De bench en de mop

Juffrouw Yo is trots.

  

We begonnen onze les vanmorgen al met een aardig vragenlijstje. Dankzij de blogs hoefden we niet zo erg veel uit te leggen. Yolande was al op de hoogte van het gat in de bank, ze heeft het gat aandachtig bestudeerd. Niet dat we daar wijzer van worden, het is nog steeds een gat.

Ik heb nooit geweten hoeveel schuimrubber er in een meubelstuk zit. Het gekke is dat het afgedekte gat nu langzamerhand een bult wordt. Het lijkt wel of het schuimrubber rijst.

Carlie is de sloper, daar zijn we inmiddels achter. De bench staat weer in de weg te staan in de woonkamer. We hadden ook niet verwacht dat het Casper was, die heeft in zijn kindertijd 18 leesbrillen, 12 afstandsbedieningen en 36 kussens gesloopt en is van de ene op de andere dag gestopt met dit toch wat ongewenste gedrag.

Bench

Yoland vroeg meteen:”wat is dat?” met een armzwaai naar de bench. Ik vond dat een vreemde vraag. Je verwacht toch van iemand die met honden werkt dat ze vertrouwd is met het fenomeen bench. Maar net toen ik wilde gaan uitleggen waar die ontzettende lelijke kooi voor bedoeld was bleek dat de vraag was:“waarom is de bench weer van zolder gehaald?”.

Carlie had ontdekt hoe ze de grand foulard van het gat/de bult af kon krijgen om zodoende het gat te kunnen vergroten en de woonkamer te kunnen decoreren met talloze snippers turquoise schuimrubber.

Als Carlie alleen is gaat ze uit onbehagen de inventaris slopen. Nu gaat ze weer in de bench als ze we voor langere tijd niet in de kamer zijn en dat vindt zij prima, de akoestiek in de bench is blijkbaar niet geweldig want ze neuriet ook niet.

Alleen maar voordelen zou je zeggen, het enige nadeel is die enorme, lelijke kooi op een plek waar een elegant bijzettafeltje ontzettend tot zijn recht zou komen.

Verder hebben we meteen het probleem van de ontlasting van Carlie aan onze deskundige voorgelegd. Met Carlie moet je soms eindeloos rondlopen voor ze een drol neerlegt.

Ik heb zelf de conclusie getrokken dat ze misschien wel eens als pup op haar donder gehad heeft als ze in de kamer gepoept had. Dat doen pups en dat is niet prettig, maar als pupeigenaar calculeer je dit ongemak in en je weet dat het vanzelf overgaat. Als pups gestraft worden in zo’n geval koppelen ze kwaadheid van de baas aan het poepen en niet aan de plek.

Kortom de hond denkt dat poepen fout is en probeert het op te houden. Hoe goed de bedoeling van de hond ook is, het is een drama. Je rent maar rond, soms gaat ze iets anders lopen of lijkt het dat ze op haar hurkjes gaat, dan denk je bij jezelf: ja, ja, eindelijk. Maar dan is het vaak toch weer: nee, nee, nog niet.

Ooit had Joy last van hardlijvigheid (mooi woord) en we hadden toen een laxeerdrankje voor honden gekocht. Du moment dat het drankje in huis was had Joy nergens last meer van. We hebben dat flesje dus nooit geopend. Maar het is zijn geld dubbel en dwars waard, we hebben het flesje gisteren aan Carlie laten zien, de gebruiksaanwijzing gelezen en het werkt. Flesje staat weer ongeopend in de kast.

Eentje links en eentje rechts

Yoland had natuurlijk ook gelezen van onze dramatische gezinswandeling na de vorige les, dus daar moest aan gewerkt worden.

Nou had ik de grote pech dat ze vorige week Herman met allebei de honden had zien lopen en dat ging zoooo goed. Leuk voor hem (complimenten, Herman) maar daardoor was ik vandaag de pineut.

Bijkomende complicatie is dat er loopse teven in de buurt zijn en Cas dus wel met iets anders bezig is dan netjes lopen. Yoland zei netjes dat het testosterongehalte erg hoog was, jullie weten wat ze daarmee bedoelt. Ik leg dat niet nader uit want ik wil dit blog netjes houden.

Ik was dus de pineut, ik moest met twee honden lopen en intussen Cas ervan weerhouden overal te snuffelen en voorkomen dat hij overal tegenaan plast.

Ik geef het jullie te doen, Casper rechts en Carlie links, de aandacht vasthouden, niet te snel lopen en op tijd corrigeren. Yo gaf me de oplossing, tegen ze praten of zingen. Herman stemde meteen tegen zingen dus ik heb besloten dat ik moppen ga tappen als ik met de hele roedel wandel. Het maakt niet uit of je een mop al eens verteld hebt en het is volstrekt onbelangrijk of je hem wel goed vertelt, die honden lachen toch niet. Als je hun aandacht maar vasthoudt. Maar het ging goed vanmorgen, Juf Yo was trots op me.

We hebben weer veel geleerd en het gaat steeds beter maar we hebben nog wel een brandende vraag: ·Weet iemand een manier om een bench te pimpen? Suggesties zijn welkom.

En oh ja, als jullie nog een leuke mop weten?