Waaks

Honden, mensen en telefoons

Wij hebben honden, sinds kort gelukkig weer twee honden. Honden moeten uitgelaten worden, ook 's avonds. Nu heeft de gemeente waar wij wonen bedacht dat het een goed idee is hondenbezitters op te laten letten in de wijk. Mensen met honden lopen vaak met hun honden door hun straat, hun wijk en kunnen signaleren als iets anders is dan anders.

Wij hebben een instructieavond gehad van Waaks, als wij iets verdachts zien, dan moeten we bellen en "waaks" roepen. Dan weet de politie dat we min of meer collega's zijn.

Werkoverleg Waaks & Co

Sinds we bij Waaks zitten ben ik mijzelf gaan trainen in opletten en observeren om goede beschrijvingen te kunnen geven.

Ik zit elke dag twee keer 8 minuten in de trein. 

Ik weet niet of het jullie wel eens opgevallen is, maar je valt in de trein volkomen uit de toon als je niet met je telefoon bezig bent. 

Een jaar of twee geleden zat iedereen nog te bellen. Erg amusant wel. Ik heb getuige mogen zijn van vele gesprekken van ongeveer gelijke, onderstaande strekking:

Haaaaai, met mij,

Ja.
Oh in de trein

Ja

Goed

Nee

Wat eten we?

Oh

Ja

Nou ik ben der

Ben over 3 minuten thuis

Nou doeoei

Geweldig he? En ik me maar beheersen om niet te vragen: en wat eten jullie?

Tegenwoordig wordt er niet veel meer gebeld, jammer want het bood wel de nodige afleiding.

Nu zit iedereen met de telefoon in de hand te internetten of te watseppen. 

Of ze zitten met oordoppies in mee te zingen, met hun hoofd te bewegen of op de maat met een voet te wiebelen.

Ik zat vanmorgen in zo´n middenstuk in een sprinter met zeven zitplaatsen tegenover me. Gezien het bovenstaande weiger ik in de trein mijn telefoon zelfs maar uit mijn tas halen. 

Je moet toch wat doen tijdens de reis, dus ik oefen. Ik oefen voor Waaks.  Ik werk van links naar rechts, neem in me op hoe die persoon eruit ziet, wat hij aanheeft en wat er voor bijzonderheden te melden zijn. Als ik er drie gedaan heb ga ik terug naar nummer een, eerst ogen dicht, repeteren en dan kijken of ik het goed had. 

Normaal gesproken zouden mensen nerveus worden van een starend tiep dat voor zich uit zit prevelen:

`Zwarte sportschoenen, zwarte sokken, zwarte spijkerbroek, groen-zwart jack, blauwe rugzak op schoot, donkerblond haar, tikkie kalend`
Ik werk niet alleen van links naar rechts maar ook van onder naar boven merk ik nu.

Mensen worden daar niet nerveus meer van, want mensen zijn zich niet bewust van de wereld. De wereld bestaat uit mij en mijn schermpje en eventueel mijn oordoppen.

Gisteren zat ik op een bankje met mijn rug naar het bankje achter me, Voor me de rug van weer een ander bankje, je kent dat wel, zo zit je vaker in de trein, dus ik had weinig te observeren. Gelukkig zat er een mevrouw achter me, die nog ouderwets aan het bellen was. Het gesprek was op zich niet zo boeiend, maar deze dame zei heel vaak:

`Ja, precies`. Ik heb wel wat met stopwoordjes. Dus tellen. In 8 minuten 26 keer `ja precies`.

Ik moest eruit, zij bleef vrolijk bellend zitten. Ben benieuwd wat het de volgende reis wordt,

observeren of afluisteren. We zien het wel, het is allebei leuk toch? 

Zal ik even bellen wat we eten?
Nee, dat kan ik maar beter even afwachten toch?
Wat zeg je?

Ja, precies.