Ex-collega
 |
| Joost, 26 jaar geleden heb ik hem ten doop gehouden mijn petekind. |
Ik was een jaar of vier toen ik mijn tante Gerda tegen mijn moeder hoorde zeggen : "Eugène heeft een ex-collega.... ". Eugène is de man van tante Gerda en derhalve mijn oom.
De rest van het gesprek weet ik niet meer, ook niet wat er met de ex-collega van Eugène was dat de moeite van het vermelden waard was.
Ik weet alleen nog dat ik dat ook wou: een ex-collega. Geen idee wat het was maar ik vond het mooi klinken en ik wist het zeker: als ik groot ben wil ik ook een ex-collega.
's Avonds in bed murmelde ik voor me heen: ik heb een ex-collega, gewoon om het woord nog eens te zeggen en te horen hoe het klonk.
Naar mijn kleuter-gevoel zou mijn leven geslaagd zijn als ik nonchalant zou kunnen zeggen: "ach, ik heb een ex-collega".
Toen ik vier was had ik één heel grote wens: een ex-collega.
Wees voorzichtig met wat je wenst
De meeste van mijn wensen zijn niet uitgekomen: ik heb geen groot vrijstaand huis, ik heb geen tweede huis met een porch op de Antillen. Ik heb ook geen titel en kan geen dr. of professor voor mijn naam zetten, ik ben nooit superslank geworden en ik kan nog steeds een sjaal niet netjes en met flair dragen. Ik heb geen groots en meeslepend leven en heb geen boek geschreven, maar één wens is uitgekomen:
Ik heb niet slechts één ex-collega, ik heb er tallozen.
Ik heb er zelfs meer dan ik me kan herinneren, aan sommigen bewaar ik goede herinneringen, van sommigen ben ik blij dat ze ex zijn en een paar spelen nog steeds een rol in mijn leven. Ik kan ze onmogelijk allemaal in dit blog memoreren.
Jan
De eerste die ik uiteraard nooit zal vergeten is Jan.Jan was mijn collega bij het Gemeente Energiebedrijf in Amsterdam. Van mijn collega werd Jan mijn echtgenoot. In beide hoedanigheden is hij inmiddels ex, maar ik heb nog steeds een prima contact met hem.
Daarbij voel ik een diepe liefde voor zijn beide kinderen, Elske en Janwillem.
Maurits
Na het Gemeente Energiebedrijf ging ik bij een handelsonderneming werken. Daar heb ik welgeteld drie maanden samengewerkt met Maurits. Ik ben nog steeds bevriend met Maurits en zijn vrouw Mylene. Ze staan samen bekend als My en Mau en zijn tien jaar geleden met hun twee zoons naar Australië vertrokken. Ik mis ze, ik mis My en Mau en de jongens. Vooral de oudste, Joost, mijn petekind. Er staat nog steeds een fotootje van Joost naast mijn bed.Jaap
Na de handelsonderneming begon mijn loopbaan in de makelaardij en hypotheekadvisering. Mijn eerste baan in deze branche was bij Hopman Makelaardij in Almere. Er waren twee makelaars. Bob voor de bedrijfspanden en Jaap voor de woningen.Jaap is de allerbeste vriend geworden die ik ooit had en zal hebben. Jaap noemde mij "Martha, mijn blauwe Afghaan". Geen idee waarom maar het had wel iets. Ik gebruik nog steeds uitdrukkingen van Jaap. Ik zeg bijvoorbeeld graag;" daar laat ik mijn navel niet van trillen".
Eind jaren 80 werd Jaap mijn ex-collega, hij is nooit ex-vriend geworden. Hij is anderhalf jaar geleden overleden. Vlak voor zijn overlijden ben ik bij hem geweest, we hebben hand in hand gezeten en we hebben niet veel gezegd. Na een half uur werd hij moe, ik heb hem op zijn voorhoofd gekust en we hebben afscheid genomen.
"Ciao Jaap"
"Ciao Mar"
Meer woorden hadden we niet nodig. Ik droom nog vaak van Jaap en ik zie veel van hem terug in zijn zoon Ronald, na Jaap mijn allerbeste vriend.
Nicole alias Rozema
Nicole is de aanleiding tot dit blog. Liever gezegd de reactie van Nicole op een link van mij op Facebook naar mijn blog van maandag 8 april.Lang nadat Nicole ex-collega was geworden liepen we samen langs het pand van een nieuwe concurrent van wie ik de naam wilde onthouden. Op de deur van het advieskantoor stond in stoere letters: "Beuker en Rozema". Sinds die tijd noemen Nicole en ik elkaar Beuker en Rozema.
Nicole is geen dertien in een dozijn tiepje. Wat ik bijvoorbeeld bijzonder vind aan Nicole is dat ze de afgelopen twintig jaar nauwelijks veranderd is. Ze heeft nog steeds dezelfde donkerblonde paardenstaart, ze draagt zelfs nog vaak dezelfde kleuren. Maar vooral heeft ze nog steeds haar geweldige gevoel voor humor.Misschien zijn er wat lachrimpeltjes om haar ogen verschenen, maar als je Nicole jaren niet gezien hebt en ze komt binnen lopen heb je niet het gevoel dat er tijd verstreken is sinds je haar zag.
Mijn Rozema is zo'n ex-collega die nooit helemaal uit mijn leven zal verdwijnen.
Er zijn nog heel veel meer ex-collega's met allemaal verhalen en herinneringen
Het is niet voor te stellen hoeveel herinneringen er boven komen door een berichtje op Facebook van een ex-collega en daardoor de herinnering aan een deel van een gesprek van lang geleden tussen twee zusters: "Eugène heeft een ex-collega.......".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten