, dat is veel te zout voor je".

Ja hallo, voor mij?  Wie heeft hier in huis een hoge bloeddruk?

Mijn vrouwmens is een tikkie mollig. Moet ze zelf weten, als we samen een show lopen word ik betast, zij niet. Maar ze wil nu opeens weer afvallen. Dus ze eten gezond, dat betekent dat er eierkoeken in huis zijn. Nou joh, Carlie en ik zijn gek op eierkoeken. We nemen er een met zijn drieën. Helemaal eerlijk is het niet, zij eet een halve en wij allebei een kwart. Gisteravond gingen mijn mensen koffie drinken. Wij zaten al te wachten op ons stukkie eierkoek. Maar ze had geen trek in een eierkoek. Onvoorstelbaar. Wij wilden wel. Ik moet dan actie ondernemen, Carlie is een lief blondje maar zonder mij is ze nergens. Ik ben op de bank geklommen en heb met mijn poot op het bijzettafeltje geklopt (daar liggen normaal de eierkoeken).

En ja hoor, ze begrepen me. "Kijk nou, Casper wil zijn eierkoek, wat is hij toch slim hè?". Fijn dat ze me snapten maar de koek kwam niet.

Supercassie in het bos waar je mag ballen.

Bos en tennisbal

We gaan vaak naar het bos. Het is zo ingericht in Almere dat je in sommige bossen niet mag ballen en in andere wel. Ik ben gek op rennen en tennisballen ophalen. Voor we weg gaan, praten ze altijd tegen ons, dan stellen ze allerlei vragen waar ze het antwoord zelf wel op weten, zoals :" Gaan we naar het bos en gaan we dan met de auto en nemen we de bal dan mee". En het stomste van alles : "En gaan jullie dan ook mee?".

Ik weet waarom ze al die stomme vragen stellen. Ze vinden het namelijk leuk als we bij elke vraag onze koppies scheef houden. Dat doen we dan, als hond wil je je mensen echt wel af en toe tegemoet komen.

Maar ik was met al dat kop scheefhouden en al die uitroepen van hoe schattig we wel niet waren, als de dood dat ze de ballen zouden vergeten. Dus voor we de deur uitgingen heb ik even met mijn neus naar een bal gewezen.

"Kijk nou" riep ZIJ tegen HEM "Casper wijst naar de tennisbal zodat we de ballen niet vergeten".

"Wat is hij toch slim"

Dit was de update van Supercassie. Ik ben inderdaad erg slim, die mensen zijn nergens zonder mij. Ik moet nu ook haar blog al maken. Ik verwacht straks als ze thee gaan drinken toch wel een eierkoek voor mij alleen.  Carlie en ik wensen al onze medehonden een fijne zondag en een knuffel voor jullie mensen.