Kun je nog zingen?

Zing dan vooral niet mee

Ik ben ernstig a-muzikaal. Het probleem is dat ik wel van zingen houd, ik hou van hard zingen maar het schijnt vreselijk vals te zijn.
Het voordeel van a-muzikaal zijn is dat je dat niet hoort. Als Herman en ik samen naar The Voice kijken (dat is het enige talentenjacht programma waar we nog wel eens naar kijken) kan ik helemaal lyrisch zijn over een kandidaat die volgens mijn eigen deskundige Herman erg vals zingt.
Herman heeft meestal gelijk, want ik hoor de jury later voorzichtig zeggen dat het niet helemaal zuiver was.
Als ik vol afgrijzen luister naar een aanstormend talent dat voor mij zo vals als een kraai klinkt kan dat loepzuiver blijken te zijn.

Op de kleuterschool mocht ik nog meezingen. Ondanks het feit dat men zich in die tijd nog niet zo bezighield met de kwetsbaarheid van de kinderziel leverde niemand kritiek op mijn vocale uitingen.
Op de lagere school was dat anders; in de eerste klas al werd mij voorzichtig geadviseerd om te faken. Te doen alsof, lippen bewegen maar vooral geen geluid naar buiten laten komen.
Daar ben ik al jong zeer bedreven in geraakt, maar er stond elk jaar een nieuwe docent voor de klas die vond dat ik gewoon met de rest mee moest zingen.
Dat vond ik leuk, dus ik ging elke eerste zangles van het jaar weer los. Ik zong uit volle borst mee met de scharesliep, vooral met dat JUJUJU leefde ik me helemaal uit.
En wat dacht je van: kom mee naar buiten aaaaaalllllemaal, dan zoeken wij de wiehelewielewaal.  
Meestal was de eerste wiehelewielewaal voor mij ook de laatste, ik moest mijn geluid weer uitdoen en werd teruggezet in de pantomime modus. Tijdens de kerstuitvoering werd ik op het toneel met een triangel in een hoek geparkeerd. Was ik er wel bij maar kon ik de vrolijke gezangen niet verpesten.

Zingen in gezelschap beperk ik zoveel mogelijk. Je ontkomt niet altijd aan een vrolijk langzaldieleven maar dan komt mijn playback achtergrond goed van pas.

Als ik alleen ben laat ik het los, ik zing wanneer en wat ik wil. Teksten zijn voor mij belangrijker dan de melodie, vooral Franse teksten. Ik zou graag de blits maken met mijn kennis en uitspraak van chansons, maar als ik de reacties bezie en beluister is mijn animo gauw verdwenen.

In mijn pubertijd was er voor elke situatie wel een passend lied. Ik ben een tijd een groot fan geweest van Shirley Bassy en Dusty Springfield. Ik vond het een noodzaak de teksten zoveel mogelijk woord voor woord mee te zingen. Meestal werden er bij een LP geen teksten geleverd, internet was nog niet uitgevonden, dus je was afhankelijk van de gezongen tekst. En daar ging ik nog wel eens de fout mee in.
In een periode van een onbereikbare liefde had ik veel steun aan Dusty met "You don't have to say you love me".
Jammer dat ik een zinnetje echt niet kon verstaan, dat deed het dramatische effect behoorlijk teniet.
Dan zong ik. "You don't have to say you love me, just be mmmmmm, you don't have to stay forever etc.". 

Ik ben allang volwassen en ik heb jaren niet meer gedacht aan het ontbrekende stukje tekst, tot ik kort geleden de tekst op internet vond, mmmmmm is just be close at hand. Ik was alsnog opgelucht dat ik het eindelijk wist.

Marieke

Jacques Brel is en blijft een van mijn grote helden. "Ne me quitte pas" is mijn favoriete douchetekst. Ik zing de hele tekst, woord voor woord, hard en vals. Ooit een mooiere zin gehoord dan: "moi, je t'offrirai des perles de pluie, venues du'n pay ou il ne pleut pas"?

Marieke heb ik altijd een mooie naam gevonden en het is een ander fantastisch lied van Brel.
Misschien kennen jullie het wel,  de tekst van dit lied is gedeeltelijk Vlaams en gedeeltelijk Frans.
Zonder liefde warme liefde
Waait de wind de stomme wind etc.

Ay Marieke Marieke je t' aimais tant
entre les tours de brusechant.

Carlie met mijn stiefschoondochter, onze eigen Marieke

Ik heb het franse woordenboek er talloze malen op nageslagen, diverse spellingen geprobeerd, brusechant was niet te vinden. Ik zong het wel, ik zong gewoon brusechant. Elke keer weer met iets van irritatie. Je wilt zo'n tekst toch vlekkeloos kunnen zingen, al is het maar onder de douche.

Afgelopen dinsdagochtend kwam de verlossing, ik kwam eigenlijk toevallig op internet de tekst tegen. En wat denken jullie, wat denken jullie nu dat hij zingt als ik brusechant hoor???
Zo simpel: Bruges et Gand. Doodgewoon simplement Brugge en Gent. Hoe eenvoudig kan het leven zijn?
En hoe blij kan een mens worden van zoiets eenvoudigs?
Ik was zo blij dat ik Carlie tijdens het uitlaten vermaakt heb met mijn versie van:
"Dank u voor deze mooie morgen"

Sommige dingen veranderen nooit, ik zing nog steeds hard en vals maar met veel plezier.
En Carlie, mijn Carlie, ze wordt er blij van en zo huppelen we samen over het grasveld terwijl ik dank voor weer een nieuwe morgen

Dank u