Daar laat ik mijn navel niet van trillen

Begin jaren 80 werd Jaap een collega, later werd hij een vriend. We zijn goed bevriend gebleven ook toen we geen collega's meer waren. Jaap is er al ruim twee jaar niet meer. Maar hij leeft door in mijn leven, in mijn herinneringen (we hebben heel veel lief en leed gedeeld samen) en in zijn zoon Ronald, een waardige opvolger als goede vriend in mijn leven. En Jaap is dagelijks aanwezig door de uitdrukkingen die ik van hem heb overgenomen.
Een van die uitdrukkingen is de titel van boekje verzamelde blogs geworden: "Zodoende kreeg buurman kippen".

In september had ik een boekje blogs gepubliceerd "Het is me allemaal wat". Ik was niet tevreden over de layout, dat kon beter.

Mijn schrijfhobby raakte door diverse perikelen wat op de achtergrond. Half oktober kreeg ik te horen dat mijn functie werd opgeheven en dat mijn werkgever ontslag voor me had aangevraagd. Met de gezondheid liep het ook niet lekker en ik zat regelmatig in het Flevoziekenhuis.

Ik kon, na afhandeling van wat zaken, thuisblijven en zo zat ik op 1 november dus thuis op de bank.
Raar gevoel, 60 plus en werkeloos. Ik was erg moe die eerste tijd. In augustus was ik gezakt voor een belangrijk examen en eigenlijk kon het met allemaal even niet schelen. Na twee weken begon het te kriebelen. Het zat me dwars dat ik het diploma niet had en ik heb de knop omgezet. Ik ben gaan leren,  ik heb me vol op de studie geworpen en half december toch nog het ene ontbrekende deeldiploma gehaald. De toetstermen zijn dit jaar een stuk strenger en ik ging helemaal uit mijn dak toen, nog net in 2013, op het computerscherm in het exameninstituut in Harderwijk het zinnetje "u bent geslaagd" verscheen.

Super dat ik het papiertje had en helemaal geweldig voor mijn zelfvertrouwen. Toos Werkeloos was niet afgeschreven. Ik heb mij opgegeven voor een nieuwe opleiding. Die begint eind maart, dus ik had nog even tijd voor een ander project. De verzamelde blogs opnieuw uitgeven.
Ik heb er wat blogs uitgehaald en een paar andere toegevoegd, Herman en ik zijn dagenlang bezig geweest met redigeren en controleren. Wat een werk, ik kon geen blog meer zien. Nog een geluk dat ik zo leuk schrijf, ik heb die blogs toch tig keer moeten lezen.

Toen nog een andere titel. Het werd : "zodoende kreeg buurman kippen" een uitdrukking van Jaap natuurlijk.
Vervolgens diende het probleem van de omslag zich aan.  Ik barst van de foto's van de honden maar van kippen heb ik helemaal niets. Al honden uitlatend zocht ik een oplossing voor dit probleem. Opeens wist ik het: Anneke en Marcel, de eigenaars van "Chez Maranoa" onze favoriete bestemming voor een midweekje met de honden, die hebben honden, katten en kippen. Nog dezelfde middag had ik een keuze aan kippenfoto's. En de volgende dag konden we de printopdracht geven.
En wat een geweldig gevoel als je je boekje in handen houdt, als je ziet dat je dierbaren jouw boek tussen hun andere boeken zetten.

De specialist in het Flevo heeft niets raars kunnen vinden, oma is gezond en bruist van energie. Werktechnisch zit ik vol plannen en ik heb ideeën voor een boek of 3.

Hoezo, zielig op de bank als je 60 plus bent en werkeloos?
Mij krijgen ze niet klein, ik zit niet zielig op de bank, ik raak niet er niet van overstuur, Jaap zou zeggen:
"Mar, laat je navel er niet van trillen" Nee Japie, Mar laat haar navel er niet van trillen, Mar gaat er tegenaan, heeft de kop ervoor en kan weer voor de kramen langs.

Ja, zodoende..... kreeg buurman kippen.